Wspomnienia

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

"Materiał ten powinien stanowić możliwie najpełniejszą (aczkolwiek niekompletną - mam tego świadomość) monografię tego "kultowego" i kulturotwórczego miejsca, jakim był Krakowski jazz Klub "Helikon". Autorzy wspomnień, osoby bezpośrednio uczestniczące w życiu klubu, dzielą się swoim osobistym, niepowtarzalnym spojrzeniem na tamto miejsce i tamten czas. Dlatego ich relacje zamieściliśmy prawie bez zmian, uważając, ze autor pisząc wspomnienia poświęcił im wystarczająco dużo czasu i uwagi. Staraliśmy się nie ingerować zanadto w składnię ani stylistykę, chcąc zachować własny, charakterystyczny styl wypowiedzi autorów. Zdajemy sobie sprawę z absolutnej wyjątkowości zbieranych materiałów. Relacje i impresje z jednej strony, a archiwalia z drugiej oraz na potrzeby niniejszej książki sporządzona możliwie najpełniejsza lista stałych bywalców Jazz Klubu, pozwalają odtworzyć atmosferę tamtych czasów. Mamy taką nadzieję."
Grzegorz Tusiewicz

Ta książka to niemal gotowy scenariusz filmowy. Wątek sensacyjny i szpiegowski przeplata się tu z historią wielkiej, zwycięskiej miłości Polki i Kubańczyka. José Torres, najpopularniejszy perkusista w Polsce, który ma na koncie przeszło pięćdziesiąt płyt nagranych z gigantami polskiego jazzu, a także z największymi gwiazdami sceny rockowej i popowej, zawarł w niej wspomnienia z raju ;-) Fidela, a także wnikliwe, często zabawne obserwacje obcokrajowca próbującego odnaleźć się w polskiej rzeczywistości lat osiemdziesiątych. Ta książka odsłania wszystko, co kryje się za pozornie beztroskim, tak dobrze nam znanym, szerokim uśmiechem tego przesympatycznego Kubańczyka.

Nie bez znaczenia dla powstania tej książki jest przyjaźń, jaka łączyła Ryszarda Przybylskiego z Nadieżdą Mandelsztam. Do komentarza Przybylskiego przedostały się jego osobiste wspomnienia o ludziach, których poznał w czasach swoich podróży do Rosji. Dlatego książka ta ma dwoje autorów: jest tomem prozy Nadieżdy Mandelsztam, na który nakłada się żywy głos egzegety, pamięć tego, co Ryszardowi Przybylskiemu przekazała i czego nauczyła go autorka "Mozarta i Salierego". Książka została wzbogacona o niepublikowane wcześniej listy i zdjęcia.
Publikacja podzielona jest na trzy części. Całą część pierwszą zajmuje esej zatytułowany "Mozart i Salieri". W części drugiej umieszczone zostały okruchy wspomnień o rodzinie Autorki. W trzeciej części znalazły się drukowane w roku 1961 reportaże "z życia ludzi pracy".

Ten tomik utworów i refleksji powstał jako upominek jubileuszowy na 80-lecie Twórcy i Szefa Zespołu Tańca Ludowego UMCS, Stanisława Leszczyńskiego. Więzi autora z Zespołem (istniejącym od 1953 roku) i jego Twórcą, Stanisławem Leszczyńskim, datują się od 1969 roku i trwają do dziź. Książka zawiera płytę CD z nagraniami zespołu.

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Adam Makowicz-gwiazda światowego formatu - jest bohaterem wywiadu rzeki przeprowadzonego przez jego menadżera Marka Strasza. Rozmowy prowadzone na lotniskach tranzytowych, w hotelach i salach koncertowych pomiędzy próbą a koncertem ukazują niezwykłego artystę, który podbił swoją wirtuozerią cały jazzowy świat. Miłośnicy jazzu odnajdą w tej książce opowieści o początkach jego muzykowania w krakowskich klubach studenckich,o współpracy z najwybitniejszymi polskimi artystami jazzowymi,o karierze w Stanach Zjednoczonych.Zwolennicy muzyki klasycznej z pewnością docenią sposób w jaki Makowicz łączy swój styl improwizacji z klasycznym wykonawstwem. Barwne życie i błyskotliwa kariera Makowicza oraz jego recepta na sukces i doskonałe zdrowie będą interesujące dla wszystkich, którzy lubią śledzić losy sławnych ludzi. Książkę uzupełniają wspomnienia jego przyjaciół, m.in.:Piotra Palecznego, Urszuli Dudziak, Janusza Muniaka i Michała Urbaniaka.

