Dawn of a New Era

Publikacja w języku angielskim i włoskim. W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozytorskiej itp., wypowiedzi pochodzące zarówno od teoretyków i muzyków - praktyków, jak miłośników i obserwatorów tej sztuki. Będą to więc zarówno teksty o dużym ciężarze gatunkowym, jak też refleksje o charakterze mniej systematycznym, traktujące o poszczególnych problemach nurtujących przedstawicieli kultury muzycznej danej epoki. Dziś wiele takich wypowiedzi, zwłaszcza pochodzących z dawnych wieków, zachowało się w unikalnych egzemplarzach drukowanych lub tylko w kopiach rękopiśmiennych. Nieraz dotąd niezauważone lub zapomniane, stanowią cenne źródło do znajomości epoki. Poszczególne zeszyty serii obejmują albo jedną wypowiedź, albo - jeśli są to wypowiedzi krótkie, poruszające zbliżoną tematykę - po kilka w jednym zeszycie, lub czasami są to wyjątki z większych dzieł dotyczące jednego problemu. Wszystkie teksty zawarte w serii "Practica musica" stanowią materiał ściśle źródłowy. [Fragment wstępu książki] Tom I zawiera wypowiedzi Agostino Agazzariego: "La musica ecclesiastica dove si contiene la vera diffinitione della musica come scienza" ["Muzyka kościelna, gdzie się zawiera prawdziwe określenie muzyki jako wiedzy"] oraz Marco Scacchiego: "Breve discorso sopra la musica moderna" ["Krótki wywód o muzyce współczesnej"]

"Modus regulariter accentuandi" jest jednym z bardziej popularnych traktatów muzycznych przypisywanym Sebastianowi z Felsztyna. Z pierwszej połowy XVI w. znamy parę, w niewielkim stopniu różniących się od siebie, wydań tego dzieła. Po raz pierwszy opublikował je Jan Haller w 1518 r. w Krakowie. Drugie znane wydanie ukazało się również w Krakowie, w 1525 r. nakładem drukarni Hieronima Witora. Do naszych czasów zachowało się w polskich bibliotekach po kilka egzemplarzy tych wydań. Podstawę niniejszej reprodukcji starającej się ukazać zabytek w jego pierwotnej postaci - w formie możliwie najbardziej zbliżonej do pierwodruku, z zachowaniem wszelkich charakterystycznych dla niego elementów techniczno-drukarskich, a więc bez późniejszych naleciałości, dodatków i zanieczyszczeń, które w trakcie opracowania wydawniczego poddano niezbędnym zabiegom retuszerskim stanowi egzemplarz przechowywany obecnie w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, sygn. XVI Qu 1886.
Książka zawiera posłowie w języku polskim i angielskim.

W 1517 r. w Krakowie nakładem drukarni Jana Hallera ukazało się "Opusculum musicae mensuralis" Sebastiana z Felsztyna - jedyny traktat o muzyce menzuralnej tego autora. Do naszych czasów zachowało się w polskich bibliotekach zaledwie kilka egzemplarzy tej publikacji. Podstawę niniejszej reprodukcji starającej się ukazać zabytek w jego pierwotnej postaci - w formie możliwie najbardziej zbliżonej do pierwodruku, z zachowaniem wszelkich charakterystycznych dla niego elementów techniczno-drukarskich, a więc bez późniejszych naleciałości, dodatków i zanieczyszczeń, które w trakcie opracowania wydawniczego poddano niezbędnym zabiegom retuszerskim - stanowi egzemplarz przechowywany obecnie w Bibliotece Narodowej w Warszawie, sygn. Qu 148.
Książka zawiera posłowie w języku polskim i angielskim.

