Zawód

"Figurujący we wszystkich słownikach i encyklopediach baletowych Leon Woizikovsky to zawsze Polish dancer, danseur polonais, polnischer Tänzer, polskij artist, ballerino polacco. Ten uznany za jednego z najwybitniejszych tancerzy charakterystycznych pierwszej połowy XX wieku i ceniony pedagog zawsze podkreślał swą polską narodowość i fakt ukończenia Szkoły Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Nie obdarowany w zespołach zagranicznych szczególnymi przywilejami, osiągnął w nich wysoką pozycję tylko dzięki swojemu talentowi, niespożytej pracowitości i szczeremu umiłowaniu tańca, który stał się treścią jego życia.
oderwany we wczesnej młodości od ojczystego kraju, najlepsze lata swego życia przetańczył na obczyźnie, w sławnych, występujących pod rosyjskim szyldem zespołach, przebywał wśród ludzi różnych narodowości, przystosowywał się do wciąż zmieniających się warunków i obyczajów w różnych krajach, tracił kontakt z ojczyzną, stawał się "obywatelem świata". Najwyżej jednak ocenione tam wartości jego sztuki, to właśnie takie cechy polskiego tańca, jak polot, werwa, zamaszystość, żywiołowość, zmienność nastrojów. Poza sceną zaś chętnie przebywał, mimo swej rangi solisty, w towarzystwie polskich koleżanek i kolegów, służąc zawsze pomocą i radą nowym przybyszom".
Irena Turska

Prezentowana publikacja to pasjonujące filologiczno-muzykologiczne studium instrumentów wzmiankowanych w Biblii. Autor, łącząc zawodowe kompetencje z lekkością stylu i omalże detektywistyczną pasją, bada hebrajskie, greckie, łacińskie i angielskie wersje tekstów biblijnych, ich talmudyczne komentarze oraz liczne źródła pozatekstowe — świadectwa kultury materialnej rozmaitych cywilizacji, dostarczające interesujących analogii. Na tej podstawie identyfikuje i omawia instrumenty występujące w różnych kontekstach w Starym i Nowym Testamencie, by w efekcie umożliwić czytelnikowi, przywykłemu do nieprecyzyjnych czy wręcz mylnych przekładów, lepsze „wsłuchanie się" w bogactwo muzyki i dźwięków rozbrzmiewających w księgach biblijnych. Na czym grał naprawdę król Dawid? Co zburzyło mury Jerycha? Jak rozumieć „miedź brzęczącą albo cymbał brzmiący"? Na te i inne pytania znajdzie się tu odpowiedź jeśli nieostateczna, to z pewnością wiarygodna.

Nowoczesny podręcznik akademicki adresowany do studentów pedagogiki, a także kierunków pokrewnych przygotowujący do pracy nauczycielskiej w systemie szkolnym i pozaszkolnym zarówno z dziećmi i młodzieżą, jak i z dorosłymi.

Strukturę podręcznika tworzą elementy pedagogiki pracy związane z kolejnymi etapami życia szkolnego i zawodowego: edukacja przedzawodowa, prozawodowa, zawodowa, a także edukacja dorosłych rozpatrywana w kontekście idei uczenia się przez całe życie.

SPIS TREŚCI

WSTĘP
Rozdział 1. Pedagogika pracy jako subdyscyplina pedagogiczna (Stefan M. Kwiatkowski)
1.1 Pojęcie i przedmiot pedagogiki pracy
1.2. Obszary problemowe pedagogiki pracy
1.3. Pedagogika pracy wśród nauk pedagogicznych
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 2. Człowiek w środowisku pracy (Andrzej Bogaj)
2.1. Praca w różnych fazach rozwoju cywilizacji ludzkich – od społeczeństwa rolniczego do społeczeństwa informacyjnego/Istota pracy – różne konteksty myślenia o niej
2.1.1. Przemiany pracy – próba ujęcia historycznego
2.2. Wykształcenie jako cecha statusu pracy zarobkowej
2.3. Praca jako obiekt badań społecznych – jej miejsce w systemie wartości młodzieży
2.3.1. Praca jako element habitusu społeczeństwa
2.3.2. Praca w systemie wartości młodzieży
2.3.3. Cechy pracy preferowane przez młodzież
2.4. Globalizacja a kariery zawodowe
2.4.1. Istota, cechy i formy globalizacji
2.4.2. Skutki globalizacji – gospodarcze, kulturowe i społeczne
2.4.3. Globalizacja a tożsamość człowieka
2.4.4. Przemiany w gospodarce krajów UE a sytuacja w Polsce
2.4.5. Przyszłość pracy i zatrudnienia – od standardów do destandaryzacji
2.4.6. Polityka i priorytety oświatowe UE a kształcenie zawodowe

