andante

Fryderyk Chopin (1810 - 1849) w swojej później twórczości skupił się na takich formach, jak scherzo, ballada i nokturn. Formom tym nadał zupełnie inny charakter poprzez stosowanie kontrastów melodycznych i agogicznych. W niniejszej publikacji zawarto popularny Nokturn Es-dur op. 9 nr 2 Chopina w aranżacji Julitty Ryzow na skrzypce z fortepianem. Tempo: Andante.

For violin and orchestra (piano reduction).

For 2 unaccompanied violins.

Contents: Andante (Mendelssohn) • Bourrée (Bach) • Gigue (Handel) • Halt by the Brook (Mull) • Les Plaisirs (Telemann) • Mazurka (Tchaikovsky) • Menuet (Schubert) • Minuet (Mozart) • Minuet in Form of a Canon • Du Bist Die Ruh • Rondo (Haydn) • Scherzo.

Piąta z kolei część szkoły gry na skrzypcach Christiana Heinricha Hohmanna, to przede wszystkim utwory mające rozwinąć u uczniów umiejętność grania w wysokich pozycjach. Znalazły się tu między innymi utwory Haydna, Belliniego i Campagnoliego.

Trzecia z kolei część szkoły gry na skrzypcach Christiana Heinricha Hohmanna, zawiera kompozycje i ćwiczenia o wyższym niż poprzednich stopniu trudności, ale za to w najczęściej wykorzystywanych tonacjach. Znalazły się tu między innymi utwory Mozarta, Moszkowskiego czy Blumenthala.

Lista utworów:
Bourree I (z trzeciej suity na altówkę) (Bach Johan Sebastian)
Grave (Abaco Evaristo dall')
Concert (koncert a - moll na skrzypce) (Vivaldi Antonio)
Prelude and Allegro (z sonaty G - dur) (Andrieu Jean Francois d')
Sonata in C Minor (Haendel Frideric George)
Sonatina (Beethoven Ludwig van)
Minuet (Beethoven Ludvig van)
Elegy (Bottesini Giovani)
Andante (z koncertu nr. 2) (Bottesini Giovani)
Aria (z opery Rigoletto) (Verdi Giuseppe)
Adagio (z koncertu na kontrabas) (Geissel Johan)
Vocalise (Rachmaninoff Sergey Vassilievitch)
Romance (z Lieutenant Kilé) (Prokofiev Sergey Sergeyevitch)
Introduction and Tarentelle (Franchi C.)
Serenade (z sonaty na viola d'gamba i fortepian) (Beveridge Thomas)
Chaconne (Russell Armand)

Lista utworów:
Chanson Triste op. 40 nr 2 (Czajkowski P.)
Andante cantabile from the String Quartet in D major op. 11 (Czajkowski P.)
Scene from Act 2 of the ballet "Swan Lake" op. 20 (Czajkowski P.)
Canzonetta from the Violin Concerto in D major op. 35 (Czajkowski P.)
June - Barcarolle from "The Season" op. 37 (Czajkowski P.)
Chant sans paroles op. 2 nr 3 (Czajkowski P.)
Waltz of the flowers from the ballet "The Nutcracker" op. 71 (Czajkowski P.)

Lista utworów:
Dos Tiempos de Sonata (Cordero Ernesto)

Commissioned by Music Associates of Aspen and The Martin and Deborah Flug Foundation. Duration ca. 17 Minutes.

Dowani 3 Tempi Play Along is an effective and time-tested method of practicing that offers more than conventional play-long editions. Dowani 3 Tempi Play Along enables you to learn a work systematically and with accompaniment at different tempi. The first thing you hear on the CD is the concert version in a first-class recording with solo instrument and orchestral, continuo, or piano accompaniment. Then the piano or harpsichord accompaniment follows in slow and medium tempo for practice purposes, with the solo instrument heard softly in the background at slow tempo. Finally you can play at the original tempo to the accompaniment of an orchestra, piano, or basso continuo. All versions appearing on the CD were recorded live by renowned soloist, accompanists, and orchestras. There are no synthesised sounds in a Dowani edition!

