Violin koncert

Publikacja ,,Elementarne i progresywnie ułożone etiudy na skrzypce, op. 20" jest doskonalym materiałem w doskonaleniu swoich umiejętności warsztatowych. 36 etiud Wohlfahrta Franza ułożone są progresywnie. Zbiór etiud powstał z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych, a wcześniejsze poznanie i opanowanie zawartego w nim materiału powinno przyczynić się do znacznego usprawnienia pracy nad trudniejszymi utworami koncertowymi. Niniejszy zbiorek uzupełni stosowany materiał dydaktyczny z niewątpliwą dla uczniów korzyścią.

Hans Sitt żył w latach 1850 - 1922. Już w dzieciństwie przejawiał talent muzyczny. Ukończył konserwatorium muzyczne w Pradze, a już w wieku 17 lat został koncertmistrzem w orkiestrze Opery Wrocławskiej. Najbardziej, Sitt znany był jednak jako nauczyciel. Był między innymi profesorem skrzypiec w konserwatorium w Lipsku. Uczniowie Sitta byli później poszukiwani przez największe światowe orkiestry. Jego prace pedagogiczne (jak choćby prezentowane tu Etiudy w pierwszej pozycji op. 32) są wykorzystywane do dziś w procesie edukacji młodych skrzypków.

Szkoła techniki skrzypcowej Otakara Ševčika (1852 - 1934) czeskiego skrzypka i pedagoga. Ševčik wypracował własną technikę gry, wielkie uznanie zdobyła jego tzw. metoda półtonowa i swoisty sposób prowadzenia smyczka. W latach 1870/73 był koncertmistrzem orkiestry Mozarteum w Salzburgu. od roku 1875 poświęca się pracy pedagogicznej i tak kolejno w latach 1875/92 jest profesorem klasy skrzypiec w Kijowie, od 1892 w konserwatorium w Pradze, od 1909 w Wiedniu i od 1919 ponownie w Pradze.

ŠEVČÍK Otakar, (1852 - 1934) to czeski skrzypek i pedagog. W latach 1870/73 był koncertmistrzem orkiestry Mozarteum w Salzburgu. od roku 1875 poświęca się pracy pedagogicznej i tak kolejno w latach 1875/92 jest profestrem klasy skrzypiec w Kijowie, od 1892 w konserwatorium w Pradze, od 1909 w Wiedniu i od 1919 ponownie w Pradze. Sevcik wypracował własną technikę gry, wielkie uznanie zdobyła jego tzw. metoda półtonowa i swoisty sposób prowadzenia smyczka.

Prezentowana publikacja zawiera popularne Etiudy skrzypcowe op. 20 (etiudy 25 - 36) ze zbioru 36 Etiud Heinricha Ernsta Kaysera. Utwory te są ułożone progresywnie i powstały z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych. Należą do jednej z najważniejszych grup utworów ćwiczebnych dla uczniów.

"Przedstawione "Kolędy i pastorałki" na "solowe" skrzypce powstały z myślą o naszej młodzieży skrzypcowej, która zyskała obecnie możliwość zagrania ich w wersji koncertowej. Za najbardziej odpowiednią dla tego typu utworów uznałem formę quasi - capricciów - krótkich kompozycji o charakterze popisowym. Obok podstawowej melodii, grający znajdzie tutaj cały arsenał efektów wirtuozowskich: dwudźwięki, akordy, pasaże, arpeggia, tremolanda, przeskoki smyczka przez struny, bariolaże, ricochety, podwójne staccato, glissando chromatyczne, flażolety, pizzicato lewą ręką, a nawet grę sul ponticello. Podobieństwa zamieszczonych w zbiorze kolęd do kaprysów N. Paganiniego, H. Wieniawskiego, H. W. Ernsta, a także do solowych kompozycji J. S. Bacha i E. Ysaye'a nie są przypadkowe. Różnorodność stylistyczna była moim celem w założeniu."
Antoni Cofalik

Kompletne partie orkiestrowe skrzypiec do symfonii, mszy, oper, koncertów Bizet'a, Bruch'a, Bruckner'a, Busoni'ego, Debussy'ego, Fauré'a, Grieg'a, Mahler'a, Reger'a, Saint-Saëns'a - łącznie 61 partii orkiestrowych. Nuty zapisane na płycie CD-ROM w postaci popularnego formatu plików *.pdf. Można je otworzyć przy pomocy komputera PC lub MAC i darmowego programu Adobe Reader a następnie wedle potrzeby wybrać i wydrukować interesujące nas utwory.