Publikacja łączy zalety podręcznika zawierającego dużą ilość treści oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. "Naszą muzykę" cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

Publikacja łączy zalety podręcznika zawierającego dużą ilość treści oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. "Naszą muzykę" cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

Podręczniki do Audycji muzycznych zawierają całość materiału związanego z podstawami teorii literatury muzycznej oraz historii muzyki i podzielone zostały na 3 tomy. Niniejsze "Podstawy historii muzyki - tom III - część 1" dla uczniów klasy szóstej działu dziecięcego, odpowiadają poziomowi nauczania w dziale młodzieżowym szkoły muzycznej I st., innych typów podstawowych szkół muzycznych oraz pierwszym klasom szkoły muzycznej II stopnia. Każda nowa epoka omówiona jest najpierw w sposób ogólny, a następnie podane są charakterystyczne dla niej formy. Życie i twórczość kompozytorów danego stylu opisane są raczej pod kątem przybliżenia ich osobowości twórczych, aniżeli czystych wiadomości encyklopedycznych (chociaż i takie tu się znajdują). Z twórczości zasygnalizowane są ciekawsze utwory oraz dokonany został podział według zastosowania przez kompozytora odpowiedniej faktury muzycznej. Przyczyni się to niewątpliwie do szybszego zapamiętania materiału przez ucznia.

ABC - Historia muzyki jest kolejną pozycją książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydawanych przez Wydawnictwo Muzyczne Contra. Zakres materiału obejmuje okres od czasów prehistorycznych - muzyki ludów prymitywnych, krajów o początkach kultury muzycznej, następnie starożytnej Grecji i Rzymu, poprzez kulturę średniowiecza, a następnie nowożytną - od epoki renesansu, baroku, klasycyzmu, romantyzmu,impresjonizmu, neoromantyzmu i XX wieku - do muzyki współczesnej.
W każdym okresie kultura przedstawiona została całościowo, włączona została również nauka, filozofia, publicystyka, a także literatura i sztuki plastyczne. W częściach dotyczących historii muzyki polskiej podane zostały również ogólnikowo wydarzenia historyczne epoki, ze względu na ich wpływ na kulturę danego okresu. W poszczególnych zagadnieniach twórcy (kompozytorzy, pisarze i poeci, malarze i rzeźbiarze) umieszczeni są chronologicznie według kolejności ich dat urodzenia. Po każdym tytule utworu muzycznego podana jest data jego powstania lub pierwszego wykonania.
Książka ABC - Historia muzyki ma za zadanie przedstawienie historii muzyki w sposób przystępny dla młodego czytelnika. Celem jej jest przybliżenie i umiejscowienie w czasie różnorodnych aspektów życia muzycznego na przestrzeni dziejów.

ABS - "Tańce" stanowi kolejną pozycję książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydaną przez Wydawnictwo Muzyczne Contra.
Tańce potraktowane zostały w sposób wszechstronny i przedstawione w kolejności alfabetycznej. Obok cech charakterystycznych podana jest, w miarę możliwości, ich geneza oraz stylizacja.
Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje tańców. Pierwszy typ stanowią tańce użytkowe służące do zabawy towarzyskiej, drugi to tańce stylizowane. Tańce zamieszczone w książce poprzedzone zostały szkicem historycznym. Obejmuje in okres czasów muzyki ludów prymitywnych i krajów starożytnych, poprzez kulturę średniowiecza do muzyki oraz tańca współczesnego. Opisana jest również teatralna forma sceniczna, jaką jest widowisko baletowe.
Książka ABC - Tańce przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Materiał opisujący każdy taniec podany został w sposób plastyczny i przyjemny w czytaniu. Ukazana stylizacja potraktowana jest w sposób źródłowy, dlatego zalecana jest do nauczania literatury muzycznej w szkołach muzycznych. Książka może znaleźć zastosowanie także w pracy pedagogicznej nauczycieli w podstawowych szkołach ogólnokształcących, gimnazjach i liceach.

