Andante z Symfonii G

The latest edition in our highly regarded series The World's Great Classical Music, this songbook features 47 faithful intermediate to advanced piano solo transcriptions of works by Tchaikovsky, often regarded as the greatest Russian composer. Includes selections from symphonies, concertos, operas, ballets and piano works, as well as a thorough biography of the composer.

"Symfonia hiszpańska" op. 21 na skrzypce i orkiestrę to najpopularniejszy utwór Edwarda Lalo (1823 - 1892) - kompozytora francuskiego pochodzenia hiszpańskiego. W rzeczywistości kompozycja ta posiada formę koncertu skrzypcowego o pięciu częściach (zamiast tradycyjnego układu trzyczęściowego). Zadedykowana została ona wybitnemu skrzypkowi - wirtuozowi Pablo Sarasatemu. W swojej "Symfonii" Lalo wykorzystuje wiele elementów muzyki hiszpańskiej, o czym świadczą m. in. instrumentacja, oraz charakterystyczne wzory melodyczne i rytmiczne. Kompozycja składa się z kolejnych pięciu części: cz. I - Allegro non troppo (w formie allegra sonatowego), cz. II - Scherzando. Allegro molto, cz. III - Intermezzo, cz. IV - Andante, cz. V - Rondo. Prezentowane wydanie utworu zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

Cykl pięciu, wydanych po raz pierwszy w 1971 roku, utworów Güntera Kochana - niemieckiego kompozytora. Kochan studiował w Berlinie. W jego dorobku znajduje się między innymi 6 symfonii, 8 koncertów, kantaty i muzyka kameralna.

Publikacja zawiera sześć Symfonii Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756 - 1791) zaaranżowanych na fortepian solo. Wśród nich znajdziesz m. in. Symfonię D-dur "Haffnerowską" KV 185 skomponowaną w późniejszym okresie twórczości Mozarta (1782 r.). Dzieło powstało z serenady skomponowanej dla uczczenia rodzinnego święta zaprzyjaźnionej z Mozartem rodziny Haffnerów z Salzburga. Serenada składa się z następujących części: I - Allegro con spirito - posiada tylko jeden temat, który przeprowadzony jest dalej w kunsztownym opracowaniu kontrapunktycznym. Część II - Andante - ma charakter udramatyzowanej pieśni. Część III - Menuet - z "wiejskim" triem przypomina charakterem twórczość Haydna, podobnie jak Finał, w którym Mozart wysunął temat z jednej z arii napisanej w tym samym roku, co "Uprowadzenie z Seraju".
W publikacji zawarto także Symfonię C-dur "Linzka" KV 425, która została ukończona 3 XI 1783 roku. Charakterem podobna jest do symfonii Haydna. Rozpoczyna się wolną częścią (Adagio), posiada wiele zwrotów harmonicznych i rytmicznych, ale niemało tu także mozartowskich śpiewnych melodii, instrumentacji, zaskakujących modulacji i chromatyzacji.

Ignaz Joseph Pleyel (1757 - 1831) to kompozytor i kapelmistrz austriacki, uczeń Josepha Haydna. Jest twórcą symfonii, koncertów, a także wielu kwartetów smyczkowych. W 1795 roku Pleyel osiadł w Paryżu, gdzie założył sklep muzyczny. Następnie otworzył tam w 1807 roku słynną fabrykę fortepianów (prowadzoną przez jego syna - Kamila). Publikacja "6 Duos" op. 48 zawiera sześć kompozycji Pleyela na skrzypce i fortepian lub na dwoje skrzypiec i fortepian. Kompozytor załącza bowiem dodatkowy, odrębny głos dla skrzypiec drugich. Są to krótkie, klasyczne utwory o trzyczęściowej budowie. "Duo I" np. posiada części: Allegro - Andante - Rondo, a "Duo IV" : Andante - Menuetto (z triem) - Allegretto (w formie tematu z wariacjami).

"Sonata nr 3" na skrzypce i fortepian to utwór Elie Siegmeister (1909 - 1991) - amerykańskiego kompozytora i pisarza. W swojej twórczości kompozytorskiej wielokrotnie nawiązywał on do bluesa, jazzu oraz muzyki ludowej. Jest autorem m. in. dziewięciu oper, ośmiu symfonii, a także wielu dzieł kameralnych. "Sonata nr 3" to utwór dwuczęściowy - cz. I - Moderato , cz. II - Andante, które zakończone jest jednak szybkim Vivace (co dzieli sonatę na wyraźne trzy części). Kompozycja charakteryzuje się nowoczesną harmonią. W partii skrzypiec kompozytor wykorzystuje różne sposoby gry - dwudźwięki, glissanda, flażolety, grę sul ponticello, pizzicato. Przy tym partia fortepianu jest w pełni równoważna z partią skrzypiec.