Ostatni

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Niniejsza książka jest drugą częścią fundamentalnej monografii o życiu i twórczości Witolda Lutosławskiego (1913-1994). Całość składa się z dwóch woluminów a pierwsza część - zatytułowana Droga do dojrzałości - ukazała się w 2003 roku. Autorzy szczegółowo opisują biografię Lutosławskiego i przeprowadzają analizy wszystkich utworów powstałych po roku 1960. Monografia zawiera obszerny materiał ilustracyjny w postaci przykładów muzycznych i zdjęć. Publikacja tej książki o czołowej postaci polskiej muzyki drugiej połowy XX wieku znakomicie wpisuje się w Rok Witolda Lutosławskiego ogłoszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2004 roku.

Spis treści:

Od skrajnej biedy do sławy na Zachodzie: niezwykła, lecz prawdziwa opowieść opowieść o tym, jak przypadek zmienił losy chińskiego chłopca Li Cunxina. Nikt nie mógł się spodziewać, że pewnego dnia zatańczy on w najlepszych grupach baletowych na świecie, zaprzyjaźni się z prezydentem Stanów Zjednoczonych oraz pierwszą damą, a także gwiazdami filmu i najbardziej wpływowymi ludźmi w Ameryce. Ubogie chińskie dziecko z chłopskiej rodziny samo zostanie gwiazdą: ostatnim tancerzem Mao i ulubieńcem świata zachodniego. Oto opowieść o odwadze, matczynym uczuciu do syna i pragnieniu wolności; piękna i szczegółowa relacja o niezwykłym życiu nieprzeciętnego człowieka, przedstawiona uczciwie, rzetelnie i dumnie.

...To nie do wiary - czerwiec 1979, ostatnie nasze spotkanie, Edwardzie. Na przystanku. Nie mieliśmy wiele czasu, ale rozmowa w kawiarni Amatorska zapadła mi w pamięć.

Kiedy się żegnaliśmy, powiedziałeś - nie licz na wielkość niczyją, każdy sam buduje swój ślad! I dodałeś jeszcze, na odchodnym: Jedźmy do Ilina, a stamtąd nad morze...
Jerzy Koperski (fragmenty listu-posłowia).

Książka, która jest muzyką, gdzie nie ma przypadkowych słów, a melodia przenika każdy wers. Płynie powoli, mieni się, wiruje, opowieści przenikają się, sączą... Regularnie wypływają najważniejsze tematy: dzieciństwo, młodość, pierwsze miłości, przyjaźnie, ślady, jakie zostawiło życie i sztuka. To opowieści, które mają swoje korzenie w Pink Floydach, Rolling Stonesach, Dylanie, Doorsach, Zappie. Tu muzyka miesza się z życiem, nie sposób odróżnić tego, co było wcześniej. Ale to nie ważne - bo tekst gra. Słodko, gorzko. Pięknie. Czasem pachnie piżmem i korzeniami, czasem zakłuje, zaboli, czasem jakiś smak, dawno zdawałoby się utracony wybrzmi, i pamięć na nowo rozbłyska. To książka, którą możną czytać na okrągło, do zasłuchania.

"Od Testamentu Stachury i Obłędu Krzysztonia nie czytałem równie rozpłaczliwej spowiedzi ze zmagań o sens, o "istotę tego wszystkiego", o Boga (jakkolwiek go pojmujemy). O Światło."

Edward Redlińśki


Dariusz Bugalski, z wykształcenia filmolog. Pracował w Muzeum Sztuki w Łodzi. Dziennikarz radiowy i telewizyjny. Najpierw związany z Tok FM, a ostatnio z Trójką, gdzie prowadzi programy "Klub Trójki" i "Polska według Polaków". Pisał o sztuce i edukacji. Autor kilku tomów wierszy, m.in. Miejsce, w którym nic się nie stało; Przekłady, Turtle, turtle, turtle. Po godzinach słucha jazzu i Bruce'a Springsteena.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