Lista utworów:
Kwintet F-dur op. 20 (Dobrzyński Ignacy Feliks)

"Symfonia hiszpańska" op. 21 na skrzypce i orkiestrę to najpopularniejszy utwór Edwarda Lalo (1823 - 1892) - kompozytora francuskiego pochodzenia hiszpańskiego. W rzeczywistości kompozycja ta posiada formę koncertu skrzypcowego o pięciu częściach (zamiast tradycyjnego układu trzyczęściowego). Zadedykowana została ona wybitnemu skrzypkowi - wirtuozowi Pablo Sarasatemu. W swojej "Symfonii" Lalo wykorzystuje wiele elementów muzyki hiszpańskiej, o czym świadczą m. in. instrumentacja, oraz charakterystyczne wzory melodyczne i rytmiczne. Kompozycja składa się z kolejnych pięciu części: cz. I - Allegro non troppo (w formie allegra sonatowego), cz. II - Scherzando. Allegro molto, cz. III - Intermezzo, cz. IV - Andante, cz. V - Rondo. Prezentowane wydanie utworu zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Serenada, jako XVIII - wieczna forma muzyczna, wykonywana była w dni świąteczne w czasie koncertów plenerowych (zazwyczaj w parku). Niniejsza publikacja zawiera "Serenadę D-dur" op. 41 na flet lub skrzypce i fortepian Ludwika van Beethovena (1770 - 1827). Składa się ona z kilku odcinków o różnych, kontrastujących tempach: Allegro (Entrata) - Tempo ordinario d'un Menuetto (z dwoma Triami) - Molto allegro - Andante con Variazioni (w formie tematu z trzema wariacjami) - Allegro, scherzando e vivace - Adagio - Allegro, vivace e disinvolto.

Prezentowana Publikacja gromadzi w sobie jedenaście popularnych utworów, będących opracowaniami na skrzypce i fortepian dzieł wybitnych kompozytorów baroku, klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. W zbiorze odnaleźć można m. in. "Sarabandę" z trzeciej Suity wiolonczelowej Bacha, "Largo" z opery "Xerxes" Haendla (a więc słynna aria "Ombra mai fu"), "Nocturne" Johna Fielda oraz "Menuett" z "Divertimenta D-dur" Mozarta.

Giovanni Battista Viotti (1755 - 1824) to włoski wirtuoz skrzypiec i kompozytor, słynny przede wszystkim ze swoich dzieł na skrzypce. Jest autorem dwudziestu dziewięciu koncertów na ten ten instrument. Niniejsza publikacja zawiera Koncert nr 23 G-dur w obecnym wydaniu na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry). Utwór posiada budowę 3 - częściową: Allegro - Andante - Allegro. Dołączona została także kadencje wg. Paula Klengela.

Henri Vieuxtemps ( 1820 - 1881 ), skrzypek i kompozytor belgijski, był jednym ze słynniejszych wirtuozów XIX w. Koncertował w Europie i Ameryce. Jego twórczość obejmuje liczne utwory o charakterze wirtuozowskim, m. in. siedem koncertów, fantazje i etiudy koncertowe, a także inne mniejsze formy, które cieszyły się powodzeniem i rozszerzały sławę tego wybitnego przedstawiciela belgijskiej szkoły wiolinistycznej. Niniejsza publikacja zawiera 6 Morceaux z op. 55 na skrzypce solo.

Spis treści:

Ignaz Joseph Pleyel (1757 - 1831) to kompozytor i kapelmistrz austriacki, uczeń Josepha Haydna. Jest twórcą symfonii, koncertów, a także wielu kwartetów smyczkowych. W 1795 roku Pleyel osiadł w Paryżu, gdzie założył sklep muzyczny. Następnie otworzył tam w 1807 roku słynną fabrykę fortepianów (prowadzoną przez jego syna - Kamila). Publikacja "6 Duos" op. 48 zawiera sześć kompozycji Pleyela na skrzypce i fortepian lub na dwoje skrzypiec i fortepian. Kompozytor załącza bowiem dodatkowy, odrębny głos dla skrzypiec drugich. Są to krótkie, klasyczne utwory o trzyczęściowej budowie. "Duo I" np. posiada części: Allegro - Andante - Rondo, a "Duo IV" : Andante - Menuetto (z triem) - Allegretto (w formie tematu z wariacjami).