Wywiad – rzeka z Danutą Grechutą, która wspomina męża – Marka Grechutę. Ich wspólne życie trwało 36 lat, z czego większa część przypadła na czasy Polski Ludowej. W książce znajdziemy również opis czasów współczesnych oraz wspomnienia o ważnych dla państwa Grechutów osobach. Do tego wiele anegdot i ciekawostek z życia zawodowego i prywatnego. Niewątpliwą atrakcję stanowi duża liczba nigdy niepublikowanych zdjęć oraz dokumentów. Wywiad przeprowadził Jakub Baran.

Janusz Gniatkowski, wielka gwiazda polskiej piosenki w latach 50. i 60. XX-wieku. Uwielbiany przez fanów, charakteryzujący się niepowtarzalnym urokiem osobistym, elegancją i fascynującą osobowością estradową. No i ten głos, wyjątkowy, ciepły o dużej skali i sile, i przepięknej barwie, który później wielu wykonawców starało się naśladować. Autorem książki jest Janusz Świąder – dziennikarz od 1969 r. w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Dziennik Lubelski” i „Dziennik Wschodni”, a w latach 1975-1991 również w Polskiej Agencji Prasowej. Autor licznych publikacji w prasie lubelskiej, krajowej (m.in. w „Przekroju” i „Głosie Nauczycielskim”, Magazynie Wyższych Sfer VIP) i zagranicznej (londyńskim, polonijnym Polish Weekly Magazine „Cooltura”, nowojorskim polonijnym „Super Express USA”, amerykańskim dwutygodniku polonijnym „Gwiazda Polarna”) oraz w portalach internetowych – Interia, Wirtualna Polska i kanadyjskim Mówię po polsku. Współpracował owocnie z warszawską agencją komputerową Micro Way Media i Krajową Agencją Prasową i Fotograficzną, a obecnie współpracuje z dwumiesięcznikiem lubelskim „Uroda życia”. W roku 2011, decyzją lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy, został mu przyznany tytuł „Młodego Dinozaura”. Tytułem tym stowarzyszenie obdarza dziennikarzy-emerytów, czynnych zawodowo.
Książka ma na celu: dla starszych – powrót do miłej przeszłości, dobrych wspomnień, którym towarzyszyły piosenki Janusza Gniatkowskiego; dla nieco młodszych – powrót do krainy dzieciństwa; a dla współczesnych przybliżenie postaci tego piosenkarza i być może zafascynowanie Jego osobowością i dorobkiem artystycznym.

Album przygotowany z okazji 100 rocznicy urodzin Witolda Lutosławskiego jest próbą dopełnienia portretu twórcy i człowieka. Zawiera wypowiedzi kompozytora, wspomnienia rodziny i przyjaciół, a także listy, dokumenty, fotografie. Książka w angielskie wersji językowej.

Album przygotowany z okazji 100. rocznicy urodzin Witolda Lutosławskiego jest próbą dopełnienia portretu twórcy i człowieka. Zawiera wypowiedzi kompozytora, wspomnienia rodziny i przyjaciół, a także listy, dokumenty, fotografie.

Z okazji przypadającej w 2017 roku 110. rocznicy urodzin Romana Palestra nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego i Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego ukazała się książka pt. „Słuch absolutny. Niedokończona autobiografia i listy z lat wojny”.

Pierwszą część publikacji stanowi opowieść kompozytora o sobie samym – siedem rozdziałów nieukończonej autobiografii Palestra, którą opatrzył tytułem „Słuch absolutny”. Autobiografię tę dopełniają fragmenty wspomnień z lat 1939–1945, spisane w 1980 roku, w których dominują opisy kompozycji powstałych w czasie okupacji oraz listy Palestra z lat 1940–1945 do rodziny Przypkowskich z Jędrzejowa, ukazujące realia codziennego życia w latach wojny i okupacji nazistowskiej. Publikację otwiera eseistyczny wstęp wybitnej znawczyni twórczości kompozytora, prof. dr hab. Zofii Helman, która jest jednocześnie autorką opracowania i komentarzy książki.