Maria Wacholc to teoretyk muzyki, autorka podręczników, śpiewników oraz licznych publikacji z dziedziny muzyki. Jej publikacja "Śpiewam i komponuję" zawiera 51 krótkich ćwiczeń do kształcenia poczucia tonalnego i słuchu harmonicznego u dzieci w drugiej klasie. Można tu odnaleźć ćwiczenia do śpiewania oparte na materiale dźwiękowym rozłożonych trójdźwięków tonicznych i dominantowych w tonacjach C-dur, G-dur oraz D-dur. Jeżeli chodzi o rytmikę, obok najłatwieszych schematów, znajdują się tu ćwiczenia z rytmem punktowanym oraz rytmem ósemka - dwie szesnastki. W ostatnich 25 ćwiczeniach podano jedynie pierwszy takt melodii, a dalszy przebieg dźwiękowy ma być dokomponowany przez ucznia na podstawie materiału dźwiękowego toniki i dominanty w danej tonacji. Ćwiczenia te pozwalają zatem zarówno na opanowanie przez dzieci śpiewania podstawowych funkcji harmonicznych w trzech tonacjach (nazewnictwo i intonacja), jak i prawidłowe zapisywanie funkcji na pięciolinii. Na tylnej okładce narysowana jest klawiatura z podpisanymi na pięciolinii dźwiękami i ich nazwami.

"Świadomość fonologiczna, jako wstępny warunek postępów w nauce czytania i pisania, stanowiła przedmiot rozległych badań w ciągu ostatnich niemal trzydziestu lat. Jest to jedna z kilku zdolności metajęzykowych, warunkujących postępy w nauce czytania i pisania na szczeblu nauczania elementarnego w językach alfabetycznych (...). Świadomość fonologiczna umożliwia skoncentrowanie się na dźwiękach mowy, tworzących słowa, lub na fonemowej strukturze słów, niezależnie od ich znaczenia" - pisze redaktor książki "Dźwięki mowy". Niniejsza publikacja podzielona jest na cztery części poprzedzone "Wstępem": Na początku - część teoretyczna przybliżająca nauczycielom i pedagogom pojęcie "świadomości fonologicznej". Następnie trzy części zawierające, oparte na czarno-białych rysunkach, ćwiczenia dla dzieci ("Zabawy z rymami", "Głoski zaczynające i kończące słowa", "Głoska a litera"). W większości polegają one na wymawianiu różnych słów, czy też uzupełnianiu diagramów na zasadzie skojarzeń.

Spis treści:

Muzyka o tematyce religijnej stanowi ważny rozdział w polskiej twórczości kompozytorskiej powstałej w latach 1945-200. Twórcy piszący utwory o tej tematyce komponowali dzieła do tekstów religijnych wyrażając w ten sposób własne uczucia religijne, ale także dla zamanifestowania określonej postawy społeczno-politycznej. W różnych okresach, w chwilach trudnych dla Polski, twórczość muzyczna o tematyce religijnej stawała się nośnikiem tradycji, religijności i, niejednokrotnie, podtrzymywała na duchu. Wpisuje się ona zarówno w historię Polski, jak i w historię polskiej twórczości kompozytorskiej.
Praca niniejsza podejmuje próbę usystematyzowania zjawisk i tendencji twórczych występujących w utworach na chór mieszany a cappella o tematyce religijnej, napisanych w latach 1945-2000 przez kompozytorów warszawskich.
Praca adresowana jest do szerokiego kręgu odbiorców, przede wszystkim do muzykologów i teoretyków muzyki prowadzących badania nad polską współczesną muzyką o tematyce religijnej i polską współczesną muzyką chóralną a cappella, jak również do kompozytorów, chórmistrzów, dyrektorów festiwali chóralnych i chórzystów.

