Nie masz ci nie masz

Spis treści:

Spis treści:

"Materiał ten powinien stanowić możliwie najpełniejszą (aczkolwiek niekompletną - mam tego świadomość) monografię tego "kultowego" i kulturotwórczego miejsca, jakim był Krakowski jazz Klub "Helikon". Autorzy wspomnień, osoby bezpośrednio uczestniczące w życiu klubu, dzielą się swoim osobistym, niepowtarzalnym spojrzeniem na tamto miejsce i tamten czas. Dlatego ich relacje zamieściliśmy prawie bez zmian, uważając, ze autor pisząc wspomnienia poświęcił im wystarczająco dużo czasu i uwagi. Staraliśmy się nie ingerować zanadto w składnię ani stylistykę, chcąc zachować własny, charakterystyczny styl wypowiedzi autorów. Zdajemy sobie sprawę z absolutnej wyjątkowości zbieranych materiałów. Relacje i impresje z jednej strony, a archiwalia z drugiej oraz na potrzeby niniejszej książki sporządzona możliwie najpełniejsza lista stałych bywalców Jazz Klubu, pozwalają odtworzyć atmosferę tamtych czasów. Mamy taką nadzieję."
Grzegorz Tusiewicz

"Figurujący we wszystkich słownikach i encyklopediach baletowych Leon Woizikovsky to zawsze Polish dancer, danseur polonais, polnischer Tänzer, polskij artist, ballerino polacco. Ten uznany za jednego z najwybitniejszych tancerzy charakterystycznych pierwszej połowy XX wieku i ceniony pedagog zawsze podkreślał swą polską narodowość i fakt ukończenia Szkoły Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Nie obdarowany w zespołach zagranicznych szczególnymi przywilejami, osiągnął w nich wysoką pozycję tylko dzięki swojemu talentowi, niespożytej pracowitości i szczeremu umiłowaniu tańca, który stał się treścią jego życia.
oderwany we wczesnej młodości od ojczystego kraju, najlepsze lata swego życia przetańczył na obczyźnie, w sławnych, występujących pod rosyjskim szyldem zespołach, przebywał wśród ludzi różnych narodowości, przystosowywał się do wciąż zmieniających się warunków i obyczajów w różnych krajach, tracił kontakt z ojczyzną, stawał się "obywatelem świata". Najwyżej jednak ocenione tam wartości jego sztuki, to właśnie takie cechy polskiego tańca, jak polot, werwa, zamaszystość, żywiołowość, zmienność nastrojów. Poza sceną zaś chętnie przebywał, mimo swej rangi solisty, w towarzystwie polskich koleżanek i kolegów, służąc zawsze pomocą i radą nowym przybyszom".
Irena Turska

Książka ma na celu ukazanie problematyki wychowania muzycznego w przedszkolu poprzez przedstawienie wielu propozycji wprowadzenia dziecka w świat muzyki.
Publikacja adresowana jest do nauczycieli, którzy prowadzą zajęcia muzyczne w przedszkolu i mimo odpowiedniego przygotowania, mają problemy ze zorganizowaniem ciekawych, wciągających dzieci zajęć. Opracowane, gotowe plany zajęć, mają za zadanie pomóc we wzbogaceniu spotkań z dziećmi o nowe, ciekawe pomysły.

Zajęcia podzielone są na miesiące. Rozpoczynają się od października, gdzie znajdują się m.in., pomysły na pierwszy dzień w przedszkolu, jesienne zbiory, a kończą na miesiącu czerwcu, gdzie znajdziemy tematy związane z kolorową szkołą, ogrodem botanicznym, wyjazdem na wakacje, czy pożegnaniem przedszkola.

Podręcznik zatwierdzony do użytku szkolnego, zgodny z programem nauczania i dostosowany do założeń reformy.

Podręczniki do Audycji muzycznych zawierają całość materiału związanego z podstawami teorii literatury muzycznej oraz historii muzyki i podzielone są na 3 tomy. Niniejszy tom III - część II przeznaczona jest dla uczniów klasy szóstej działu dziecięcego, odpowiadającego poziomowi nauczania w dziale młodzieżowym szkoły muzycznej I st., innych typów podstawowych szkół muzycznych oraz pierwszych klas szkół muzycznych II stopnia. Każda nowa epoka omówiona jest najpierw w sposób ogólny, a następnie podane są charakterystyczne dla niej formy. Życie i twórczość kompozytorów danego stylu opisane są raczej pod kątem przybliżenia ich osobowości twórczych, aniżeli czystych wiadomości encyklopedycznych (chociaż i takie tu się znajdują). Z twórczości zasygnalizowane są ciekawsze utwory oraz dokonany został podział według zastosowania przez kompozytora odpowiedniej faktury muzycznej. Przyczyni się to niewątpliwie do szybszego zapamiętania materiału przez ucznia.