Carl Maria von Weber (1786 - 1826) to niemiecki dyrygent, pianista i kompozytor reprezentujący okres wczesnego romantyzmu w muzyce. Pozostawił on różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, przez koncerty na instrumenty dęte (słynne są koncerty na trąbkę) i opery. Dziś kompozytor znany jest przede wszystkim właśnie z dzieł operowych ("Wolny strzelec", "Oberon"). Muzyka instrumentalna Webera należy do romantycznego stylu brillante. Dominuje w niej bowiem wirtuozeria. W jego dziełach fortepianowych odnaleźć można bogactwo efektownych pasaży, błyskotliwych ozdobników, figuracji. Prezentowana publikacja - "Grand Duo Concertant in E flat major" Webera przeznaczona jest na klarnet w stroju B lub skrzypce oraz fortepian. W wydaniu zamieszczone są osobne partie dla klarnetu i skrzypiec. "Grand Duo Concertant" to kompozycja wirtuozowska, w której wydzielić można trzy części: cz. I - Allegro con fuoco, cz. II - Andante con moto, cz. III - Allegro (w formie Ronda). Oba instrumenty - klarnet (skrzypce) i fortepian traktowane są równorzędnie, jako instrumenty koncertujące.

"Sonata nr 3" na skrzypce i fortepian to utwór Elie Siegmeister (1909 - 1991) - amerykańskiego kompozytora i pisarza. W swojej twórczości kompozytorskiej wielokrotnie nawiązywał on do bluesa, jazzu oraz muzyki ludowej. Jest autorem m. in. dziewięciu oper, ośmiu symfonii, a także wielu dzieł kameralnych. "Sonata nr 3" to utwór dwuczęściowy - cz. I - Moderato , cz. II - Andante, które zakończone jest jednak szybkim Vivace (co dzieli sonatę na wyraźne trzy części). Kompozycja charakteryzuje się nowoczesną harmonią. W partii skrzypiec kompozytor wykorzystuje różne sposoby gry - dwudźwięki, glissanda, flażolety, grę sul ponticello, pizzicato. Przy tym partia fortepianu jest w pełni równoważna z partią skrzypiec.

"I left aside all the unfinished work and got down to (...) a little story for violin and orchestra", a wrote Michał Spisak in his letter of 7th December 1953 to Grażyna bacewicz, informing her of the start of work on a new composition. Initially meant to be a Capriccio, the work eventually saw the light of day as Andante and Allegro for violin and string orchestra. The commissioned by Nadia Boulanger for the purpose of a course taught by Yehudi Menuhin in summer 1954 in Fontainebleau. It is worth nothing that the course curriculum also included compositions by D. Milhaud, G. Auric, H. Dutilleux and I. Strawinsky, all of them commissioned by nadia Boulanger. Though Spisak did not treat Andante and Allegro seriously enough, calling the work "a trifle" or an "odd piece" in letters to his friends, Nadia Boulanger valued the work highly, herself conducting its performance of 16th November 1954 at the concert celebrating 50 years of her teaching career. Kenneth Gordon, the soloist, was accompanied by the RTF Chamber Orchestra.

Lista utworów:
Andante and Allegro (Spisak Michał)

Andante varié op. 15 was first published ca 1815 by Breitkopf & Haertel in Leipzig and it was written in a form of variations. The first one uses all strings in high positions, the other one is bitonal and the third and last one is based on the brillante of the first variation. This edition is based on a copy of notes provided by the Austrian National Library in Vienna and is also a starting point for our new project - Polish violin music of 18th and 19th centuries. Similar to our previous projects, the aim is to publish a number of pieces of rich yet unknown Polish violin legacy. This edition is every detail follows the original one. None of the composer's notes have been altered. Obvious mistakes have been corrected.

Lista utworów:
Andante varié op. 15 (Kaczkowski Joachim)