Andante, D. 29

"Symfonia hiszpańska" op. 21 na skrzypce i orkiestrę to najpopularniejszy utwór Edwarda Lalo (1823 - 1892) - kompozytora francuskiego pochodzenia hiszpańskiego. W rzeczywistości kompozycja ta posiada formę koncertu skrzypcowego o pięciu częściach (zamiast tradycyjnego układu trzyczęściowego). Zadedykowana została ona wybitnemu skrzypkowi - wirtuozowi Pablo Sarasatemu. W swojej "Symfonii" Lalo wykorzystuje wiele elementów muzyki hiszpańskiej, o czym świadczą m. in. instrumentacja, oraz charakterystyczne wzory melodyczne i rytmiczne. Kompozycja składa się z kolejnych pięciu części: cz. I - Allegro non troppo (w formie allegra sonatowego), cz. II - Scherzando. Allegro molto, cz. III - Intermezzo, cz. IV - Andante, cz. V - Rondo. Prezentowane wydanie utworu zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

"Sonata nr 3" na skrzypce i fortepian to utwór Elie Siegmeister (1909 - 1991) - amerykańskiego kompozytora i pisarza. W swojej twórczości kompozytorskiej wielokrotnie nawiązywał on do bluesa, jazzu oraz muzyki ludowej. Jest autorem m. in. dziewięciu oper, ośmiu symfonii, a także wielu dzieł kameralnych. "Sonata nr 3" to utwór dwuczęściowy - cz. I - Moderato , cz. II - Andante, które zakończone jest jednak szybkim Vivace (co dzieli sonatę na wyraźne trzy części). Kompozycja charakteryzuje się nowoczesną harmonią. W partii skrzypiec kompozytor wykorzystuje różne sposoby gry - dwudźwięki, glissanda, flażolety, grę sul ponticello, pizzicato. Przy tym partia fortepianu jest w pełni równoważna z partią skrzypiec.