Eres Mía

Lista utworów:
S'alza nel ocean la vagh'aurora... (Baird Tadeusz)
O sia tranquillo... (Baird Tadeusz)
O miracol d'amore... (Baird Tadeusz)

(...)Dobra passa Kenny’ego G. trwała także w latach 90-ych, za album "Breathless" otrzymał platynową płytę. Trudno jednoznacznie określić, czy niezbyt wymyślna pod względem harmonicznym muzyka Kenny’ego G. jest jazz'em ale przecież nie można jej także określić jako typową muzyką z gatunku - pop. Z pewnością jest jednak interesującym obiektem analiz dotyczących przenikania się różnych gatunków oraz komercjalizacji współczesnej muzyki rozrywkowej (w tym i jazzu). Nie wdając się w rozważania na temat wartości muzyki Kenny’ego G., trzeba przyznać, że jest swego rodzaju fenomenem muzycznym; płyty artysty sprzedają się w takich samych nakładach jak albumy wykonawców rock'owych, on zaś sam cieszy się nie mniejszą niż oni popularnością.

Publikacja zawiera wybrane utwory na saksofon sopranowy i tenorowy z towarzyszeniem orkiestry w składzie: strings, keyboard, guitara, bass, drums, percussion.

Dodatkowo zawiera głos saksofonu.

Pozycja "Flashbacks" jest to utwór na zespół kameralny, skomponowany pod wrażeniem wystawy Umberto Eco "Six walks the fictionals woods". Kolorystyka brzmieniowa poszczególnych instrumentów oddaje piękno tej kompozycji, dlatego jest interesująca zarówno dla wykonawców jak i słuchaczy.

Profesor Bronisław Kazimierz Przybylski jest polskim współczesnym kompozytorem. Pozycja "Flashbacks" jest to utwór na zespół kameralny, skomponowany pod wrażeniem wystawy Umberto Eco "Six walks the fictionals woods". Kolorystyka brzmieniowa poszczególnych instrumentów oddaje piękno tej kompozycji, dlatego jest interesująca zarówno dla wykonawców jak i słuchaczy.

Profesor Bronisław Kazimierz Przybylski jest polskim współczesnym kompozytorem. Pozycja "Flashbacks" jest to utwór na zespół kameralny, skomponowany pod wrażeniem wystawy Umberto Eco "Six walks the fictionals woods". Kolorystyka brzmieniowa poszczególnych instrumentów oddaje piękno tej kompozycji, dlatego jest interesująca zarówno dla wykonawców jak i słuchaczy.

Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium'

„Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium”.