Publikacja z serii "Ludzie świata muzyki" zawiera rozmowy z Jadwigą Romańską przeprowadzone przez Wacława Krupińskiego.
"Tak potoczyło się moje życie - życie wspaniałe, okrutne i bezlitosne... Między piekłem a niebem. Pewnie dlatego tak rozumiem słowa Stanisława Wyspiańskiego, który w liście do Karola Maszkowskiego pisał m. in.: "A tylko człowiek cierpiący może być zdolny do tworzenia czegoś..." Wiem coś o tym. Najpełniej śpiewałam scenę śmierci w "Cyganerii", kiedy umarła mi siostra, najpiękniej śpiewałam IX Symfonię Beethovena, kiedy Maciek był w agonii, jakże przejmująco śpiewałam koncert, kiedy umierała moja ukochana mama... I dlatego wiem, że Wyspiański miał rację - cierpienie i ból wyzwalają wielką siłę twórczą. Chciałoby się nią uspokoić tamto cierpienie.
Mogę powiedzieć na pewno - jestem człowiekiem spełnionym. I spełnionym artystą. Wiem, ile osiągnęłam, jak wysoko udało mi się wejść. Wiem, co zrobiłam przez tyle dekad pracy artystycznej; znam smak znakomitych pochwalnych recenzji, zbieranych w wielu krajach. I brzmienie idących po plecach. O mrówkach. Nieraz sobie myślałam, że ten element można by dołączyć do definicji talentu..."

"Można zjawisko, któremu na imię Penderecki nazywać wielorako. I tak też się działo od samego początku i dzieje nadal. Nadawane mu określenia rymują się ze sobą lub rozmijają się, stając przy tym na tym samym lub przeciwnym brzegu. Naprzeciw wyrazom podziwu stają więc anatemy, rzucane również przez tych, którzy wcześniej podziwiali. Bo droga twórcza autora Trenu, Pasji i Raju utraconego ma charakter ekspulsywny. Zmienia się, zaskakując spontanicznością i dynamizmem reakcji na świat i życie. Reakcji będących wyrazem osobowości obdarzonej nie tylko zdolnościami, ale i temperamentem twórczym, i charakterem osobistym o barwie i sile niepowtarzalnej. Nade wszystko - tej niosącej w sobie odwagę bycia sobą. W każdej sytuacji i naprzeciw każdej."
[Mieczysław Tomaszewski]

Publikacja "Asy pierwszej klasy" zawiera scenariusz przedstawienia szkolnego opracowany przez Michała Mokrzyckiego. Odnaleźć tu można opis scen, dekoracji, pełne humoru dialogi i wiersze o tematyce szkolnej (m.in. Anny Miłobrzeskiej, Marii Terlikowskiej, Jana Brzechwy, Włodzimierza Ścisłowskiego), a także jedną piosenkę (linia melodyczna i akordy) jako opracowanie muzyczne widowiska. Osoby występujące w przedstawieniu to m.in.: Jaś Kowalski, Nauczycielka, Kuba Spóźnialski, Zosia Kleksińska oraz Bolek Bazgroła.

"Scena przedstawia typową klasę szkolną, w której znajdują się ławki, stół, tablica, mapa i inne pomoce szkolne. Na jednej z ławek wisi napis: ośla ława. Na wprost widowni, na ścianie wisi tablica szkolna i mapa. Nad tablicą z boku widnieją hasła: "Pomagajmy rodzicom w odrabianiu naszych lekcji" oraz "Czego nie masz w głowie - miej na ławce!".

Publikacja w języku angielskim. Prezentowane ilustrowane wydawnictwo Chopin, autorstwa Mieczysława Tomaszewskiego, przygotowane zostało z okazji obchodów 160. rocznicy śmierci oraz 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Wprowadza czytelnika w tajniki biografii i twórczości najwybitniejszego polskiego kompozytora i jest adresowane do wszystkich, którym Chopin i jego talent są bliskie, tak w Polsce, jak i za granicą.