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia



Rozdział 3. Kształcenie przedzawodowe (Andrzej Bogaj)
3.1. Cele kształcenia
3.2. Edukacja elementarna (wychowanie przedszkolne i kształcenie zintegrowane)
3.3. Szkoła podstawowa. Gimnazjum
3.3.1. Szkoła podstawowa 9kl. V–VI)
3.3.2. Gimnazjum
3.4. Liceum ogólnokształcące
3.5. Organizacje przeciwdziałające marginalizacji młodzieży – OHP
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 4. Edukacja prozawodowa (Barbara Baraniak)
4.1. Edukacja jako kategoria naukowa (poznawcza)
4.2. Kształcenie prozawodowe a edukacja prozawodowa
4.3. Uniwersalność szkoły uzawodowionej
4.3.1. Wykształcenie ogólne w średniej szkole uzawodowionej
4.3.2. Kształtowanie kwalifikacji kluczowych w szkole uzawodowionej
4.3.3. Kształtowanie kwalifikacji ogólnozawodowych w szkole
uzawodowionej
4.4. Kształtowanie kwalifikacji zawodowych w szkole uzawodowionej
4.4.1. Kanon wykształcenia ogólnego podstawą kwalifikacji zawodowych 4.4.2. Umiejętności kluczowe kryterium kwalifikacji zawodowych
4.4.3. Kwalifikacje ogólnozawodowe – kryterium nabywania kwalifikacji zawodowych zbieżnych z profilem kształcenia

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 5. Edukacja zawodowa (Barbara Baraniak)
5.1. Istota edukacji zawodowej
5.2. Kwalifikacje i ich struktury w edukacji zawodowej
5.2.1. Rodowód kwalifikacji
5.2.2. Kwalifikacje jako kategoria naukowa (poznawcza)
5.2.3. Struktury, modele, kryteria i poziomy kwalifikacyjne
5.3. Klasyfikacja Zawodów i Specjalności – kryterium modelowania edukacji
zawodowej
5.4. Szkolny i pozaszkolny system kształcenia zawodowego w modelu edukacji zawodowej
5.5. Kształcenie zawodowe – podstawowa kategoria edukacji zawodowej
5.5.1. Szkolne kształcenie zawodowe elementem edukacji zawodowej
5.5.2. Pozaszkolne kształcenie zawodowe
5.6. Kształtowanie kwalifikacji zawodowych w procesie edukacji zawodowej
5.6.1. Treści kształcenia zawodowego wyznacznikiem procesu edukacji
zawodowej
5.6.2. Podmioty nauczające i uczące się uczestnikami procesu edukacji
zawodowej
5.6.3. Organizacja edukacji zawodowej ze względu na miejsce, infrastrukturę i warunki procesu
5.6.4. szkolnego i pozaszkolnego systemu kształcenia zawodowego
5.7. Priorytety edukacji zawodowej – kontekst europejski (Stefan M. Kwiatkowski)

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 6. Edukacja dorosłych (Stefan M. Kwiatkowski)
6.1. Pojęcie edukacji dorosłych
6.2. Perspektywy – cele, treści, metody, organizacja, infrastruktura
6.3. Edukacja dorosłych w społeczeństwie wiedzy
6.4. Idea uczenia się przez całe życie – globalny cel edukacji
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 7. Problemy rynku pracy (Stefan M. Kwiatkowski)
7.1. Oczekiwania pracodawców – standardy kwalifikacji zawodowych
7.2. Europejskie Ramy Kwalifikacji
7.3. Edukacyjne funkcje zakładów pracy

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

Książka jest zbiorem esejów Autora, napisanych w oparciu o wieloletnie doświadczenie artystyczne i pedagogiczne. Jak stwierdza w Przedmowie prof. Andrzej Jasiński: Właściwe rozumienie przedstawionej przez Autora istoty partnerstwa między współwykonawcami dzieła muzycznego może mieć wpływ na świadomość pedagogów, organizatorów życia muzycznego i samych pianistów, dla których myśli Autora mogą być inspiracją do pełniejszej, przynoszącej coraz więcej satysfakcji zawodowej samorealizacji.

Wywiad – rzeka z Danutą Grechutą, która wspomina męża – Marka Grechutę. Ich wspólne życie trwało 36 lat, z czego większa część przypadła na czasy Polski Ludowej. W książce znajdziemy również opis czasów współczesnych oraz wspomnienia o ważnych dla państwa Grechutów osobach. Do tego wiele anegdot i ciekawostek z życia zawodowego i prywatnego. Niewątpliwą atrakcję stanowi duża liczba nigdy niepublikowanych zdjęć oraz dokumentów. Wywiad przeprowadził Jakub Baran.

Brigitte Cormier porzuciła Sorbonę, by poświęcić się aktorstwu, grając sztuki klasyczne jak i repertuar awangardowy. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, wróciła do Paryża, gdzie zajęła się redakcją i tłumaczeniami. Ponieważ jej pasja to wydawanie książek i fotografia, założyła agencję komunikacji i skoncentrowała swoją działalność na różnych dziedzinach kultury. Od 2004 roku należy do zespołu redakcyjnego forumopera.com, internetowego pisma poświęconego operze. Brigitte Cormier od dawna marzyła o napisaniu biografii znanego artysty. Natchnienie pojawiło się nagle, gdy zetknęła się z wyjątkowym głosem i niezwykłą osobowością śpiewaczki Ewy Podleś. Niniejsza książka przetłumaczona i zaadaptowana z francuskiego stanowi owoc pięcioletnich poszukiwań, rozmów i wielu podróży. Francuskie wydanie książki ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Symétrie.
Ewa Podleś. Contralto assoluto to pozycja wydawnicza przedstawiająca w nadzwyczaj przystępny sposób życie artystyczne i prywatne jednej z największych polskich śpiewaczek operowych światowego formatu – niezwykła książka o wyjątkowej kobiecie, obdarzonej unikatowym darem: kontraltowym głosem. Książka Brigitte Cormier jest szczególną biografią, ukazującą świat operowo-koncertowy od środka oczami wybitnych muzyków: Ewy Podleś i jej męża, Jerzego Marchwińskiego. To, okraszony unikalnymi zdjęciami oraz licznymi recenzjami prasowymi, zbiór ciekawych historii związanych z wystawieniami oper na całym świecie, pełen anegdot o znanych śpiewakach i dyrygentach, zabawnych sytuacji rodzinnych i zawodowych, ale także opisów ciężkich zmagań z przeciwnościami losu. Książka ta zachwyci zarówno miłośnika opery, jak i laika – każdego, kto zechce poznać wymagającą, ale i niezmiernie ciekawą pracę artysty śpiewaka.

Ks. Zbigniew Stępniak urodzony 22 marca 1968 roku w Giżycku. Ukończył studia magisterskie w Wyższym seminarium Duchownym "Hosianum" Metropolii Warmińskiej w Olsztynie (1988 - 1994), w Instytucie Muzyki na Wydziale Pedagogiki i Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (1988 - 2000) oraz na Wydziale Wokalno- Aktorskim Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy (2010-2012). Studiował również w Sekcji Muzykologi Teoretycznej i Stosowanej na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2000 - 2004), w Podyplomowym Studium Emisji Głosu przy akademii Muzycznej w Bydgoszczy i Narodowym Centrum Kultury w Warszawie (200-2004) oraz w Prywatnym Policealnym Studium Sztuki Wokalnej w Poznaniu. Pracę doktorską obronił na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW (2011). Pełnił funkcje wikariusza Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i nauczyciela religii w Zespole Szkół Zawodowych w Olsztynku (1994-200). Jako proboszcz pracował w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła i św. Rocha w Ramsowie (2006-2009). Od 2003 roku jest nauczycielem akademickim, obecnie na stanowisku adiunkta Katedry Aksjologicznych Podstaw Edukacji na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Współpracuje też z Archidiecezjalną Szkołą Muzyki Kościelnej w olsztynie i Warmińsko-Mazurskim Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Olsztynie. Jest autorem kilku haseł w encyklopediach: Religia. Encyklopedia PWN i Encyklopedii katolickiej KUL oraz artykułów naukowych i popularno-naukowych. Jest pomysłodawcą, inicjatorem i pierwszym dyrektorem artystycznym Letnich Koncertów Muzyki Wokalnej "Varmia gaudet et cantat"w Romsowie, a także cyklicznych spotkań z muzyką wokalną w Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie. Jako śpiewak (bas) koncertuje głównie na terenach województwa warmińsko-mazurskiego, choć w swoim dorobku artystycznym ma również koncerty solowe w Szwajcarii.

Janusz Gniatkowski, wielka gwiazda polskiej piosenki w latach 50. i 60. XX-wieku. Uwielbiany przez fanów, charakteryzujący się niepowtarzalnym urokiem osobistym, elegancją i fascynującą osobowością estradową. No i ten głos, wyjątkowy, ciepły o dużej skali i sile, i przepięknej barwie, który później wielu wykonawców starało się naśladować. Autorem książki jest Janusz Świąder – dziennikarz od 1969 r. w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Dziennik Lubelski” i „Dziennik Wschodni”, a w latach 1975-1991 również w Polskiej Agencji Prasowej. Autor licznych publikacji w prasie lubelskiej, krajowej (m.in. w „Przekroju” i „Głosie Nauczycielskim”, Magazynie Wyższych Sfer VIP) i zagranicznej (londyńskim, polonijnym Polish Weekly Magazine „Cooltura”, nowojorskim polonijnym „Super Express USA”, amerykańskim dwutygodniku polonijnym „Gwiazda Polarna”) oraz w portalach internetowych – Interia, Wirtualna Polska i kanadyjskim Mówię po polsku. Współpracował owocnie z warszawską agencją komputerową Micro Way Media i Krajową Agencją Prasową i Fotograficzną, a obecnie współpracuje z dwumiesięcznikiem lubelskim „Uroda życia”. W roku 2011, decyzją lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy, został mu przyznany tytuł „Młodego Dinozaura”. Tytułem tym stowarzyszenie obdarza dziennikarzy-emerytów, czynnych zawodowo.
Książka ma na celu: dla starszych – powrót do miłej przeszłości, dobrych wspomnień, którym towarzyszyły piosenki Janusza Gniatkowskiego; dla nieco młodszych – powrót do krainy dzieciństwa; a dla współczesnych przybliżenie postaci tego piosenkarza i być może zafascynowanie Jego osobowością i dorobkiem artystycznym.

Obszerna, bogato ilustrowana monografia nestora muzyki polskiej, wybitnego edytora twórcy Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina, pianisty laureata III Konkursu Chopinowskiego, w latach 1949- 2010 jego jurora, a także kompozytora i pedagoga profesora klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, którą ukończyli pianiści tej miary co Piotr Paleczny, Bronisława Kawalla i in. Niezaprzeczalnym walorem książki jest baza źródłowa, z jakiej korzystała autorka, a są nią m.in. rozmowy przeprowadzone z prof. Janem Ekierem oraz jego wybitnymi uczniami. Publikację uzupełniają liczne aneksy, zawierające wykaz nagrań Jana Ekiera, wykaz jego koncertów, a także spis kompozycji oraz artykułów i prac naukowych, wykaz materiałów filmowych i audycji radiowych z udziałem bohatera książki.

Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.