Czas do szkoły

Szkoła na fortepian Anny Marii Klechniowskiej jest zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Jest to jedna z najstarszych szkół na fortepian, na której wykształciło się już wiele pokoleń obecnych muzyków. Od autorki: "Celem niniejszej Szkoły jest przyspieszenie nauki gry na fortepianie przez jej uproszczenie oraz zaznajomienie ucznia z podstawowymi wiadomościami z zakresu teorii muzyki. Ponieważ nauka o kluczach muzycznych jest dla dziecka na ogół nieco za trudna, uczę jednocześnie czytania nut basowych oraz wiolinowych bez kluczy i zaznajamiam ucznia z kluczami dopiero wtedy, gdy sam się przekona o konieczności ich wprowadzenia. Tym sposobem umożliwiam uczniowi grę równocześnie w wiolinie i basie, poczynając od pierwszych ćwiczeń, których przez to nie utrudniam, a oszczędzam uczniowi przykrości i straty czasu, nieuniknionych wówczas, gdy uczący się gra początkowo tylko w kluczu wiolinowym, a potem dopiero w kluczu basowym. Od pierwszych lekcji przyzwyczajam również ucznia do gry na czarnych klawiszach i staram się rozwijać technikę palcową obu jego rąk równocześnie. Ćwiczenia ugrupowałem w takim porządku, aby uczeń mógł korzystać z niniejszej Szkoły bez potrzeby uzupełniania jakichś problemów przy pomocy dodatkowych ćwiczeń."

Steve Vai, właściwie Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960, Nowy Jork), amerykański gitarzysta i kompozytor. Jest wegetarianinem. Jeden z najwybitniejszych uczniów amerykańskiego gitarzysty Joe Satrianiego (1973-1978). Steve jest absolwentem szkoły muzycznej Berklle College of Music. Posiada własną wytwórnię płytową, a zarazem firmę wydawniczą Favored Nations. Wraz z Frankiem Zappą nagrał 6 płyt (1980-84), a po jednej płycie z zespołami Alcatrazz (1985) i Whitesnake (1989) oraz Davidem Lee Rothem (wokalistą grupy Van Halen) (1986). Pierwsze samodzielnie zrealizowane albumy Flex-Able i Flex-Able Leftovers wydane zostały w 1984 roku.
Od 1992 roku koncertuje jako artysta solowy i wydaje w tym czasie kolejne albumy oraz płyty szkoleniowe dla gitarzystów. Używa głównie gitar elektrycznych firmy Ibanez - pomógł podczas projektowania serii Ibanez JEM, które firmuje.
Publikacja składa się z dwóch cześci. W 1 cz. utwory rozpisane są na zespół instrumentów orkiestry rock'owej. Podstawowy skład orkiestry to: gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa oraz skład instrumentów orkiestrowych: skrzypce, wiolonczela, kontrabas, trąbki, waltornie, puzony, saksofony, fortepian, kotły i zestaw perkusyjny. W 2 cz. występuje tradycyjny zapis na zespół gitar (2 lub 3 gitary): tabulatura oraz linia melodyczna. W tabulaturze wyszczególnione są poszczególne głosy grupy gitar, które tworzą dopełnienie harmoniczne i melodyczne utworu.

Allen Vizzutti - dorastał w Montanie, wraz z ojcem grał i muzykował na trąbce. Uczęszczał do Szkoły Muzycznej we wschodniej dzielnicy Montany. Tam zapoznawał się z muzyką jako początkujący trębacz aż wreszcie z czasem urósł do rangi mistrza. Na swoim koncie ma 30 koncertów w 30 różnych krajach. Grał z takimi muzykami jak: Chick Corea, Doc Severinsen, Chuck Mangione, Woody Herman.
Publikacja zawiera utwór Allena Vizzutti pt."Emerald Concerto and other Other Gems". Dodatkowo do publikacji dołączona jest płyta CD ze wzorcowym wykonaniem.

Publikacja ta jest przeznaczona dla początkujących pianistów mających za sobą kilka tygodni nauki gry, najlepiej po wcześniejszym przegraniu I części szkoły "Ja i pianino". Melodia jest grana na przemian prawą lub lewą ręką. Pomocne może być śpiewanie lub liczenie w czasie gry oraz zachowanie palcowania. Po zapoznaniu się z melodią można dołączyć dźwięki towarzyszące drugiej ręki. Dodatkową atrakcją jest partia akompaniamentu. Może ją wykonywać nauczyciel lub ktokolwiek inny grający w stopniu nieco bardziej zaawansowanym. Wspólne muzykowanie dostarczy dodatkowych wrażeń również przez pełniejsze, bardziej profesjonalne brzmienie, stając się przyjemnym elementem nauki. Inicjuje także początki gry zespołowej - wzajemnego słuchania siebie i zachowania idealnego rytmu.

