Türk D. G.

Grażyna Bacewicz (ur. 5 lutego 1909 r w Łodzi, zm. 17 stycznia 1969 r w Warszawie).
Wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w polsko-litewskiej rodzinie o tradycjach muzycznych, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego (kompozycja) i Józefa Jarzębskiego (skrzypce), a także Józefa Turczyńskiego (fortepian).

Blue Note na wiolonczelę i fortepian powstał w 2007 roku na zamówienie Evvy Mizerskiej i jest jej dedykowany. Tytuł utworu – jak mówi kompozytorka – związany jest z wykorzystaniem w kilku fragmentach skali bluesowej z charakterystycznymi dla niej alteracjami. „Blue notes” mają swoją genezę w murzyńskim folklorze muzycznym i charakterystyczne są dla tonalności muzyki jazzowej. Utwór jest inspirowany nurtem minimal music i folklorem rodzimym (częste stosowanie pustych kwint). Blue Note to – jak podpowiada kompozytorka – crossover, czyli swobodne przekraczanie granic między różnymi stylami. Repetytywna narracja muzyczna wprowadza słuchacza w nastrój medytacyjny, który przeradza się w dynamiczny i ożywiony dialog instrumentów, przypominający improwizację jazzową, aby tuż przed zakończeniem znów się uspokoić. Utwór po raz pierwszy wykonała Evva Mizerska (wiolonczela) i Emma Abbate (fortepian) 25 października 2007 roku w Blackheath Halls w Londynie. Rok później Blue Note ukazał się na płycie Young Composers in Tribute to Fryderyk Chopin wydanej przez DUX Recording Producers. Nagrania dokonały Evva Mizerska i Katarzyna Drogosz.

What is the word powstał do wiersza Becketta pod tym samym tytułem. Utwór skomponowany został na zamówienie Klangforum Wien i Instytutu Adama Mickiewicza. Prawykonanie odbędzie się w Austriackim Centrum Kultury w Nowym Jorku, placówce obchodzącej 10-lecie. Jest to kompozycja kameralna na głos i cztery instrumenty (flet, skrzypce, wiolonczela i fortepian). Jest to jednoczęściowy, około dziesięciominutowy utwór o bardzo klarownej fakturze i wyrazistej motywice. Kompozytorka wykorzystuje w nim całą paletę brzmieniową, przeróżne sposoby artykulacji instrumentów i głosu. Ważną rolę odgrywa w nim czynnik rytmiczny: duża ruchliwość i żywiołowość fletu, skrzypiec i wiolonczeli przeciwstawiona zostaje rozległym płaszczyznom dźwiękowym fortepianu. Całość wykazuje zwięzłą, przejrzystą formę. Aforystyczny tekst poezji Becketta składający się z krótkich słów i fraz, został świetnie muzycznie oddany przez rozdzielenie wokalnych fraz.