I.O.U. Me

Jan Fotek (ur. 28 listopada 1928) jest współczesnym polskim kompozytorem. Studia muzyczne na wydziale kompozycji ukończył w PWSM w Krakowie w klasie Stanisława Wiechowicza, oraz w PWSM w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego. Jest laureatem wielu nagród muzycznych, m. in.: w Konkursie im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach za "Epitasis na orkiestrę" i w Konkursie im. Feliksa Nowowiejskiego w Gnieźnie za "Wariacje na zadany temat na chór dziecięcy". Niniejsza publikacja zawiera trzy utwory: "Kukułka", "Nokturn" i "Malowanki" do słów poety Mariana Ośniałowskiego. Utwory opracowane są na chór SAT i zespół instrumentalny.

Utwór Güntera Norisa o charakterze pasodoble na zróżnicowany zespół instrumentalny. Wszystkie cztery partie mogą być wykonywane przez dowolnie zestawione instrumenty (m.in. flet, klarnet, kornet, trąbka, puzon, tuba, róg, saksofon, smyczki) z akompaniamentem keyboardu, kastanietów i zestawu perkusyjnego. Jest to żywy, energiczny utwór, idealny na koncerty jako repertuar popisowy. Nadaje się on doskonale dla średniozaawansowanych zespołów. Publikacja zawiera partyturę i osobne materiały wykonawcze dla każdego głosu i instrumentu.

Utwór o charakterze marsza Jeana Louisa Streabboga, zaaranżowany przez Jeana-Francoisa Michela na zróżnicowany zespół instrumentalny. Wszystkie cztery partie mogą być wykonywane przez dowolnie zestawione instrumenty (m.in. flet, klarnet, kornet, trąbka, puzon, tuba, róg, saksofon, smyczki). Jest to piękny, nastrojowy, nieskompliwany technicznie utwór. Nadaje się on doskonale dla początkujących zespołów. Publikacja zawiera partyturę i osobne materiały wykonawcze dla każdego głosu i instrumentu (w różnych strojach C-B-Es).

Publikacja zawiera utwór - Trio - Antonio Vivaldiego (1678 - 1741), skomponowany na dwa flet, basso continuo (wiolonczela lub fortepian). Książka ponadto mieści opis utworu, oraz uwagi dotyczące wykonawstwa, w języku angielskim i włoskim.

„Trio” na skrzypce, klarnet i fortepian skomponowałem wiosną 2003 na zamówienie Waltera Verdehra i jego zespołu. W sposób oczywisty ten wyjątkowy pod względem jakości brzmienia skład instrumentalny tria wywierał wpływ na moją wyobraźnię i w efekcie na rodzaj narracji utowru. Nie pozostało mi więc nic innego, jak tylko pragnienie stworzenia utworu będącego sumą barw tych instrumentów i istoty gatunkowej tria. [Eugeniusz Knapik]

Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium'

„Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium”.

What is the word powstał do wiersza Becketta pod tym samym tytułem. Utwór skomponowany został na zamówienie Klangforum Wien i Instytutu Adama Mickiewicza. Prawykonanie odbędzie się w Austriackim Centrum Kultury w Nowym Jorku, placówce obchodzącej 10-lecie. Jest to kompozycja kameralna na głos i cztery instrumenty (flet, skrzypce, wiolonczela i fortepian). Jest to jednoczęściowy, około dziesięciominutowy utwór o bardzo klarownej fakturze i wyrazistej motywice. Kompozytorka wykorzystuje w nim całą paletę brzmieniową, przeróżne sposoby artykulacji instrumentów i głosu. Ważną rolę odgrywa w nim czynnik rytmiczny: duża ruchliwość i żywiołowość fletu, skrzypiec i wiolonczeli przeciwstawiona zostaje rozległym płaszczyznom dźwiękowym fortepianu. Całość wykazuje zwięzłą, przejrzystą formę. Aforystyczny tekst poezji Becketta składający się z krótkich słów i fraz, został świetnie muzycznie oddany przez rozdzielenie wokalnych fraz.