Projekt graficzny przygotował prof. Władysław Pluta. Uzupełnieniem tekstu jest bogaty materiał ilustracyjny, obejmujący zarówno reprodukcje i zdjęcia archiwalne, jak też fotografie współczesne, ukazujące miejsca związane z życiem Chopina. Wyjątkowe w swej urodzie zdjęcia ukazują piękno ojczystej ziemi kompozytora.
Publikacja liczy 360 stron i ponad 300 zdjęć. Zdjęcia współczesne przygotowywane zostały przez profesjonalnych fotografików, a reprodukcje dzieł archiwalnych pochodzą między innymi z Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Czartoryskich, Biblioteki Narodowej, Biblioteki Jagiellońskiej, Bridgeman Art Library w Londynie, Tate Gallery i innych.

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Książka zawiera popularne pieśni związane z historią Polski oraz znane piosenki dawne i ludowe. Znajdziemy tu propozycje ćwiczeń plastycznych, tanecznych będących dla dzieci dobrą zabawą. Dołączono dwie płyty CD z dwiema wersjami piosenek: śpiewaną przez dzieci i instrumentalną. Teksty zawierają akordy.

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Publikacja ta "przyda się"uczniom i studentom klas saksofonowych, a także saksofonistom amatorom dlatego pozwolono zamieścić w niej więcej szczegółowych informacji i ciekawostek, niż wymagałaby tego obrona postawionych w niej tez. Co zaś tyczy się tych, którym owe tezy mogą się wydać niesłuszne czy choćby wątpliwe - zwłaszcza tych, którzy nie widzą możliwości pełnej koegzystencji klasycznej i jazzowego saksofonu-mamy nadzieję, że będą walczyć w obronie swojego punktu widzenia, bo dzięki temu próby łączenia "ognia z wodą "będą trwały i przynosiły owoce, tak jak to trwa do tej pory.

Album przygotowany z okazji 100 rocznicy urodzin Witolda Lutosławskiego jest próbą dopełnienia portretu twórcy i człowieka. Zawiera wypowiedzi kompozytora, wspomnienia rodziny i przyjaciół, a także listy, dokumenty, fotografie. Książka w angielskie wersji językowej.

Album przygotowany z okazji 100. rocznicy urodzin Witolda Lutosławskiego jest próbą dopełnienia portretu twórcy i człowieka. Zawiera wypowiedzi kompozytora, wspomnienia rodziny i przyjaciół, a także listy, dokumenty, fotografie.

Książka „Górecki. Portret w pamięci” Beaty Bolesławskiej-Lewandowskiej jest zapisem rozmów z osobami z kręgu Henryka Mikołaja Góreckiego, polskiego kompozytora XX wieku. Z mozaiki wspomnień wyłania się portret kompozytora, jakiego wcześniej nie znaliśmy.
Jak pisze autorka: „Kiedy 12 listopada 2010 roku dotarła do mnie wiadomość o śmierci Henryka Mikołaja Góreckiego, pomyślałam, że oto definitywnie kończy się pewna epoka w historii muzyki polskiej, ale jednocześnie uświadomiłam sobie, że chciałabym zrobić coś, co byłoby możliwie najlepszym upamiętnieniem tej niezwykłej postaci naszego życia muzycznego".

Album zatytułowany Tadeusz Kościuszko – Artysta to wyjątkowa publikacja, powstała z okazji 200. rocznicy śmierci bohatera. Zaprezentowana została po raz pierwszy na uroczystym koncercie w Pałacu Prezydenckim, zorganizowanym wspólnie z Kancelarią Prezydenta RP w ramach obchodów Roku Tadeusza Kościuszki.
Na całość publikacji składają się trzy komponenty. Pierwszy stanowi bogato ilustrowana książka, zawierająca popularnonaukowe eseje historyka sztuki – dra Pawła Ignaczaka oraz muzykologa – Adama T. Kukli, redaktora prowadzącego i autora koncepcji albumu.
Dopełnieniem obu tekstów jest drugi i trzeci element, czyli dwanaście reprodukcji dzieł rysunkowych Kościuszki oraz zeszyt nutowy. Znajdziemy w nim dwa polonezy i walca, których autorstwo przypisuje się samemu bohaterowi oraz z nim powiązane utwory innych twórców: Marsz triumfalny Józefa Elsnera, Kaprys i wariacje op. 10 Franciszka Lessla oraz Pomnik Tadeusza Kościuszki ułożony w muzyce i ofiarowany Kazimierza Nowakiewicza. Wszystkie dzieła przeznaczone są na fortepian.