Georges Bizet
Symphony No. 1 in C Major
Carmen Suite No. 1
Carmen Suite No.2
L'Arlesienne Suite No. 1
L'Arlesienne Suite No. 2

Max Bruch
Violin Concerto No. 1, Op. 26
Kol Nidrei (Cello and Orchestra), Op. 47
Scottish Fantasy (Violin and Orchestra), Op. 46

Anton Bruckner
Symphony No. 1 in C Minor
Symphony No. 2 in C Minor
Symphony No. 3 in D Minor
Symphony No. 4 in Eb Major (Romantic)
Symphony No. 5 in Bb Major
Symphony No. 6 in A Major
Symphony No. 7 in E Major
Symphony No. 8 in C Minor
Symphony No. 9 in D Minor
Te Deum

Ferruccio Busoni
Turandot Suite, Op. 41

Claude Debussy
Images No. 1: Gigues
Images No. 2: Ibéria
Images No. 3: Rondes de Printemps
Jeux
La Mer
Nocturnes
Petite Suite
Prelude to the Afternoon of a Faun
Printemps
Rhapsody for Clarinet
Scred and Profane Dances

Gabriel Fauré
Pavane, Op. 50
Pelleas and Melisande, Op. 80
Requiem, Op. 48

Edvard Grieg
Piano Concerto in A Minor, Op. 16
Holberg Suite, Op. 40
Peer Gynt Suite No. 1, Op. 46
Peer Gynt Suite No. 2, Op. 55
Symphonic Dances, Op. 64

Gustav Mahler
Symphony No. 1 in D Major
Symphony No. 2 in C Minor
Symphony No. 3 in D Minor
Symphony No. 4 in G Major
Symphony No. 5 in C# Minor
Symphony No. 6 in A Minor
Symphony No. 7 in E Minor
Symphony No. 8 in Eb Major
Symphony No. 9 in D Major
Kindertotenlieder
Das klagende Lied
Das Knaben Wunderhorn
Das Lied von der Erde
Lieder eines fahrenden Gesellen
Lieder:
1. Revelge
2. Der Tamboursg'sell
3. Blicke mir nicht in die Lieder
4. Ich atmet' einen Linden Duft
5. Ich bin der Welt abhanden
6. Um Mitternacht

Max Reger
Variations and Fugue on a Theme by Mozart, Op. 132

Camille Saint-Saëns
Symphony No. 3 in C Minor, Op. 78
Cello Concerto No. 1 in A Minor, Op. 33
Piano Concerto No. 2 in G Minor, Op. 22
Carnival of the Animals
Christmas Oratorio
Danse Macabre, Op. 40
Introduction and Rondo Capriccioso (Violin and Orchestra), Op. 28

Fryderyk August Duranowski żył w latach 1770 - 1834. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach: 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 roku był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.
Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.
Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, fantazję na fortepian, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.
Kopię pierwszego wydania uzyskano od Staatbibliothek zu Berlin.

Joachim Kaczkowski (ok. 1789 - 1829) to polski kompozytor, skrzypek i pedagog. Jego kompozycje obejmują m. in. 2 koncerty skrzypcowe, dzieła kameralne na dwa i trzy instrumenty, wariacje i polonezy na kwartet smyczkowy i utwory fortepianowe. Współczesne encyklopedie zarzucają Kaczkowskiemu braki w technice kompozytorskiej. Tę opinię będzie można zweryfikować po opublikowaniu jego dzieł. Chopin w liście do J. Białobłockiego napisał o jednym z polonezów Kaczkowskiego: "Polonez bardzo dobry, piękny, słowem do słuchania i delektowania się".
Kopię wydania stanowiącego podstawę niniejszej edycji uzyskano od Staatsbibliothek zu Berlin. Wydanie niniejsze oddaje wiernie tekst nutowy pierwodruku. Zachowane są wszelkie, pochodzące od kompozytora, znaki dynamiczne, artykulacyjne, a także aplikatura. Oczywiste pomyłki tekstowe pierwszego wydania zostały poprawione, a ortografia muzyczna uwspółcześniona.

Lista utworów:
Scherzo- tarantelle pour violon avec accompagnement de piano op. 16 (Wieniawski Henryk)

Spis treści:

42 Etiudy Rudolfa Kreutzera są dla skrzypków swego rodzaju elementarzem, który każdy uczący się gry na skrzypcach powinien w określonym czasie poznać, i bez którego trudno wyobrazić sobie budowanie prawidłowej techniki. Opracowanie Etiud Kreutzera idzie w kierunku (sugerowanym przez pedagogów-pragmatyków), wprowadzania w najdłuższych etiudach niewielkich skrótów (w pojęciu ucznia etiuda krótsza jest łatwiejsza, a już na pewno prostsza do opanowania pamięciowego). Publikacja dla uczniów szkół muzycznych przełomu I i II stopnia.