Tylko Ja i Ty

Utwór grupy The Beatles z 1967 roku. Wydanie to jest akompaniamentem instrumentalnym dla chóru, dlatego też, utwór ten, w tym opracowaniu nie może być wykonywany jako utwór tylko instrumentalny, tylko jako wokalno instrumentalny.

Mozart napisał ogromną ilość utworów kameralnych dla różnych zespołów instrumentów smyczkowych, dętych i blaszanych. Kwintet klarnetowy (KV 581), pokazuje zmysłową i duchową syntezę barwy dźwięków różnych instrumentów.
Mozart napisał tylko 1 utwór na klarnet solo z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego i jest to ,,Clarinet Quintet In A, K.581". Publikacja ta bazuje na orginalnym tekscie z roku 1802-03.

Joaquin Turina (1882-1949), to znakomity pianista i kompozytor hiszpański żyjący na przełomie XIX-XX wieku. Jego muzyka jest specyficzna, nacechowana jedynym w swoim rodzaju temperamentem muzycznym sięgającym do tradycyjnej muzyki hiszpańskiej. Turina żył w okresie, kiedy muzyka europejska wychodziła z romantyzmu odkrywając poprzez impresjonizm nowe środki wyrazu, muzyka hiszpańska biegła swoim torem czerpiąc tylko ze zdobyczy nowych trendów muzycznych ale nie ulegając im. Mimo, iż Turina był znakomitym kompozytorem to jednak pozostał w cieniu Manuela de Falli i w europie nie jest tak popularny jak w Hiszpanii.
Prezentowana publikacja zawiera Sceny Andaluzyjskie. To utwór składający się z dwóch części:
I - Crepuscule du soir;
II - A la Fenetre.
W skład obsady wchodzą: altówka wykonująca partię solową, fortepian, skrzypce I, skrzypce II, altówka i wiolonczela.

Lista utworów:
Trio per violino, clarinetto e pianoforte (Eugeniusz Knapik)

„Scherzo-Tarantelle g-mill” op. 16 zostało skomponowane w 1855 r. I zadedykowane Lambertowi Massartowi przez dwudziestoletniego zaledwie ucznia. Utwór napisany w oryginale na skrzypce z fortepianem, w transkrypcji Arnolda Rezlera na skrzypce solo i zespół kameralny (czworo skrzypiec i wiolonczela) nabiera nowych, nieznanych dotąd wartości. Blask instrumantacji, nowe współbrzmienia sprawiają, że słuchacz ma wrażenie obcowania z oryginalną kompozycją nie zaś z jej opracowaniem; nie sposób dostrzec tu ingerencji innego muzyka. Dodatkowym walorem opracowania jest mozliwość wykorzystania utworu w szkolnej dydaktyce - dokooptowanie wiolonczelisty do klasy skrzypiec sprawi, że młody solista będzie miał możliwość obcowania nie tylko z pianistą-akompaniatorem, ale także z zespołem kolegów-muzyków, z orkiestrowymi barwami. [M. Rezler-Niesiołowska]