Opracowanie to zawiera kompletną mszę - Missa Brevis - włoskiego kompozytora, Giovanni Pierluigi da Palestriny ur. 1525/1526 w Palestrinie, zm. 1594 w Rzymie. Był on czołowym reprezentantem szkoły rzymskiej. Twórczość Palestriny obejmuje wyłącznie kompozycje chóralne a cappella, głównie religijne, jak msze, motety, hymny, offertoria, lamentacje, litanie, psalmy, antyfony, magnificaty, madrygały religijne oraz tylko kilka madrygałów świeckich. Styl stworzony przez Palestrinę okazał sie najbardziej stosowny do potrzeb muzyki kościelnej. Podczas Soboru Trydenckiego sformułowane zostały postulaty i wytyczne co do komponowania muzyki kościelnej. Muzyka Palestriny najbardziej odpowiadała tym postulatom jako tzw. styl palestrinowski. Styl Palestriny stał się również modelem do nauki kontrapunktu renesansowego w tzw. stylu ścisłym.

Spis treści:

Lili Boulanger - żyła w latach 1893 - 1918. Kiedy miała 16 lat postanowiła, że zostanie kompozytorem. Problemy zdrowotne uniemożliwiały jej regularne uczęszczanie do szkoły. Mając 20 lat napisała kantatę "Faust i Helena" na konkurs Prix de Rome, dzięki której otrzymała pierwszą nagrodę. Przez pewien czas należała do komitetu pomocy rodzinom muzyków.

"Czy za twoich dziecinnych lat, babciu, panie nosiły gorsety i krynoliny i mdlały przy lada okazji?"
- Nie, kochanie, przecież taka stara nie jestem...
"Czy za twoich dziecinnych lat, dziadziu, były konne tramwaje i gramofony z tubą?"
- Ależ nie, taki stary to już ja nie jestem...
"A czy wy, kochani babciu i dziadziu, naprawdę byliście kiedyś mali?"
- Tak, zupełnie tak, jak wy, drogie wnuki, tylko że bawiliśmy się w trochę inne zabawy. Nie było jeszcze telewizji, ale mieliśmy radio, a w nim rozmowy "Starego Doktora" Janusza Korczaka i śpiewanie piosenek z Bronisławem Rutkowskim. Chodziliśmy do przedszkola, a potem do szkoły, i znaliśmy bardzo dużo różnych piosenek, bo na każdą okazję jest jakaś piosenka. Możecie zresztą zajrzeć do tego śpiewnika i zobaczyć "co dziakowie śpiewali, kiedy byli mali".
I najlepiej zaśpiewajcie razem z nami."
Niniejsza publikacja zawiera 47 piosenek w opracowaniu na głos wokalny z akompaniamentem fortepianu. Książka wzbogacona jest kolorowymi ilustracjami. Ponadto część piosenek posiada uwagi dotyczące danej zabawy i ruchów, jakie mogą wykonywać dzieci podczas ich śpiewania. Do książki zostały dołączone także dwie płyty CD. Na pierwszej nagrane są wersje demonstracyjne piosenek, a na drugiej - wersja instrumentalna, którą można wykorzystać w przypadku braku instrumentu.

"Mojego Interlokutora poznałam w 1959 roku w legendarnej dziś Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie przy ul. Warszawskiej 11. Łączy nas wspólne próby chóru i koncerty, które w życiu szkoły odgrywały ważną rolę integrującą, dzieliła różnica wieku - w tym okresie życiowego doświadczenia ogromna.
Po kilku latach spotkaliśmy się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej i odtąd, choć główną płaszczyzną naszego porozumienia była muzyka, nie brakowało w naszych kontaktach zwykłej ludzkiej sympatii, z upływem czasu coraz głębszej, tym bardziej, że należeliśmy do tego samego pokolenia, które chwilami ze zdziwieniem spogląda na otaczający nas dzisiaj świat...
W niniejszej książce nie ma muzykologicznych analiz kompozycji Marka Stachowskiego ani pełnego opisu Jego drogi twórczej i życiowej. Jest zapis luźnych, niespiesznych rozmów o życiu wijących się meandrami, pełnych przeskoków tematycznych oraz powrotów do głównego wątku, rozmów prowadzonych przy kawie i kremówce przez dwoje ludzi, których połączyła miłość do muzyki, a także blisko pięćdziesięcioletnia zażyłość."
Anna Woźniakowska

Publikacja "Nasza muzyka" łączy zalety podręcznika oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. Książkę cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

Publikacja zawiera utwory wykonane podczas 60-lecia szkoły muzycznej w Krakowie. Kompozytorem muzyki jest Zbigniew Huptyś- nauczyciel i dyrygent choru, autorką słów Barbara Barszcz. Do płyty dołączono płytę CD.

