NASTROJE

Trzy etiudy - kaprysy na skrzypce solo, jakkolwiek powstały w r. 1992, dość długo czekały na swoje prawykonanie. Nie do końca bowiem kompozytor miał wykonawczą koncepcję drugiej etiudy z jej zmiennym, kapryśnym nastrojem. Dopiero po kilku latach udało się nadać jej postać dialogu - zderzenia se sobą przeciwstawnych fraz. Reszty dokonał Andrzej Gębski opracowując utwór od strony wykonawczej. Pierwsza publiczna prezentacja utworu miała miejsce w Warszawie, 13 grudnia 2005 roku. Utwór dedykowany jest młodym, polskim skrzypkom, których talent i umiejętności pozwolą nadać tym miniaturom należyty i przekonujący artystycznie kształt.

„Romance sans paroles et Rondo élégant” - dwuczęściowa kompozycja op. 9 powstała w 1852 r. w czasie wielkiego rosyjskiego tournée siedemnastoletniego skrzypka i była hołdem młodego kompozytora wobec uwielbiającej go publiczności rosyjskiej. Romance - melodią i nastrojem przypominająca rosyjską dumkę, poprzedza rozbudowane, efektowne Rondo o charakterze popisowym. Zastosował w nim kompozytor znane z innych utworów efekty wirtuozowskie: szybkie staccata, błyskotliwe pasaże, pizzicata lewą ręką równocześnie z grą smyczkiem, oktawy, polifonizujące dwudźwięki. Podobnie jak w Karnawale rosyjskim op. 11, tak i tutaj wykorzystuje Wieniawski kontrasty dynamiczne, stosuje zmiany temp oraz tonacji, eksponuje zmienność nastrojów. Całość utrzymana jest w typowym dla epoki stylu popisowo-salonowym. W opracowaniu niniejszym oparłem się na najbardziej, moim zdaniem wiarygodnych wydaniach Kistnera oraz Universal Edition. Jeśli chodzi o aplikaturę i smyczkowania uwzględniłem wymogi współczesne, zachowując szacunek dla oryginalnych rozwiązań kompozytorskich. W kilku miejscach uzupełniłem artykulację, dodałem oznaczenia interpunkcyjne. Dynamika, prócz drobnych retuszów pozostaje niezmieniona. Z uwagi na walory instrumentalne publikowane utwory stanowią znakomite przygotowanie do trudniejszych kompozycji Henryka Wieniawskiego oraz innych kompozytorów. Myślę, że odpowiednio zdolni i ambitni uczniowie, a także koncertujący skrzypkowie chętnie sięgać będą po nie, a dydaktyczny i koncertowy repertuar skrzypcowy wzbogaci się o bez wątpienia wartościową pozycję. [Antoni Cofalik]