Old Czesc Melody

"Symfonia hiszpańska" op. 21 na skrzypce i orkiestrę to najpopularniejszy utwór Edwarda Lalo (1823 - 1892) - kompozytora francuskiego pochodzenia hiszpańskiego. W rzeczywistości kompozycja ta posiada formę koncertu skrzypcowego o pięciu częściach (zamiast tradycyjnego układu trzyczęściowego). Zadedykowana została ona wybitnemu skrzypkowi - wirtuozowi Pablo Sarasatemu. W swojej "Symfonii" Lalo wykorzystuje wiele elementów muzyki hiszpańskiej, o czym świadczą m. in. instrumentacja, oraz charakterystyczne wzory melodyczne i rytmiczne. Kompozycja składa się z kolejnych pięciu części: cz. I - Allegro non troppo (w formie allegra sonatowego), cz. II - Scherzando. Allegro molto, cz. III - Intermezzo, cz. IV - Andante, cz. V - Rondo. Prezentowane wydanie utworu zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Karl Höller (1907 - 1987) to kompozytor niemiecki. Jest autorem muzyki orkiestrowej (skomponował m. in. dwie symfonie) oraz kameralnej (w tym m. in. siedem sonat skrzypcowych i sześć kwartetów smyczkowych). Jego "Sonata na skrzypce i fortepian" op. 4 powstała w 1929 roku. W 1968 roku natomiast kompozytor wydał drugie opracowanie tej kompozycji. Utwór utrzymany jest w rozszerzonej harmonii dur-moll. Posiada trzy części: cz. I - Allegro deciso, cz. II - Andantino notturno, cz. III - Allegro con brio. Partia skrzypiec pełna jest wirtuozowskich pasaży i innych efektownych pochodów melodyczno - rytmicznych. Kompozytor w pełni wykorzystuje możliwości skrzypiec posługując się typową dla tego instrumentu fakturą.

Louis Spohr (1784 - 1859) to niemiecki wirtuoz - skrzypek, kompozytor i dyrygent. Skomponował on m. in. dwanaście koncertów skrzypcowych. "Koncert d-moll" op. 2 nr 2 na skrzypce i orkiestrę Spohra to kompozycja wirtuozowska złożona z trzech części: cz. I - Allegro moderato, cz. II - Adagio, cz. III - Alla Polacca. Utrzymana jest ona w typowo romantycznej stylistyce. Cechuje się bowiem m. in. ogromnym ładunkiem emocjonalnym, oraz charakterystycznym patosem linii melodycznej. Pełna jest efektownych pasaży, dwudźwięków oraz tryli. Prezentowana publikacja zawiera "Koncert d-moll" op. 2 nr 2 w opracowaniu na skrzypce i fortepian (wyciąg partii orkiestry).

„Romance sans paroles et Rondo élégant”, Op. 9, a two - part composition written in 1852 during the great Russian tour of the seventeen year - old violinist, was a homage paid by the young composer to the Russian audience that adored him.
Romance, resembling a Russian dumky in its melody and mood, is followed by an extensive, brillant exhibitionist Rondo. The composer here employed virtuoso effects familiar from his other works; quick staccatos, brilliant passage works, left - hand pizzicatos in conjunction with bowing, octaves, pseudo - contrapuntal doublestops.

Lista utworów:
Romance sans paroles et Rondo élégant op. 9 (Wieniawski Henryk)

Publikacja zawiera dwa utwory: Fantazję w formie wariacji oraz część koncertu polskiego kompozytora przełomu XIX i XX wieku Izydora Lotto na skrzypce z akompaniamentem fortepianu. Wariacje o rozbudowanej fakturze skrzypcowej, trudne technicznie. Część koncert w tempie szybkim, melodyjna o zmiennym tempie i dynamice.