F.Sor

Hans Sitt był niemieckim kompozytorem i skrzypkiem romantycznym, tworzącym na przełomie XIX i XX wieku. Najbardziej znany był w swoich czasach jako nauczyciel. Od 1883 roku był profesorem Lipnieńskiego Konserwatorium Muzycznego. Publiakcja zawiera jego Concertino E-moll, grane w pierwszych trzech pozycjach.

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

Henri Brod urodził się w 1799, zmarł w 1838 r.Był oboistą, pedagogiem, kompozytorem i budowniczym instrumentów. W wieku 20 lat został drugim oboista w Operze Paryskiej. Studiował w Konserwatorium w Paryżu u Antona Reichy (kompozycja) i u Augusta Vogta (obój), które ukończył z pierwszą lokatą. Od 1832 r. był profesorem oboju w swojej Alma Mater . W 1838 r. został odznaczony Legią Honorową.Brod napisał ok.70 kompozycji, w tym kwintety dęte, tria, na obój, fagot i fortepian, trio na obój, skrzypce i fortepian, utwory na obój i fortepian, etiudy na obój. Był autorem, aktualnego do dzisiaj, podręcznika gry na oboju Methode pour le Hautbois. Został on opublikowany w 2 częściach w 1835 i 1836 r. przez wydawnictwo Schonenberger (Paryż).

Scherzo-Tarantella na skrzypce z fortepianem op. 16- roziskrzona , błyskotliwa miniatura wirtuozowska -powstało w 1855 roku, kiedy rozpoczynał się szczytowy okres sławy i kariery wiolinistycznej Wieniawskiego, gdy po dwóch latach spędzonych z bratem na turnée koncertowym w Europie wrócił na pewien czas do Lublina.Scherzo zadedykowane zostało Lambertowi Massartowi- profesorowi Konserwatorium Paryskiego, nauczycielowi Wieniawskiego.Utwór należy do kategorii miniatur wirtuozowskich, nosi jednak charakter mniej salonowy niż inne miniatury.Wydany został w wersji na skrzypce solo z towarzyszeniem orkiestry, o czym świadczy zachowany autograf partytury , a co dowodzi, iż przeznaczał tę kompozycję do wykonywania raczej w salach koncertowych nie zaś w salonach.Utwór napisany jest z rozmachem , daje soliście sposobność zaprezentowania biegłości technicznej, zarazem jednak nie brak mu charakterystycznej ,lirycznej , słodkiej kantylety.