Oczekiwanie

(...) Ozzy, zapytany pewnego razu w szkole o marzenia na przyszłość odpowiedział, że pragnie zostać... hydraulikiem. Wkrótce jego marzenie nieoczekiwanie spełniło się. Z powodu kłopotów finansowych rodziców, musiał opuścić szkołę i znaleźć pracę, aby wspomóc rodzinny budżet. Rozpoczął jako pomocnik hydraulika. Jednak nie popracował w tym charakterze zbyt długo, ponieważ został czeladnikiem w fabryce narzędzi. Następnie był rzeźnikiem. Jego praca polegała na zabijaniu 250 sztuk bydła dziennie i usuwaniu jelit owcom. Żartuje się, iż właśnie ta praca wpłynęła najbardziej na styl granej przez niego muzyki. Ozzy był jednak niezadowolony i wycieńczony tą robotą. Po dwóch latach przeniósł się do fabryki samochodów Lucasa (pracował razem z matką), gdzie zajmował się... testowaniem klaksonów w samochodach (...)
W publikacji znajdują sie wybrane utwory tegoż zespołu.

Spis treści:

"O Radix Jesse” (wersja na chór żeński) należy do cyklu Antiphonae, powstałego na przestrzeni lat 1995 - 1999. Ta, ponad 40-minutowa symfonia chóralna charakteryzuje się wysokim stopniem trudności wykonawczej, zagęszczoną fakturą i wysoce zindywidualizowanym językiem dźwiękowym, wyróżniającym się pewnymi rozwiązaniami melodycznymi, harmonicznymi, rytmicznymi i kolorystycznymi przy jednoczesnym pozostaniu w quasi tonalnej materii, zwanej powszechnie w dzisiejszych czasach neotonalną. Każda antyfona posiada swoje własne cechy stylistyczne, jednakże w całości można doszukać się licznych podobieństw, przewijających się przez poszczególne utwory wątków przewodnich i cech wspólnych typowych dla całego cyklu, np.: ulegające wyciszeniu, wygaśnięciu lub zawieszeniu zakończenia, odznaczająca się przeplataniem głównych wątków odcinkowość, charakterystyczne motywy (np. skok kwinty lub seksty w górę), przypominanie w zakończeniu początkowego tematu, burdonowe kwinty w głosach męskich, trójfazowa ewolucja motywiczna, polegająca na realizowaniu linii melodycznej zawsze w trzech fazach rozwojowych, z których druga jest powtórzeniem pierwszej, a trzecia jej rozwinięciem. W Kościele Katolickim antyfony „O” śpiewa się w ostatnim tygodniu Adwentu: „W miarę zbliżania się Bożego Narodzenia, Kościół święty z coraz to gorętszym pragnieniem oczekuje na przyjście Zbawiciela. Począwszy od 17 grudnia śpiewa przy Magnificat nieszpornym Wielkie Antyfony zwane również Antyfonami O, od litery zaczynającej każdą z nich. Są one płomiennym wołaniem do Mesjasza, a zarazem przedziwnie określają Jego właściwości i chwalebne Imiona." (Mszał Rzymski, 1956). Treść omawianych antyfon stanowią żarliwe zawołania do Mesjasza, zawierające element wysławiający Boga pod jego wieloma imionami, a także wyrażają oczekiwanie i tęsknotę za Mesjaszem.