Od kraju do kraju

Spis treści:

Spis treści:

"Figurujący we wszystkich słownikach i encyklopediach baletowych Leon Woizikovsky to zawsze Polish dancer, danseur polonais, polnischer Tänzer, polskij artist, ballerino polacco. Ten uznany za jednego z najwybitniejszych tancerzy charakterystycznych pierwszej połowy XX wieku i ceniony pedagog zawsze podkreślał swą polską narodowość i fakt ukończenia Szkoły Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Nie obdarowany w zespołach zagranicznych szczególnymi przywilejami, osiągnął w nich wysoką pozycję tylko dzięki swojemu talentowi, niespożytej pracowitości i szczeremu umiłowaniu tańca, który stał się treścią jego życia.
oderwany we wczesnej młodości od ojczystego kraju, najlepsze lata swego życia przetańczył na obczyźnie, w sławnych, występujących pod rosyjskim szyldem zespołach, przebywał wśród ludzi różnych narodowości, przystosowywał się do wciąż zmieniających się warunków i obyczajów w różnych krajach, tracił kontakt z ojczyzną, stawał się "obywatelem świata". Najwyżej jednak ocenione tam wartości jego sztuki, to właśnie takie cechy polskiego tańca, jak polot, werwa, zamaszystość, żywiołowość, zmienność nastrojów. Poza sceną zaś chętnie przebywał, mimo swej rangi solisty, w towarzystwie polskich koleżanek i kolegów, służąc zawsze pomocą i radą nowym przybyszom".
Irena Turska

Ta książka to niemal gotowy scenariusz filmowy. Wątek sensacyjny i szpiegowski przeplata się tu z historią wielkiej, zwycięskiej miłości Polki i Kubańczyka. José Torres, najpopularniejszy perkusista w Polsce, który ma na koncie przeszło pięćdziesiąt płyt nagranych z gigantami polskiego jazzu, a także z największymi gwiazdami sceny rockowej i popowej, zawarł w niej wspomnienia z raju ;-) Fidela, a także wnikliwe, często zabawne obserwacje obcokrajowca próbującego odnaleźć się w polskiej rzeczywistości lat osiemdziesiątych. Ta książka odsłania wszystko, co kryje się za pozornie beztroskim, tak dobrze nam znanym, szerokim uśmiechem tego przesympatycznego Kubańczyka.

Nowoczesny podręcznik akademicki adresowany do studentów pedagogiki, a także kierunków pokrewnych przygotowujący do pracy nauczycielskiej w systemie szkolnym i pozaszkolnym zarówno z dziećmi i młodzieżą, jak i z dorosłymi.

Strukturę podręcznika tworzą elementy pedagogiki pracy związane z kolejnymi etapami życia szkolnego i zawodowego: edukacja przedzawodowa, prozawodowa, zawodowa, a także edukacja dorosłych rozpatrywana w kontekście idei uczenia się przez całe życie.

SPIS TREŚCI

WSTĘP
Rozdział 1. Pedagogika pracy jako subdyscyplina pedagogiczna (Stefan M. Kwiatkowski)
1.1 Pojęcie i przedmiot pedagogiki pracy
1.2. Obszary problemowe pedagogiki pracy
1.3. Pedagogika pracy wśród nauk pedagogicznych
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 2. Człowiek w środowisku pracy (Andrzej Bogaj)
2.1. Praca w różnych fazach rozwoju cywilizacji ludzkich – od społeczeństwa rolniczego do społeczeństwa informacyjnego/Istota pracy – różne konteksty myślenia o niej
2.1.1. Przemiany pracy – próba ujęcia historycznego
2.2. Wykształcenie jako cecha statusu pracy zarobkowej
2.3. Praca jako obiekt badań społecznych – jej miejsce w systemie wartości młodzieży
2.3.1. Praca jako element habitusu społeczeństwa
2.3.2. Praca w systemie wartości młodzieży
2.3.3. Cechy pracy preferowane przez młodzież
2.4. Globalizacja a kariery zawodowe
2.4.1. Istota, cechy i formy globalizacji
2.4.2. Skutki globalizacji – gospodarcze, kulturowe i społeczne
2.4.3. Globalizacja a tożsamość człowieka
2.4.4. Przemiany w gospodarce krajów UE a sytuacja w Polsce
2.4.5. Przyszłość pracy i zatrudnienia – od standardów do destandaryzacji
2.4.6. Polityka i priorytety oświatowe UE a kształcenie zawodowe

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia



Rozdział 3. Kształcenie przedzawodowe (Andrzej Bogaj)
3.1. Cele kształcenia
3.2. Edukacja elementarna (wychowanie przedszkolne i kształcenie zintegrowane)
3.3. Szkoła podstawowa. Gimnazjum
3.3.1. Szkoła podstawowa 9kl. V–VI)
3.3.2. Gimnazjum
3.4. Liceum ogólnokształcące
3.5. Organizacje przeciwdziałające marginalizacji młodzieży – OHP
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 4. Edukacja prozawodowa (Barbara Baraniak)
4.1. Edukacja jako kategoria naukowa (poznawcza)
4.2. Kształcenie prozawodowe a edukacja prozawodowa
4.3. Uniwersalność szkoły uzawodowionej
4.3.1. Wykształcenie ogólne w średniej szkole uzawodowionej
4.3.2. Kształtowanie kwalifikacji kluczowych w szkole uzawodowionej
4.3.3. Kształtowanie kwalifikacji ogólnozawodowych w szkole
uzawodowionej
4.4. Kształtowanie kwalifikacji zawodowych w szkole uzawodowionej
4.4.1. Kanon wykształcenia ogólnego podstawą kwalifikacji zawodowych 4.4.2. Umiejętności kluczowe kryterium kwalifikacji zawodowych
4.4.3. Kwalifikacje ogólnozawodowe – kryterium nabywania kwalifikacji zawodowych zbieżnych z profilem kształcenia

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 5. Edukacja zawodowa (Barbara Baraniak)
5.1. Istota edukacji zawodowej
5.2. Kwalifikacje i ich struktury w edukacji zawodowej
5.2.1. Rodowód kwalifikacji
5.2.2. Kwalifikacje jako kategoria naukowa (poznawcza)
5.2.3. Struktury, modele, kryteria i poziomy kwalifikacyjne
5.3. Klasyfikacja Zawodów i Specjalności – kryterium modelowania edukacji
zawodowej
5.4. Szkolny i pozaszkolny system kształcenia zawodowego w modelu edukacji zawodowej
5.5. Kształcenie zawodowe – podstawowa kategoria edukacji zawodowej
5.5.1. Szkolne kształcenie zawodowe elementem edukacji zawodowej
5.5.2. Pozaszkolne kształcenie zawodowe
5.6. Kształtowanie kwalifikacji zawodowych w procesie edukacji zawodowej
5.6.1. Treści kształcenia zawodowego wyznacznikiem procesu edukacji
zawodowej
5.6.2. Podmioty nauczające i uczące się uczestnikami procesu edukacji
zawodowej
5.6.3. Organizacja edukacji zawodowej ze względu na miejsce, infrastrukturę i warunki procesu
5.6.4. szkolnego i pozaszkolnego systemu kształcenia zawodowego
5.7. Priorytety edukacji zawodowej – kontekst europejski (Stefan M. Kwiatkowski)

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 6. Edukacja dorosłych (Stefan M. Kwiatkowski)
6.1. Pojęcie edukacji dorosłych
6.2. Perspektywy – cele, treści, metody, organizacja, infrastruktura
6.3. Edukacja dorosłych w społeczeństwie wiedzy
6.4. Idea uczenia się przez całe życie – globalny cel edukacji
Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Rozdział 7. Problemy rynku pracy (Stefan M. Kwiatkowski)
7.1. Oczekiwania pracodawców – standardy kwalifikacji zawodowych
7.2. Europejskie Ramy Kwalifikacji
7.3. Edukacyjne funkcje zakładów pracy

Zagadnienia do przemyślenia
Bibliografia

Książka zatytułowana "Sto słynnych kompozytorów" przedstawia stu najwybitniejszych twórców wszystkich epok. Wybór dokonany został na podstawie ich znaczenia w historii muzyki oraz wpływu, jaki mieli na dalszy jej rozwój. Przedstawieni zostali według nazwisk podanych alfabetycznie - od Isaaca Albeniza do Władysława Żeleńskiego.
Historycznie obejmuje to okres od muzyki renesansowej: Mikołaja Gomółki, Orlando di Lasso i Giovanniego P. da Palestriny do twórców współczesnych: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Johna Caga i Karolheinza Stockhausena.
Kompozytorzy Ci pochodzą z różnych krajów europejskich; od twórców polskich, niemieckich, austriackich, francuskich, włoskich poprzez rosyjskich, angielskich, hiszpańskich, czeskich, węgierskich, aż do amerykańskich - Scotta Joplina i Georga Gershwina. Znaleźć to możemy również kompozytora fińskiego i brazylijskiego.
Twórcy ci potraktowani zostali w sposób wszechstronny. Obok życiorysów podana jest, w miarę możliwości, ich pełna twórczość artystyczna. Kompozycje podzielone zostały na trzy działy ze względu na ich fakturę: muzykę wokalno - instrumentalną, instrumentalną i wokalną. Podana jest również ich ewentualna działalność literacka, następnie kompozytorzy w malarstwie, ekranizacjach filmowych i na końcu w anegdocie.

ABC - Historia muzyki jest kolejną pozycją książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydawanych przez Wydawnictwo Muzyczne Contra. Zakres materiału obejmuje okres od czasów prehistorycznych - muzyki ludów prymitywnych, krajów o początkach kultury muzycznej, następnie starożytnej Grecji i Rzymu, poprzez kulturę średniowiecza, a następnie nowożytną - od epoki renesansu, baroku, klasycyzmu, romantyzmu,impresjonizmu, neoromantyzmu i XX wieku - do muzyki współczesnej.
W każdym okresie kultura przedstawiona została całościowo, włączona została również nauka, filozofia, publicystyka, a także literatura i sztuki plastyczne. W częściach dotyczących historii muzyki polskiej podane zostały również ogólnikowo wydarzenia historyczne epoki, ze względu na ich wpływ na kulturę danego okresu. W poszczególnych zagadnieniach twórcy (kompozytorzy, pisarze i poeci, malarze i rzeźbiarze) umieszczeni są chronologicznie według kolejności ich dat urodzenia. Po każdym tytule utworu muzycznego podana jest data jego powstania lub pierwszego wykonania.
Książka ABC - Historia muzyki ma za zadanie przedstawienie historii muzyki w sposób przystępny dla młodego czytelnika. Celem jej jest przybliżenie i umiejscowienie w czasie różnorodnych aspektów życia muzycznego na przestrzeni dziejów.

ABS - "Tańce" stanowi kolejną pozycję książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydaną przez Wydawnictwo Muzyczne Contra.
Tańce potraktowane zostały w sposób wszechstronny i przedstawione w kolejności alfabetycznej. Obok cech charakterystycznych podana jest, w miarę możliwości, ich geneza oraz stylizacja.
Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje tańców. Pierwszy typ stanowią tańce użytkowe służące do zabawy towarzyskiej, drugi to tańce stylizowane. Tańce zamieszczone w książce poprzedzone zostały szkicem historycznym. Obejmuje in okres czasów muzyki ludów prymitywnych i krajów starożytnych, poprzez kulturę średniowiecza do muzyki oraz tańca współczesnego. Opisana jest również teatralna forma sceniczna, jaką jest widowisko baletowe.
Książka ABC - Tańce przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Materiał opisujący każdy taniec podany został w sposób plastyczny i przyjemny w czytaniu. Ukazana stylizacja potraktowana jest w sposób źródłowy, dlatego zalecana jest do nauczania literatury muzycznej w szkołach muzycznych. Książka może znaleźć zastosowanie także w pracy pedagogicznej nauczycieli w podstawowych szkołach ogólnokształcących, gimnazjach i liceach.

Kolejna książka znanego dziennikarza i krytyka muzycznego Janusza Świądra, przedstawia Nałęczowski Festiwal Wokalny Belcanto. Piękny śpiew w znanym nałęczowskim uzdrowisku przyciąga corocznie wielkie rzesze słuchaczy nie tylko melomanów, ale również wiele osób z kraju i zagranicy. Wybitni wykonawcy polscy i zagraniczni stworzyli w Nałęczowie niepowtarzalny muzyczny klimat.
Publikacja, oprócz wywiadów z wielkimi gwiazdami muzyki operowej i operetkowej, oddaje całą atmosferę festiwalu. Czytelnik znajdzie tutaj zarówno sylwetki wykonawców, bogato ilustrowanych fotografiami, jak i całą historię tego wydarzenia muzycznego Laureaci, organizatorzy, dziennikarze, krytycy muzyczni i sponsorzy to ludzie zamiłowani w wielkiej sztuce wokalnej, dzięki którym festiwal istnieje i dzięki którym młode, nieprzeciętne talenty zdobywając laury i wyróżnienia, mogą zaprezentować szerokiej publiczności swoje umiejętności wokalne.

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Publikacja ta "przyda się"uczniom i studentom klas saksofonowych, a także saksofonistom amatorom dlatego pozwolono zamieścić w niej więcej szczegółowych informacji i ciekawostek, niż wymagałaby tego obrona postawionych w niej tez. Co zaś tyczy się tych, którym owe tezy mogą się wydać niesłuszne czy choćby wątpliwe - zwłaszcza tych, którzy nie widzą możliwości pełnej koegzystencji klasycznej i jazzowego saksofonu-mamy nadzieję, że będą walczyć w obronie swojego punktu widzenia, bo dzięki temu próby łączenia "ognia z wodą "będą trwały i przynosiły owoce, tak jak to trwa do tej pory.

O Polskiej bibliografii organów pióra Marii Szymanowicz mogę się wyrazić w samych superlatywach. Jej dzieło jest ewenementem nie tylko w skali krajowej, a to dlatego, że rozumowane bibliografie z zakresu organologii należą do rzadkości. Dotychczasowe pozycje ograniczały się do zwykłego wykazu publikacji bez części analityczno-krytycznej.
Zważywszy, że dotąd brak na światowym rynku słownika organmistrzów, imponujący zasób nazwisk w indeksie omawianej Bibliografii sprawia, że stanowi ona zarazem niezwykle przydatny skorowidz pracowników tej branży w Europie na przestrzeni wieków. Ponadto znajdujemy w niej też indeks rzeczowy i miejscowy, a więc w sumie sprawne narzędzie do badań naukowych, którego przydatność doceni każdy doświadczony pracownik naukowy.

Nowy solfeż przeznaczony jest do zajęć kształcenia słuchu w szkołach muzycznych I stopnia. Adresatem publikacji są dzieci rozpoczynające naukę w cyklu czteroletnim oraz uczniowie cyklu sześcioletniego i ogólnokształcących szkół muzycznych, dla których ten solfeż stanowić może uzupełnienie podręczników z serii Nasza muzyka. Tytuł – Nowy solfeż – sygnalizuje nowatorstwo tej publikacji, zrealizowane na wielu płaszczyznach. Po pierwsze, poprzez bardzo obszerny, starannie wyselekcjonowany i opisany (tytułami i nazwiskami kompozytorów) repertuar. W publikacji znalazło się blisko tysiąc ćwiczeń solfeżowych i rytmicznych (zarówno jednogłosowych, jak i wielogłosowych), na które składają się utwory z repertuaru instrumentalnego wszystkich epok, w tym, oznaczone ikoną „HIT”, najsłynniejsze kompozycje muzyki klasycznej, a dodatkowo pieśni kompozytorów XIX wieku, współczesne piosenki dla dzieci oraz ludowe melodie z różnych krajów. Nowoczesne jest również opracowanie graficzne. Każda tonacja, temat, typ ćwiczenia oznaczone są kolorem lub specjalnym symbolem pomagającym w szybkim odnalezieniu potrzebnego zagadnienia w książce (np. melodii w kluczu wiolinowym lub basowym). Pozwala to podnieść efektywność zajęć oraz zachęcić dzieci do pracy z książką. Po trzecie, Nowy solfeż, jak żadna inna tego typu publikacja, jest dla nauczyciela kompaktowym materiałem, umożliwiającym kreatywną pracę według preferowanej metody i dostosowanie jej do możliwości, poziomu zaawansowania i wieku każdego ucznia. Materiał Nowego solfeżu obejmuje tonacje do pięciu znaków przykluczowych, zawiera również zestaw utworów opartych na pentatonice, skalach modalnych, skali góralskiej oraz zbiór ćwiczeń rytmicznych. Publikację uzupełniają strony zawierające skrótowe kompendium wiedzy z zakresu kształcenia słuchu i rytmiki. Repertuar Nowego solfeżu pozwala na korelowanie zajęć kształcenia słuchu z audycjami muzycznymi. Zakres tematyczny Nowego solfeżu jest zgodny z obowiązującą w szkolnictwie artystycznym podstawą programową. Uzupełnieniem publikacji jest Dodatek dla nauczyciela zawierający akompaniamenty fortepianowe do wielu melodii i ćwiczeń.

Ks. Zbigniew Stępniak urodzony 22 marca 1968 roku w Giżycku. Ukończył studia magisterskie w Wyższym seminarium Duchownym "Hosianum" Metropolii Warmińskiej w Olsztynie (1988 - 1994), w Instytucie Muzyki na Wydziale Pedagogiki i Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (1988 - 2000) oraz na Wydziale Wokalno- Aktorskim Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy (2010-2012). Studiował również w Sekcji Muzykologi Teoretycznej i Stosowanej na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2000 - 2004), w Podyplomowym Studium Emisji Głosu przy akademii Muzycznej w Bydgoszczy i Narodowym Centrum Kultury w Warszawie (200-2004) oraz w Prywatnym Policealnym Studium Sztuki Wokalnej w Poznaniu. Pracę doktorską obronił na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW (2011). Pełnił funkcje wikariusza Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i nauczyciela religii w Zespole Szkół Zawodowych w Olsztynku (1994-200). Jako proboszcz pracował w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła i św. Rocha w Ramsowie (2006-2009). Od 2003 roku jest nauczycielem akademickim, obecnie na stanowisku adiunkta Katedry Aksjologicznych Podstaw Edukacji na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Współpracuje też z Archidiecezjalną Szkołą Muzyki Kościelnej w olsztynie i Warmińsko-Mazurskim Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Olsztynie. Jest autorem kilku haseł w encyklopediach: Religia. Encyklopedia PWN i Encyklopedii katolickiej KUL oraz artykułów naukowych i popularno-naukowych. Jest pomysłodawcą, inicjatorem i pierwszym dyrektorem artystycznym Letnich Koncertów Muzyki Wokalnej "Varmia gaudet et cantat"w Romsowie, a także cyklicznych spotkań z muzyką wokalną w Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie. Jako śpiewak (bas) koncertuje głównie na terenach województwa warmińsko-mazurskiego, choć w swoim dorobku artystycznym ma również koncerty solowe w Szwajcarii.

Janusz Gniatkowski, wielka gwiazda polskiej piosenki w latach 50. i 60. XX-wieku. Uwielbiany przez fanów, charakteryzujący się niepowtarzalnym urokiem osobistym, elegancją i fascynującą osobowością estradową. No i ten głos, wyjątkowy, ciepły o dużej skali i sile, i przepięknej barwie, który później wielu wykonawców starało się naśladować. Autorem książki jest Janusz Świąder – dziennikarz od 1969 r. w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Dziennik Lubelski” i „Dziennik Wschodni”, a w latach 1975-1991 również w Polskiej Agencji Prasowej. Autor licznych publikacji w prasie lubelskiej, krajowej (m.in. w „Przekroju” i „Głosie Nauczycielskim”, Magazynie Wyższych Sfer VIP) i zagranicznej (londyńskim, polonijnym Polish Weekly Magazine „Cooltura”, nowojorskim polonijnym „Super Express USA”, amerykańskim dwutygodniku polonijnym „Gwiazda Polarna”) oraz w portalach internetowych – Interia, Wirtualna Polska i kanadyjskim Mówię po polsku. Współpracował owocnie z warszawską agencją komputerową Micro Way Media i Krajową Agencją Prasową i Fotograficzną, a obecnie współpracuje z dwumiesięcznikiem lubelskim „Uroda życia”. W roku 2011, decyzją lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy, został mu przyznany tytuł „Młodego Dinozaura”. Tytułem tym stowarzyszenie obdarza dziennikarzy-emerytów, czynnych zawodowo.
Książka ma na celu: dla starszych – powrót do miłej przeszłości, dobrych wspomnień, którym towarzyszyły piosenki Janusza Gniatkowskiego; dla nieco młodszych – powrót do krainy dzieciństwa; a dla współczesnych przybliżenie postaci tego piosenkarza i być może zafascynowanie Jego osobowością i dorobkiem artystycznym.

Część druga Szkoły na kontrabas, zatytułowana Midi, jest kontynuacją części pierwszej Szkoły – Mini, której treść obejmowała podstawowe informacje o budowie instrumentu, elementarne zagadnienia teoretyczne, mające zastosowanie w praktyce wykonawczej początkujących muzyków, oraz propozycje utworów, których skala trudności ograniczała się do pozycji I oraz IV.
W części drugiej Szkoły na kontrabas autor wprowadza kolejne pozycje na gryfie. Każdy rozdział podręcznika to nowa pozycja lub nowe zagadnienie techniczne. Pozycjom przypisane są tonacje wraz odpowiednimi ćwiczeniami, etiudami oraz wzorami rytmów. Cały materiał ćwiczeniowy stanowi przygotowanie do wykonania konkretnych utworów. Wśród tych wybranych kompozycji znajdują się popularne melodie z różnych krajów, fragmenty znanych dzieł klasycznych oraz standardy jazzowe. Opracowane są tak, by umożliwić soliście grę z akompaniamentem fortepianu, w duecie z drugim kontrabasem lub w trio (dwa kontrabasy i fortepian).
Twórczym zastosowaniem nowo poznanej tonacji, rytmów oraz skali są ćwiczenia z improwizacji. Umieszczone zostały w różnych rozdziałach niniejszego podręcznika i oparte zostały na schematach odpowiadających określonemu stylowi muzycznemu.

Grzegorz Frankowski