Chamber

Kolekcja łatwych utworów wielkich mistrzów muzyki poważnej, w opracowaniu na skrzypce solo z akompaniamentem fortepianowym. Utwory pochodzą różnych epok, począwszy od muzyki Telemanna, Bacha, przez muzykę Mozarta, Haydna i Beethovena do utworów romantycznych Schuberta, Mendelssohna i Czajkowskiego.

CCM to skrót od angielskiego Contemporary Christian Music, co w dosłownym tłumaczeniu znaczy współczesna muzyka chrześcijańska. Określenia tego używa się w stosunku do muzyki różnych gatunków, która tworzona jest przez muzyków chrześcijan na chwałę Bożą. Zbiór ten zawiera 11 popularnych utworów współczesnej muzyki chrześcijańskiej na skrzypce solo, na przykład utwory zespołu rockowego "Third Day". Dodatkowo do książki dołączona jest płyta CD, na której nagrane są akompaniamenty do poszczególnych utworów. Korzystając z płyty możesz:
- grać razem z linią melodyczną
- grać tylko z akompaniamentem (aby wyłączyć linię melodyczną, wycisz prawy kanał).

As was characteristic of many nineteenth - century composers, Henryk Wieniawski's career as a composer was intertwined with his career as a performing artist. He achieved success in both domains, but was perceived above all as a virtuoso violonist: firstly as a Wunderkind, and later as a fascinating soloist and chamber musician appearing in many parts of Europe.

Lista utworów:
I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14 (Wieniawski H.)
II Koncert skrzypcowy op. 22 (Wieniawski H.)
Polonez D-dur op. 4 (Wieniawski H.)
Polonez D-dur op. 4(2) (Wieniawski H.)
II Wielki polonez koncertowy op. 21 (Wieniawski H.)
II Wielki polonez koncertowy op. 21(2) (Wieniawski H.)
Legenda op. 17 (Wieniawski H.)
Legenda op. 17(2) (Wieniawski H.)
Etiudy - kaprysy na skrzypce solo op. 10(3) (Wieniawski H.)
Etiudy - kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem 2-gich skrzypiec op. 18 (Wieniawski H.)
Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20 (Wieniawski H.)
Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20(2) (Wieniawski H.)
Le Carnaval russe op. 11 (Wieniawski H.)
Grand caprice fantastique op. 1 (Wieniawski H.)
Allegro de sonate op. 2(4) (Wieniawski H.)
Souvenir de Posen op. 3 (Wieniawski H.)
Adagio elegiague op. 5 (Wieniawski H.)
Souvenir de Moscou op. 6 (Wieniawski H.)
Souvenir de Moscou op. 6(2) (Wieniawski H.)
Capriccio - Valse op. 7 (Wieniawski H.)
Grand duo polonais op. 8(5) (Wieniawski H.)
Romance sans paroles et Rondo elegant op. 9 (Wieniawski H.)
Dwa Mazurki salonowe op. 12 nr 1, 2 (Wieniawski H.)
Wariacje na temat własny op. 15 (Wieniawski H.)
Scherzo - Tarantella op. 16 (Wieniawski H.)
Dwa mazurki charakterystyczne op. 19 nr 1, 2 (Wieniawski H.)
Gigue op. 23 (Wieniawski H.)
Fabtaisie orientale op. 24 (Wieniawski H.)
Kujawiak (Wieniawski H.)
Reverie na altówkę i fortepian (Wieniawski H.)
Rozumiem, pieśń do słów Dionizego Minasowicza na głos i fort. (Wieniawski H.)
Romans Antoniego Rubinsteina pt. "Noc" (Wieniawski H.)

Joachim Kaczkowski (ok. 1789 - 1829) to polski kompozytor, skrzypek i pedagog. Jego kompozycje obejmują m. in. 2 koncerty skrzypcowe, dzieła kameralne na dwa i trzy instrumenty, wariacje i polonezy na kwartet smyczkowy i utwory fortepianowe. Współczesne encyklopedie zarzucają Kaczkowskiemu braki w technice kompozytorskiej. Tę opinię będzie można zweryfikować po opublikowaniu jego dzieł. Chopin w liście do J. Białobłockiego napisał o jednym z polonezów Kaczkowskiego: "Polonez bardzo dobry, piękny, słowem do słuchania i delektowania się".
Kopię wydania stanowiącego podstawę niniejszej edycji uzyskano od Staatsbibliothek zu Berlin. Wydanie niniejsze oddaje wiernie tekst nutowy pierwodruku. Zachowane są wszelkie, pochodzące od kompozytora, znaki dynamiczne, artykulacyjne, a także aplikatura. Oczywiste pomyłki tekstowe pierwszego wydania zostały poprawione, a ortografia muzyczna uwspółcześniona.

„Scherzo-Tarantelle g-mill” op. 16 zostało skomponowane w 1855 r. I zadedykowane Lambertowi Massartowi przez dwudziestoletniego zaledwie ucznia. Utwór napisany w oryginale na skrzypce z fortepianem, w transkrypcji Arnolda Rezlera na skrzypce solo i zespół kameralny (czworo skrzypiec i wiolonczela) nabiera nowych, nieznanych dotąd wartości. Blask instrumantacji, nowe współbrzmienia sprawiają, że słuchacz ma wrażenie obcowania z oryginalną kompozycją nie zaś z jej opracowaniem; nie sposób dostrzec tu ingerencji innego muzyka. Dodatkowym walorem opracowania jest mozliwość wykorzystania utworu w szkolnej dydaktyce - dokooptowanie wiolonczelisty do klasy skrzypiec sprawi, że młody solista będzie miał możliwość obcowania nie tylko z pianistą-akompaniatorem, ale także z zespołem kolegów-muzyków, z orkiestrowymi barwami. [M. Rezler-Niesiołowska]