To właśnie ja

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Carl Maria von Weber (1786 - 1826) to niemiecki dyrygent, pianista i kompozytor reprezentujący okres wczesnego romantyzmu w muzyce. Pozostawił on różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, przez koncerty na instrumenty dęte (słynne są koncerty na trąbkę) i opery. Dziś kompozytor znany jest przede wszystkim właśnie z dzieł operowych ("Wolny strzelec", "Oberon"). Muzyka instrumentalna Webera należy do romantycznego stylu brillante. Dominuje w niej bowiem wirtuozeria. W jego dziełach fortepianowych odnaleźć można bogactwo efektownych pasaży, błyskotliwych ozdobników, figuracji. Prezentowana publikacja - "Grand Duo Concertant in E flat major" Webera przeznaczona jest na klarnet w stroju B lub skrzypce oraz fortepian. W wydaniu zamieszczone są osobne partie dla klarnetu i skrzypiec. "Grand Duo Concertant" to kompozycja wirtuozowska, w której wydzielić można trzy części: cz. I - Allegro con fuoco, cz. II - Andante con moto, cz. III - Allegro (w formie Ronda). Oba instrumenty - klarnet (skrzypce) i fortepian traktowane są równorzędnie, jako instrumenty koncertujące.