Zagadnienie sekwencji mszalnych w języku polskim po soborze watykańskim II podjęła s. Monika Nowak. Najpierw omówiła w pracy dzieje sekwencji, potem przeprowadziła szczegółową analizę polskich przekładów, by następnie zająć się utworzonymi do nich melodiami. Końcową część rozprawy stanowią refleksje na temat przyszłości sekwencji.
Ważnym dokonaniem s. Nowak jest odkrycie autora polskiego tekstu sekwencji wielkanocnej, którym okazał się biskup warszawski F. A. Symon. Jego nazwiska nie wymienia żaden śpiewnik kościelny. Innym osiągnięciem jest stwierdzenie faktu, iż w polskojęzycznej liturgii właściwie sekwencja nie istnieje. Muzyczna forma tych utworów wymaga przemienności melodii, najczęściej obejmującej kolejne pary zwrotek. Polskie sekwencje przyjęły postać hymnu-pieśni.
Niniejsze interesujące studium muzykologiczne warto polecić nie tylko badaczom przeszłości, ale także liturgistom, a nade wszystko muzykom kościelnym. Tych ostatnich może ono zainspirować do przemyśleń związanych np. z miejscem wykonywania sekwencji w ramach liturgii (przed czy po Alleluja?), z postawą wiernych, z obsadą wykonawczą, a nawet z ewentualnymi opracowaniami wielogłosowymi, których we współczesnej liturgii brakuje.

Stosunek Szymanowskiego do Chopina i jego dzieł bywał różny i wahał się od fascynacji po lekceważenie. Jednak niezaprzeczalnym pozostaje fakt, że pod wpływem Chopina nastąpiła głęboka przemiana w światopoglądzie artystycznym Szymanowskiego w ostatnim okresie jego twórczości.
Pierwsza praca została napisana dla miesięcznika Skamander (ukazała się w nrach 28 i 29-30 w 1923 r.). Dotyczyła rewizji dotychczasowych poglądów Szymanowskiego na temat Chopina, także próby zwrócenia uwagi na prawdziwą wartość twórczości chopinowskiej, bez oplątywania jej bezkrytycznym, sentymentalnym kultem.
Fryderyka Chopina mit o duszy polskiej to tytuł przemówienia napisanego z okazji uroczystego koncertu Filharmonii Warszawskiej w dn. 16.11.1924 roku w 75-tą rocznicę śmierci Chopina.
W listopadzie 1930 roku Szymanowski wygłosił przemówienie pt. Chopin na akademii zorganizowanej przez Uniwersytet Warszawski z okazji wmurowania tablicy pamiątkowej w gmachu uniwersyteckim, w którym mieszkał Chopin. Autor odniósł się do trwałości i niesamowitej głębi twórczości Chopina, do jej ogromnej wartości dla sztuki w ogóle, wychodząc w ten sposób poza krąg wąskich, muzycznych rozważań.
Ostatnia praca powstała dla paryskiego miesięcznika muzycznego La Revue Musicale do numeru poświęconego Chopinowi, który ukazał się w grudniu 1931 roku (Frédéric Chopin et la musique polonaise moderne; pol. tł. J. Iwaszkiewicz: Fryderyk Chopin a polska muzyka współczesna). Szymanowski podjął temat obecności w utworach Chopina cech tzw. narodowych i tych należących do wielkiej sztuki.

„Metropolitan Opera uchem i okiem Basi Jakubowskiej”, jest to zbiór recenzji z premier i spektakli operowych jednej z najsłynniejszych scen operowych świata, publikowanych na łamach miesięcznika „Muzyka21" przez ostatnich dziesięć lat. Autorka, mieszkająca na stałe w Nowym Jorku, miała okazję osobiście śledzić losy artystyczne wielu śpiewaków, reżyserów i dyrygentów oraz sprawozdawać fascynujące inscenizacje Mekki każdego miłośnika opery. Autorka z wielką fantazją, ale i olbrzymim znawstwem opisuje i analizuje wszystkie spektakle tego okresu, w którym na scenę brawurowo „wtargnęło” wielu wybitnych polskich śpiewaków, między innymi Małgorzata Walewska, Mariusz Kwiecień czy Piotr Beczała. Występowali oni wspólnie z najwybitniejszymi światowymi artystami, takimi jak Renée Fleming, Placido Domingo czy Luciano Pavarotti. Książka licząca prawie 1200 stron jest bogato ilustrowana wspaniałymi zdjęciami z bajkowych inscenizacji Metropolitan Opera. Obowiązkowa lektura dla każdego melomana!

