Big Fun

Fryderyk August Duranowski żył w latach 1770 - 1834. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach: 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 roku był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.
Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.
Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, fantazję na fortepian, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.
Kopię pierwszego wydania uzyskano od Staatbibliothek zu Berlin.

Joachim Kaczkowski (ok. 1789 - 1829) to polski kompozytor, skrzypek i pedagog. Jego kompozycje obejmują m. in. 2 koncerty skrzypcowe, dzieła kameralne na dwa i trzy instrumenty, wariacje i polonezy na kwartet smyczkowy i utwory fortepianowe. Współczesne encyklopedie zarzucają Kaczkowskiemu braki w technice kompozytorskiej. Tę opinię będzie można zweryfikować po opublikowaniu jego dzieł. Chopin w liście do J. Białobłockiego napisał o jednym z polonezów Kaczkowskiego: "Polonez bardzo dobry, piękny, słowem do słuchania i delektowania się".
Kopię wydania stanowiącego podstawę niniejszej edycji uzyskano od Staatsbibliothek zu Berlin. Wydanie niniejsze oddaje wiernie tekst nutowy pierwodruku. Zachowane są wszelkie, pochodzące od kompozytora, znaki dynamiczne, artykulacyjne, a także aplikatura. Oczywiste pomyłki tekstowe pierwszego wydania zostały poprawione, a ortografia muzyczna uwspółcześniona.

Polski skrzypek i kompozytor niemieckiego pochodzenia. W latach 1815 - 1825 występował wielokrotnie z Karolem Lipińskim w Kijowie podczas dorocznych jarmarków tzw. kontraktów. Od 1825 roku był kapelmistrzem orkiestry hrabiego Hańskiego w Żytomierzu. Przyjaźnił się m. in. z Andreasem Rombergiem - skrzypkiem i dyrygentem, któremu zadedykował Cinquieme duo concertant pour deux violons. Skomponował kilkadziesiąt utworów, w tym m. in. duety skrzypcowe, tria smyczkowe, utwory na skrzypce i orkiestrę, utwory na okiestrę dętą. Louis Spohr zadedykował Augustowi Gerke Quintet op. 22. Trio pour deux violons et basse op. 2 jest w zasadzie piękną, rozbudowaną sonatą na skrzypce solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec i wiolonczeli. Tylko pierwsze skrzypce, z niewielkimi wyjątkami, są traktowane solistycznie, nierzadko w sposób wirtuozowski. Zgodnie ze stylem wykonawczym wczesnego romantyzmu partia drugich skrzypiec i wiolonczeli może być zaaranżowana na fortepian, gitarę czy nawet organy - fisharmonię. Pełen uroku utwór stanowi idealny przykład wczesnoromantycznej muzyki salonowej.

Publikacja jest drugim zeszytem pierwszej serii szkoły gry na skrzypcach Ferdinanda Küchlera - niemieckiego skrzypka i kompozytora. Książka obejmuje tematy dotyczące przede wszystkim gry interwałów w poszczególnych tonacjach. Ponadto zawarto tu utwory, wśród nich melodie popularne oraz kompozycje m. in. V. Rathgebera czy A. Corelliego.

Stan publikacji: dobry, nuty gdzieniegdzie popisane ołówkiem, okładka obłożona papierem kolorowym.