Czas do szkoły

Szkoła na fortepian Anny Marii Klechniowskiej jest zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Jest to jedna z najstarszych szkół na fortepian, na której wykształciło się już wiele pokoleń obecnych muzyków. Od autorki: "Celem niniejszej Szkoły jest przyspieszenie nauki gry na fortepianie przez jej uproszczenie oraz zaznajomienie ucznia z podstawowymi wiadomościami z zakresu teorii muzyki. Ponieważ nauka o kluczach muzycznych jest dla dziecka na ogół nieco za trudna, uczę jednocześnie czytania nut basowych oraz wiolinowych bez kluczy i zaznajamiam ucznia z kluczami dopiero wtedy, gdy sam się przekona o konieczności ich wprowadzenia. Tym sposobem umożliwiam uczniowi grę równocześnie w wiolinie i basie, poczynając od pierwszych ćwiczeń, których przez to nie utrudniam, a oszczędzam uczniowi przykrości i straty czasu, nieuniknionych wówczas, gdy uczący się gra początkowo tylko w kluczu wiolinowym, a potem dopiero w kluczu basowym. Od pierwszych lekcji przyzwyczajam również ucznia do gry na czarnych klawiszach i staram się rozwijać technikę palcową obu jego rąk równocześnie. Ćwiczenia ugrupowałem w takim porządku, aby uczeń mógł korzystać z niniejszej Szkoły bez potrzeby uzupełniania jakichś problemów przy pomocy dodatkowych ćwiczeń."

Steve Vai, właściwie Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960, Nowy Jork), amerykański gitarzysta i kompozytor. Jest wegetarianinem. Jeden z najwybitniejszych uczniów amerykańskiego gitarzysty Joe Satrianiego (1973-1978). Steve jest absolwentem szkoły muzycznej Berklle College of Music. Posiada własną wytwórnię płytową, a zarazem firmę wydawniczą Favored Nations. Wraz z Frankiem Zappą nagrał 6 płyt (1980-84), a po jednej płycie z zespołami Alcatrazz (1985) i Whitesnake (1989) oraz Davidem Lee Rothem (wokalistą grupy Van Halen) (1986). Pierwsze samodzielnie zrealizowane albumy Flex-Able i Flex-Able Leftovers wydane zostały w 1984 roku.
Od 1992 roku koncertuje jako artysta solowy i wydaje w tym czasie kolejne albumy oraz płyty szkoleniowe dla gitarzystów. Używa głównie gitar elektrycznych firmy Ibanez - pomógł podczas projektowania serii Ibanez JEM, które firmuje.
Publikacja składa się z dwóch cześci. W 1 cz. utwory rozpisane są na zespół instrumentów orkiestry rock'owej. Podstawowy skład orkiestry to: gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa oraz skład instrumentów orkiestrowych: skrzypce, wiolonczela, kontrabas, trąbki, waltornie, puzony, saksofony, fortepian, kotły i zestaw perkusyjny. W 2 cz. występuje tradycyjny zapis na zespół gitar (2 lub 3 gitary): tabulatura oraz linia melodyczna. W tabulaturze wyszczególnione są poszczególne głosy grupy gitar, które tworzą dopełnienie harmoniczne i melodyczne utworu.

Publikacja ta jest przeznaczona dla początkujących pianistów mających za sobą kilka tygodni nauki gry, najlepiej po wcześniejszym przegraniu I części szkoły "Ja i pianino". Melodia jest grana na przemian prawą lub lewą ręką. Pomocne może być śpiewanie lub liczenie w czasie gry oraz zachowanie palcowania. Po zapoznaniu się z melodią można dołączyć dźwięki towarzyszące drugiej ręki. Dodatkową atrakcją jest partia akompaniamentu. Może ją wykonywać nauczyciel lub ktokolwiek inny grający w stopniu nieco bardziej zaawansowanym. Wspólne muzykowanie dostarczy dodatkowych wrażeń również przez pełniejsze, bardziej profesjonalne brzmienie, stając się przyjemnym elementem nauki. Inicjuje także początki gry zespołowej - wzajemnego słuchania siebie i zachowania idealnego rytmu.

Lili Boulanger - żyła w latach 1893 - 1918. Kiedy miała 16 lat postanowiła, że zostanie kompozytorem. Problemy zdrowotne uniemożliwiały jej regularne uczęszczanie do szkoły. Mając 20 lat napisała kantatę "Faust i Helena" na konkurs Prix de Rome, dzięki której otrzymała pierwszą nagrodę. Przez pewien czas należała do komitetu pomocy rodzinom muzyków.

"Czy za twoich dziecinnych lat, babciu, panie nosiły gorsety i krynoliny i mdlały przy lada okazji?"
- Nie, kochanie, przecież taka stara nie jestem...
"Czy za twoich dziecinnych lat, dziadziu, były konne tramwaje i gramofony z tubą?"
- Ależ nie, taki stary to już ja nie jestem...
"A czy wy, kochani babciu i dziadziu, naprawdę byliście kiedyś mali?"
- Tak, zupełnie tak, jak wy, drogie wnuki, tylko że bawiliśmy się w trochę inne zabawy. Nie było jeszcze telewizji, ale mieliśmy radio, a w nim rozmowy "Starego Doktora" Janusza Korczaka i śpiewanie piosenek z Bronisławem Rutkowskim. Chodziliśmy do przedszkola, a potem do szkoły, i znaliśmy bardzo dużo różnych piosenek, bo na każdą okazję jest jakaś piosenka. Możecie zresztą zajrzeć do tego śpiewnika i zobaczyć "co dziakowie śpiewali, kiedy byli mali".
I najlepiej zaśpiewajcie razem z nami."
Niniejsza publikacja zawiera 47 piosenek w opracowaniu na głos wokalny z akompaniamentem fortepianu. Książka wzbogacona jest kolorowymi ilustracjami. Ponadto część piosenek posiada uwagi dotyczące danej zabawy i ruchów, jakie mogą wykonywać dzieci podczas ich śpiewania. Do książki zostały dołączone także dwie płyty CD. Na pierwszej nagrane są wersje demonstracyjne piosenek, a na drugiej - wersja instrumentalna, którą można wykorzystać w przypadku braku instrumentu.

Elementarz solfeżowy to podręcznik do nauczania przedmiotu - Rytmika z kształceniem słuchu dla klasy I szkoły muzycznej I stopnia. Zamieszczony w nim materiał ćwiczeniowy obejmuje 28 rozdziałów, które mogą być wykorzystywane kolejno lub według uznania nauczyciela. Treść podręcznika odpowiada obowiązującej podstawie programowej oraz reformie wdrażanej w szkołach muzycznych I stopnia. Do podręcznika dla nauczyciela dołączone są teksty nutowe oraz płyta z nagranymi akompaniamentami fortepianowymi. wszystkie rozdziały podręcznika z wyjątkiem czterech pierwszych mają podobną strukturę i zawierają: temat lekcji, związana z nim śpiewankę lub piosenkę, ćwiczenie rytmiczne, ćwiczenie solfeżowe i słuchowe, element zabawowy oraz szlaczek jako zadanie domowe.