Oddajemy w ręce Czytelników nowe opracowanie książki o gitarze. Jej tytuł Gitara od A do Z nawiązuje nie tylko do popularnej serii tego typu przewodników wydawanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne, ale przede wszystkim do pionierskiej książki napisanej przez Józefa Powroźniaka, wydanej dwukrotnie: w 1966 i 1989 roku. Książka ta była i jest podstawowym kompendium wiedzy na temat budowy i historii instrumentu, techniki gry oraz środowiska muzycznego gitarzystów. Józef Powroźniak, jest autorem wielu innych publikacji i szkół gry, między innymi na gitarze, a także opracowań na gitarę utworów muzyki dawnej i współczesnej o różnych stopniach trudności. W dwóch wydaniach Gitary od A do Z nie tylko przedstawiał szczegółowo historyczny rozwój gitary i literatury muzycznej w różnych częściach świata, ale także jako niestrudzony propagator gry na tym instrumencie nieustannie podkreślał jego walory. Drugie, rozszerzone wydanie tego leksykonu ukazało się tuż przed śmiercią autora.
Prezentowana obecnie Czytelnikom książka autorstwa Leszka Cesarczyka, gitarzysty i pedagoga, absolwenta Akademii Muzycznej w Krakowie i New York University, jest całkowicie nowym opracowaniem tematu ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich dwudziestu lat. Mamy nadzieję, że stanie się ona kolejną ważną pozycją w bibliotece każdego gitarzysty i melomana.

Książka przedstawia poglądy na muzykę i panoramę warunków, w jakich przyszło działać jej twórcom w XX wieku. Naświetla sytuacje, w których padały hasła całkowitego zerwania z przeszłością i podporządkowania sztuki propagandzie. Objaśnia rewolucjonizujący wpływ mediów na życie muzyczne, genezę rocka i fascynacji muzyką dawną. Uzmysławia, jak różnie można pojmować czym jest muzyka w zależności od tego, czy jest się Polakiem, Francuzem, Niemcem czy Kalifornijczykiem. Po trzeciej części Historii muzyki, przedstawiającej techniki kompozytorskie, ten tom dopełnia panoramę muzyki XX wieku o jej kontekst estetyczny i społeczno-polityczny.

Niektórzy rodzą się wielcy.
Niektórzy po wielkość sięgają.
O innych sława sama się upomina.
A jeszcze inni mają takiego pecha, że w szkolną ławę dzielą z Bono.

Każdy chce być sławny, ale w Dublinie lat siedemdziesiątych młody punkowiec Neil McCormick marzy o czymś więcej niż o marnym losie gwiazdki pop – wierzy, że jego przeznaczeniem jest wieść życie prawdziwego boga rocka. Rozplanował już wszystko – płyty, koncerty, okrzyki w imię pokoju na świecie. Lecz istnieje jedna rzecz, której nie wziął pod uwagę. Chłopak siedzący na drugim końcu klasy ma swoje własne plany.

„Killing Bono” to historia dwóch rozbieżnych istnień. Kiedy Bono i jego U2 sięgali po światową sławę i gwiazdorstwo, ich szkolny przyjaciel Neil torował sobie drogę w przeciwnym kierunku. Kiepskie dragi, dziwaczny seks, jeszcze dziwniejsze fryzury: Neil doświadczył tego wszystkiego na złudnej ścieżce ku umykającej chwale. Ale czasem to właśnie frajerzy mają do opowiedzenia najciekawsze kawałki.

W „Killing Bono” gościnnie wystąpią: papież, Bob Dylan i cała galaktyka sław. To niesamowicie zabawny, zdumiewająco szczery i przedziwnie poruszający zapis życia w cieniu prawdziwej supergwiazdy.


