Polski duch

Niniejsza książka poświęcona jest głębokim studiom historycznym, liturgicznym i muzykologicznym, dotyczącym oficjum o św. Zygmuncie. Znajduje się ono w dwóch płockich antyfonarzach pochodzących z XV i XV/XVI w. Nie tylko ujawnia specyficzne tradycje Kościoła płockiego, ale także potwierdza prawdę o ścisłym związku muzyki polskiego średniowiecza z tendencjami ogólnoeuropejskimi.
Ze szczególnym uznaniem należy przyjąć podjętą próbę oceny estetycznej postgregoriańskich melodii oficjum, w tym ich relacji do tekstów, a także źródeł melodyki i techniki kompozytorskiej w nich zastosowanej. Bogactwo nowych pomysłów muzycznych dziś bardzo często oceniamy krytycznie, ale w późnym średniowieczu było ono akceptowane w szerokim obiegu międzynarodowym. Nie ulega wątpliwości, że w polskiej literaturze muzykologicznej prezentowana książka jest dziełem pionierskim, które powinno zainteresować nie tylko muzykologów-mediewistów, ale także historyków liturgii i kultury, dowodzi, że wkład Polski w dorobek religijnej kultury muzycznej Europy jest znaczny i że zasługuje na szacunek.

Tematem książki jest historia średniowiecznych tradycji liturgiczno- muzycznych biskupstw metropolii gnieźnieńskiej obejmująca takie zagadnienia, jak tradycja, pochodzenie i zróżnicowanie, kultywowanie oraz ich rola w kształtowaniu lokalnego „patriotyzmu liturgicznego” Poruszono tu problem roli szkół w nabożeństwach parafialnych, kolegiackich i katedralnych, a także podjęto próbę zrekonstruowania norm dotyczących częstotliwości, przebiegu i „rozkładu ról” w celebracji godzinach kanonicznych w różnych ośrodkach kościelnych.