Con moto Es

Utwór na obój z akompaniamentem harfy lub fortepianu polskiego, współczesnego kompozytora. Władysław Walentynowicz urodził się w 1902 r. zmarł w 1999 r. Był kompozytorem, pianistą, pedagogiem. W latach 1922-23 uczył się w szkole muzycznej w Moskwie pod kierunkiem Heleny Gniesiny (fortepian), Aleksandra Greczaninowa (solfeż) i Reinholda Gliera (harmonia). Od 1923 roku studiował w Konserwatorium Warszawskim w klasie fortepianu Antoniego Dobkiewicza, Józefa Sikorskiego. Dyplom uzyskał w 1930 roku. W latach powojennych był jednym z głównych organizatorów szkolnictwa muzycznego na Wybrzeżu, założycielem Gdańskiego Instytutu Muzycznego, który przyczynił się do powstania Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie w roku 1947. W latach 1951-1952 był rektorem uczelni, a od 1952 do 1972r. dziekanem Wydziału Instrumentalnego. Był również wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków i współzałożycielem Związku Kompozytorów Polskich na Wybrzeżu w 1963 roku.
Dorobek twórczy Walentynowicza obejmuje ponad 130 utworów. Są to kompozycje symfoniczne, utwory na instrumenty solowe z orkiestrą, utwory kameralne, utwory na instrument solowy i fortepian, utwory na fortepian solo, pieśni, utwory dla dzieci i młodzieży, muzyka teatralna, symfoniczne utwory rozrywkowe i piosenki. W twórczości Walentynowicza dominują formy klasyczne, gatunki koncertujące - koncerty, concerina: znaczącą rolę odgrywają utwory pedagogiczne. Styl muzyczny Walentynowicza cechuje tradycyjny język dźwiękowy, lapidarność wypowiedzi, jasność formy opartej głównie na szeregowaniu odcinków, wyrazisty, motoryczny tok narracji muzycznej. Jest to neoklasyczny język muzyczny wzbogacony elementami nastrojowymi, romantyzującymi. Partia oboju dla instrumentalistów średniozaawansowanych, akompaniament harfy lub fortepianu dla wprawnego akompaniatora. Utwór w tempie wolny o charakterze cantyleny.