„W szkole byłem fanem Neila McCormicka. Był o wiele bardziej cool niż ja, do tego komponował fajne piosenki i sądziłem, że byłaby z niego pierwszorzędna gwiazda rocka. Okazało się, że myliłem się co do tego ostatniego. A teraz napisał świetną książkę”.
Bono

„Jest to najlepsza książka o człowieku, który próbuje zostać kimś w branży muzycznej, jaką czytałem”.
Sir Elton John

NEIL McCORMICK, felietonista Daily Telegraph, publikował w wielu brytyjskich tytułach prasowych, takich jak GQ, Marie Clare, The Sunday Times oraz The Observer. Mieszka w Londynie.

stron 380 + wklejka 10


WSTĘP
W szkole byłem fanem Neila McCormicka. Był o wiele bardziej cool niż ja, do tego komponował fajne piosenki i sądziłem, że byłaby z niego pierwszorzędna gwiazda rocka. Okazało się, że myliłem się co do tego ostatniego. A teraz napisał świetną książkę. Nieco mnie przyhamowała, dała do myślenia... aż mnie przeszedł dreszcz. Pewnie wielu czytelników skrzywi się podczas lektury i z pewnością jednym z nich jestem ja. Możecie sobie wyobrazić, że jest mi trudno polubić książkę taką jak ta – straszliwie drze ze mnie łacha – ale jest niezwykle zabawna i bardzo poruszająca. Rozpoznaję siebie w jego prozie, a to nieczęste. Nadzwyczajna oraz pociągająca jest jego szczerość i ta powaga unosząca się nad wszystkim, co opisuje i, co więcej, nigdy nie brak mu pasji. Umiejętność pisania o ważnych sprawach w lekki sposób jest prawdziwym darem Neila. W książce znajduje się kilka wątków, ocieramy się o trudne rzeczy, ale odbijają się one od nas jak duże piłki plażowe. I prawdziwie zadziwiające jest, że piosenki, które napisał, zacytowane w książce, dzwonią jak dzwony, a przecież nawet nie można usłyszeć ich melodii. Aspiracje tego pechowego bohatera są fantazją jedynie do chwili, kiedy przeczytacie te teksty. A wtedy zdacie sobie sprawę, że nie czytacie o gościu, który myśli, że byłby niezłą gwiazdą rocka. On naprawdę wierzy w to, co niegdyś powiedział Marlon Brando w filmie Na nabrzeżach... „Mogłem być kimś więcej”.

Bono

Publikacja zawiera biografię zespołu The Rolling Stones. To nie jest pierwsza książka o zespole i na pewno nie ostatnia. Od prawie 50 lat zespół i jego członkowie fascynują rzesze zwolenników, krytyków i przeciwników. Historia grupy od skromnych początków w charakterze rozchełstanych bluesmanów z zachodniego Londynu do dziś przyciąga uwagę fanów wywodzących się z szerokich kręgów muzycznych.

Książka Polish Music Since 1945 powstała podczas międzynarodowej konferencji zorganizowanej przez Canterbury Christ Church University w 2009. Składa się z trzech części poddających analizy twórczości, stylu pracy, stylistyki. Część ostatnia dotyczy polskiej muzyce jazzowej i filmowej. Książka w języku angielskim.

Biografia Sergieja Diagilewa - legendarnego założyciela Baletów Rosyjskich. Na świecie pozycja ta szybko stała się bestsellerem i wpisała się do klasyki literatury baletowej. Napisana żywym językiem monografia "Diagilew" jest skierowana do szerokiego grona odbiorców. Co ważne, książka jest atrakcyjna nie tylko dla teoretyków i historyków tańca, teatrologów i muzykologów, choreografów i tancerzy. Jej zakres tematyczny oraz żywa forma wypowiedzi pozwolą amatorom tańca, wielbicielom tradycyjnego baletu i tańca współczesnego zapoznać się z postacią ojca założyciela XX-wiecznego baletu. Dodatkowym atutem publikacji jest to, że będzie ona stanowić pozycję obowiązkową dla licealistów, którzy wybiorą egzamin maturalny z wiedzy o teatrze.