Podręcznik Nasza muzyka 5 przeznaczony jest do nauczania kształcenia słuchu w piątej klasie szkoły muzycznej I stopnia. Materiał publikacji łączy zalety podręcznika zawierającego szczegółowe objaśnienia i definicje, solfeża obejmującego duży wybór ćwiczeń do śpiewania (tj. melodie ludowe, utwory z literatury muzycznej różnych epok, piosenki) oraz praktycznego zeszytu ćwiczeń z zadaniami: teoretycznymi, słuchowymi, kompozytorskimi. Treść podręcznika oprócz zagadnień z kształcenia słuchu uzupełniona jest o podstawowe elementy z zakresu rytmiki, a także skorelowana z audycjami muzycznymi. Publikację cechuje nowoczesna konstrukcja oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści. Warto podkreślić, że zakres tematów zamieszczonych w podręczniku Nasza muzyka 5 jest zgodny z obowiązującymi w szkołach muzycznych I stopnia założeniami podstawy programowej. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony ułatwiają uczniom korzystanie z tej publikacji.

Elementarz solfeżowy to podręcznik do nauczania przedmiotu - Rytmika z kształceniem słuchu dla klasy I szkoły muzycznej I stopnia. Zamieszczony w nim materiał ćwiczeniowy obejmuje 28 rozdziałów, które mogą być wykorzystywane kolejno lub według uznania nauczyciela. Treść podręcznika odpowiada obowiązującej podstawie programowej oraz reformie wdrażanej w szkołach muzycznych I stopnia. Do podręcznika dla nauczyciela dołączone są teksty nutowe oraz płyta z nagranymi akompaniamentami fortepianowymi. wszystkie rozdziały podręcznika z wyjątkiem czterech pierwszych mają podobną strukturę i zawierają: temat lekcji, związana z nim śpiewankę lub piosenkę, ćwiczenie rytmiczne, ćwiczenie solfeżowe i słuchowe, element zabawowy oraz szlaczek jako zadanie domowe.

Podręcznik przeznaczony jest dla najmłodszych dzieci, rozpoczynających naukę gry na gitarze w wieku 5-6 lat..
Publikacja zawiera:

•blisko 50 duetów dla ucznia i nauczyciela (w tym znane dziecięce piosenki oraz specjalnie skomponowane utwory);
•Utwory z niespodzianką z wykorzystaniem ciekawych efektów gitarowych, tj. stukanie w pudło, tamburo, flażolety, pizzicato;
•ćwiczenia pisemne, czytanki, wierszyki, zagadki, rebusy i gry planszowe;
Materiał podręcznika w całości poświęcony jest zagadnieniu gry na pustych strunach. Elementarz w przyjazny sposób wprowadza też dzieci w świat abstrakcyjnych muzycznych pojęć (np.: pięciolinia, klucz wiolinowym, metrum, nuty i pauzy). Publikacja jest w całości kolorowo ilustrowana. W tekstach i zapisie nutowym zastosowano dużą, wyraźną czcionkę, a orientację w materiale publikacji ułatwiają kolorowe ramki i ikony. Wskazówki metodyczne i akompaniamenty do ćwiczeń zamieszczonych w podręczniku wydane zostały w odrębnej publikacji.
Bohaterami Elementarza są Hania i Grześ, którzy tak jak dzieci uczą sie muzyki.Hania ładnie rysuje, a Grześ uwielbia układać wieże z klocków, ale od kiedy grają na gitarze bardzo lubią razem ćwiczyć i wspólnie rozwiązywać muzyczne zagadki.Od niedawna też czytają książkę "Detektyw Lupka na tropie muzycznych znaków". W "Elementarzu" jest kilka stron z tej książeczki. hania i Grześ mają swoje ulubione zwierzątka: pieska i kotka, które czasem psocą, a czasem pomagają im w nauce. Zapraszamy na spotkanie z gitarą i bohaterami.