Legenda

Henryk Wieniawski (ur. 10 lipca 1835 w Lublinie - zm. 31 marca 1880 w Moskwie) - skrzypek, kompozytor i pedagog. Pochodził z żydowskiej rodziny z pod lubelskiej Wieniawy, która na początku XIX wieku przyjęła chrześcijaństwo. Jego ojciec, Tadeusz, był znanym chirurgiem, matka, Regina z domu Wolff, bardzo dobrze grała na fortepianie. Dom Wieniawskich był prawdziwym lubelskim salonem. Odwiedzali go wybitni artyści, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje.
Publikacja przeznaczona jest dla instrumentalistów zaawansowanych.

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze to jedne z najbardziej efektownych i pięknych spośród kompozycji na skrzypce i fortepian Henryka Wieniawskiego (jedynie Trzy kaprysy pochodzące z op. 10 i 18 z partią fortepianową zaaranżowaną przez Z. Jahnkego w oryginale przeznaczone są na skrzypce solo lub solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec).

Zbiór składa się z 12 następujących kompozycji Henryka Wieniawskiego: Kujawiak a-moll, Polonaise brillante D-dur, Souvenir de Moscou, Sielanka, Pieśń polska, Legenda, Obertas, Dudziarz, Gigue oraz Trzy kaprysy: Prélude, La Vélocité, Le Chant du Bivouac. Utwory przejrzane zostały przez znakomitych polskich pedagogów A. Cofalika, I. Dubiską, Z. Jahnkego, E. Umińską.

Kompozycje Wieniawskiego wykonywane przez samego autora zawsze cieszyły się olbrzymim aplauzem, podejmowane przez kolejnych skrzypków weszły na stałe do literatury skrzypcowej ciesząc się niezmiennym powodzeniem. Do ich popularności i rozpowszechnienia przyczynił się niewątpliwie trwający od 1935 roku Międzynarodowy Konkurs im. H. Wieniawskiego.

Lista utworów:
Dumanie nad mogiłą Wandy (Kurpiński Karol)

„Legenda” op. 17 na skrzypce i fortepian powstała w 1859 roku w Ostendzie, pod wpływem gorącego uczucia do Izabeli Hampton, przyszłej żony Henryka. Tęsknota, ból i miłość emanują z każdego elementu dzieła, toteż wszystkie czynniki podporządkowane są nadrzędnym celom wyrazowym: molowa tonacja, liryczna, śpiewna melodia, balladowa nastrojowość, stopniowanie napięcia poprzez narastające tremolo akompaniamentu, kontrast tonacyjny - w części środkowej G-dur. Utwór jest typowo romantyczną miniaturą, o prostej trójczłonowej budowie ABA. W całości zawiera duży ładunek ekspresji.

Spis treści: