Wyznanie

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Chciałbym Państwu polecić pracę o początkach i drogach rozwoju rosyjskiej muzyki organowej; pierwszą polską monografię na ten temat. Ogromne zainteresowanie organami w gronie arystokracji i szlachty, a potem inteligencji rosyjskiej, poczynając od XVIII wieku, jest swoistym fenomenem w społeczeństwie, którego wyznanie nie dopuszczało żadnych instrumentów w obrzędach religijnych. Tym bardziej zaskakuje więc stopień kultywacji muzyki organowej w następnych stuleciach, podyktowany wyłącznie kryteriami intelektualno-kulturowymi, a nie kultowymi.
Prof.dr hab. Jerzy Gołos
Rozprawa opisuje rosyjską i radziecką muzykę organową w szerokim zakresie oraz w różnych aspektach i kontekstach:

- w aspekcie historycznym – rozważane są kolejne etapy rozwoju tej muzyki przypadające na różne okresy.
- w kontekście systematyki rodzajów, gatunków oraz form muzycznych – dokonano podziału rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej na: solową, kameralną, oratoryjno-kantatową, symfoniczną, operową, baletową, teatralną i filmową, tradycyjną, awangardową, programową, użytkową itp.
- w kontekście tzw. Szkół organowych – wyodrębniono i scharakteryzowano główne ośrodki związane z rozwojem organów, muzyki organowej oraz kształceniem organistów, koncentrujące się wokół wybitnych wirtuozów i pedagogów.
- w aspekcie kronikarskim – omówiono postacie wybranych reprezentatywnych twórców rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej oraz ich najważniejsze dzieła.

Do książki dołączona jest płyta CD ilustrująca na przykładzie wybranych utworów treść rozprawy.

1.Aleksander Głazunow – Preludium i fuga D-dur
2.Aleksander Goedicke – Preludium Es-dur
3.Dymitr Szostakowicz – Passacaglia z opery „Katarzyna Izmajłowa”
4.Georgij Muszel – Suita na organy /Aria, Toccata i Fuga/
5.Alfred Schnittke – Dwa utwory na organy
6.Sofia Gubajdulina – Hell und Dunkel

Janusz Gniatkowski, wielka gwiazda polskiej piosenki w latach 50. i 60. XX-wieku. Uwielbiany przez fanów, charakteryzujący się niepowtarzalnym urokiem osobistym, elegancją i fascynującą osobowością estradową. No i ten głos, wyjątkowy, ciepły o dużej skali i sile, i przepięknej barwie, który później wielu wykonawców starało się naśladować. Autorem książki jest Janusz Świąder – dziennikarz od 1969 r. w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Dziennik Lubelski” i „Dziennik Wschodni”, a w latach 1975-1991 również w Polskiej Agencji Prasowej. Autor licznych publikacji w prasie lubelskiej, krajowej (m.in. w „Przekroju” i „Głosie Nauczycielskim”, Magazynie Wyższych Sfer VIP) i zagranicznej (londyńskim, polonijnym Polish Weekly Magazine „Cooltura”, nowojorskim polonijnym „Super Express USA”, amerykańskim dwutygodniku polonijnym „Gwiazda Polarna”) oraz w portalach internetowych – Interia, Wirtualna Polska i kanadyjskim Mówię po polsku. Współpracował owocnie z warszawską agencją komputerową Micro Way Media i Krajową Agencją Prasową i Fotograficzną, a obecnie współpracuje z dwumiesięcznikiem lubelskim „Uroda życia”. W roku 2011, decyzją lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy, został mu przyznany tytuł „Młodego Dinozaura”. Tytułem tym stowarzyszenie obdarza dziennikarzy-emerytów, czynnych zawodowo.
Książka ma na celu: dla starszych – powrót do miłej przeszłości, dobrych wspomnień, którym towarzyszyły piosenki Janusza Gniatkowskiego; dla nieco młodszych – powrót do krainy dzieciństwa; a dla współczesnych przybliżenie postaci tego piosenkarza i być może zafascynowanie Jego osobowością i dorobkiem artystycznym.

Książka jest pierwszą częścią planowanego i częściowo zrealizowanego przedsięwzięcia, jakim miało być opisanie życia i twórczości Albana Berga. Niniejsza publikacja ma na celu udokumentowanie wstępnych i wczesnych utworów kompozytora z lat 1900-1913. W każdym z rozdziałów A. Chłopecki opisuje też życie kompozytora, ujawnia fakty dotyczące jego kondycji psychicznej i osobowościowej, ukazuje go w relacjach ze środowiskiem, w którym żył.