Małe etiudy

Ze wstępu ...

"Szkoła na zestaw perkusyjny" przeznaczona jest dla wszystkich zafascynowanych grą na bębnach. Każdy, kto pragnie poznać przepiękny świat muzyki, może otworzyć drzwi z napisem perkusja i znaleźć coś dla siebie. Spektrum poruszanych zagadnień powinno zaspokoić potrzeby zarówno hobbistów, samouków, amatorów, a także muzyków i nauczycieli. Pragnieniem autora było zebranie wszystkich niezbędnych zagadnień i ćwiczeń, potrzebnych w grze na zestawie perkusyjnym. Jak dom z solidnym fundamentem i dachem, tak "Szkoła na zestaw perkusyjny" została podzielona metodologicznie, według stopni trudności, na trzy części:
1. Podstawy techniki werblowej,
2. Koordynacja rąk i nóg na zestawie perkusyjnym,
3. Rytmy studyjne w różnych stylach muzycznych.

Wszystkie części stanowią całość. W I części omawiamy technikę gry rękami. W II części przedstawiona jest technika gry nogami. Zagadnienia metrorytmiczne i ćwiczenia z części I, są powtórzone i rozszerzone z układami rytmicznymi nóg. Natomiast w części III, mamy praktyczne zastosowanie poruszanych wcześniej zagadnień w rytmach studyjnych różnych stylów muzycznych.

Zdzisław Adam Weyna



"Szkoła na perkusję" Zdzisława Adama Weyny jest jedyną znaną mi szkołą obejmującą wszystkie znane techniki gry na zestawie perkusyjnym. Jej układ umożliwia korzystanie z niej na każdym etapie zaawansowania: od amatora rozpoczynającego naukę po profesjonalistę doskonalącego swój warsztat. Etiudy mogą być wykonane na egzaminie dyplomowym Akademii Muzycznej. Warte podkreślenia jest zamieszczenie bardzo dużej ilości rysunków obrazujących trzymanie pałeczek w różnych uchwytach, oraz fazy ruchu podczas grania poszczególnymi technikami. Do każdego zagadnienia, jest bardzo starannie opracowany zestaw ćwiczeń, w pełni je wyczerpujących. Szkoła stanowi swoistą biblię perkusisty i jest najprostsza drogą do mistrzostwa.

Mirosław Bereźnicki



O książce:

Zbiór fundamentalnych zasad i zagadnień metrorytmicznych z kanonem współczesnych figur rytmicznych, ćwiczeń i etiud. Tematyka obejmuje regularne i nieregularne podziały rytmiczne, paradidle, polirytmie i polimetrie, artykulację werblową, ozdobniki i tremola, przesunięcia i modulacje rytmiczne, alternatywne grupowanie, zagadnienia związane z dynamiką i tempem. Blisko 60 rysunków ilustruje sposoby trzymania pałeczek, postawy przy werblu i różne techniki wykonawcze z niezbędną, niekonwencjonalnie przedstawioną teorią muzyki.