Aria ze suity D

III Suita D-dur Jana Sebastiana Bacha to jedno z arcydzieł, napisane na nieduży, lecz barwny brzmieniowo zespół obojów, 3 trąbek, kotłów, instrumentów smyczkowych i klawesynu. Utwór składa się z sześciu części: Uwertury, Arii, 2 Gawotów, Bourree i Gigue. Szczególnym pięknem wyróżnia się refleksyjna "Aria na strunie G" zawarta w niniejszej publikacji, tu opracowana przez Barbarę Musiej na wiolonczelę z fortepianem.

Henryk Hubertus Jabłoński urodził się 3 listopada 1915 r. w Gdańsku, zmarł 11 października 1989 r. tamże. Był kompozytorem, pedagogiem i wiolonczelistą. Wychowywał się w rodzinie gdańskich mieszczan amatorsko muzykujących- ojciec Herwardt Degler, matka Alidia ze Springerów. Jako kilkuletni chłopiec uczył się gry na fortepianie, skrzypcach, później wiolonczeli. Studia muzyczne podjął w Polskim Konserwatorium Muzycznym Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1933-39) w klasie wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego. Harmonii i kontrapunktu uczył się u Wernera Schramma, kompozycji u Alfreda Paetscha. Od 1954 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Sopocie (później Akademii Muzycznej im. S.Moniuszki w Gdańsku) jako wykładowca instrumentacji i kompozycji. Twórczość kompozytorska Henryka Jabłońskiego jest obfita i różnorodna . W około 500 kompozycjach znajdują się niemal wszystkie uprawiane gatunki i formy muzyczne. Pisał utwory symfoniczne (symfonie, suity, uwertury) , koncerty na różne instrumenty (wiolonczelowy, skrzypcowy, fletowy, fortepianowy i in.) , kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne (kantata,opera) oraz muzykę do filmów, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych; także piosenki, aranżacje i opracowania. Był twórcą skłaniającym się ku estetyce romantycznej. Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości harmonika, kolorystyka i bogata inwencja melodyczna.