Sonata 54

This Sonata, written for and dedicated to the duo of Yo-Yo Ma, cellist, and Emanuel Ax, pianist, is firmly based on classical and romantic models; it revels in the interplay between older music and modern sensibility, exactly as does the Ax-Ma Duo in my estimation. There are slight editorial differences in the cello part between the single part and the cello part in the score; what is in the score represents the composer's intentions. The composer, however, approves Mr. Ma's editing and stylistic additions.

Sonata na wiolonczelę i fortepian op. 38d z 1945 roku napisana przez Hellmutha Christiana Wolffa, współczesnego kompozytora posiadającego wykształcenie muzyczne zdobyte w Berlinie pod okiem Hermanna Aberta, Alberta Scheringa i Curta Sachsa. W 1954 roku został profesorem Uniwersytetu w Lipsku. Tworzył muzykę kameralną, wokalną i orkiestrową.

Edvard Grieg to norweski kompozytor i pianista. okresu romantyzmu. Jego najbardziej znane dzieła to między innymi Koncert fortepianowy a-moll op. 16., a także muzyka do dramatu muzycznego "Peer Gynt" później zestawiona w formie dwóch suit, w skład której wchodzi słynny utwór "W Grocie Króla Gór".

Niniejsza publikacja zawiera pięć Sonat na wiolonczelę i fortepian Ludwiga van Beethovena. Są to wszystkie sonaty, jakie stworzył on na taką obsadę. Utwory te powstawały w latach 1796 - 1815, kiedy w twórczości Beethovena dokonywały się radykalne przemiany stylistyczne. Kompozytor dążył wtedy do wykształcenia własnego indywidualnego stylu. Przeznaczenie sonat „na fortepian i wiolonczelę” było w czasach współczesnych kompozytorowi nowatorskim pomysłem. Beethoven chciał zaznaczyć, że nie traktuje już fortepianu jako instrumentu wyłącznie akompaniującego. Partia fortepianu w jego sonatach jest równoważna z partią wiolonczeli. Kompozytorzy romantyczni pójdą dalej tym tropem, traktując wiolonczelę jako jeden z ulubionych instrumentów pozwalających na wyrażenie „mowy uczuć”.