"Można zjawisko, któremu na imię Penderecki nazywać wielorako. I tak też się działo od samego początku i dzieje nadal. Nadawane mu określenia rymują się ze sobą lub rozmijają się, stając przy tym na tym samym lub przeciwnym brzegu. Naprzeciw wyrazom podziwu stają więc anatemy, rzucane również przez tych, którzy wcześniej podziwiali. Bo droga twórcza autora Trenu, Pasji i Raju utraconego ma charakter ekspulsywny. Zmienia się, zaskakując spontanicznością i dynamizmem reakcji na świat i życie. Reakcji będących wyrazem osobowości obdarzonej nie tylko zdolnościami, ale i temperamentem twórczym, i charakterem osobistym o barwie i sile niepowtarzalnej. Nade wszystko - tej niosącej w sobie odwagę bycia sobą. W każdej sytuacji i naprzeciw każdej."
[Mieczysław Tomaszewski]

Publikacja "Nasza muzyka" łączy zalety podręcznika oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. Książkę cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Książka zawiera popularne pieśni związane z historią Polski oraz znane piosenki dawne i ludowe. Znajdziemy tu propozycje ćwiczeń plastycznych, tanecznych będących dla dzieci dobrą zabawą. Dołączono dwie płyty CD z dwiema wersjami piosenek: śpiewaną przez dzieci i instrumentalną. Teksty zawierają akordy.

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Stefan Kisielewski – publicysta, prozaik, krytyk muzyczny, polityk i… kompozytor! Prawdę o Kisielewskim – kompozytorze postanowiła pokazać Małgorzata Gąsiorowska w pierwszej monografii artysty wydanej nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Kisiel znany wszystkim jako mistrz felietonu, autor „Dzienników” oraz zaangażowany polityk w głębi ducha był zawsze artystą. Artystą kompozytorem! Jak w każdej dziedzinie swojego życia i tu nie uznawał kompromisów. Tworząc, ucząc, komentując muzykę zawsze starał się być w zgodzie z przyjętym własnym widzeniem świata. Był twórcą powojennego Ruchu Muzycznego, autorem bestsellerowych książek o muzyce, świetnym pedagogiem i awangardowym kompozytorem. Pod koniec swojego życia zwierzył się synowi: „Wiesz, wczoraj z nudów liczyłem swoje utwory. Jest ich sto. I wymienił płynnie kolejne kompozycje solowe, kameralne, orkiestrowe, balety, muzykę filmową, śpiewogry”. Książka ukazała się dokładnie w setną rocznicę urodzin kompozytora.

Brigitte Cormier porzuciła Sorbonę, by poświęcić się aktorstwu, grając sztuki klasyczne jak i repertuar awangardowy. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, wróciła do Paryża, gdzie zajęła się redakcją i tłumaczeniami. Ponieważ jej pasja to wydawanie książek i fotografia, założyła agencję komunikacji i skoncentrowała swoją działalność na różnych dziedzinach kultury. Od 2004 roku należy do zespołu redakcyjnego forumopera.com, internetowego pisma poświęconego operze. Brigitte Cormier od dawna marzyła o napisaniu biografii znanego artysty. Natchnienie pojawiło się nagle, gdy zetknęła się z wyjątkowym głosem i niezwykłą osobowością śpiewaczki Ewy Podleś. Niniejsza książka przetłumaczona i zaadaptowana z francuskiego stanowi owoc pięcioletnich poszukiwań, rozmów i wielu podróży. Francuskie wydanie książki ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Symétrie.
Ewa Podleś. Contralto assoluto to pozycja wydawnicza przedstawiająca w nadzwyczaj przystępny sposób życie artystyczne i prywatne jednej z największych polskich śpiewaczek operowych światowego formatu – niezwykła książka o wyjątkowej kobiecie, obdarzonej unikatowym darem: kontraltowym głosem. Książka Brigitte Cormier jest szczególną biografią, ukazującą świat operowo-koncertowy od środka oczami wybitnych muzyków: Ewy Podleś i jej męża, Jerzego Marchwińskiego. To, okraszony unikalnymi zdjęciami oraz licznymi recenzjami prasowymi, zbiór ciekawych historii związanych z wystawieniami oper na całym świecie, pełen anegdot o znanych śpiewakach i dyrygentach, zabawnych sytuacji rodzinnych i zawodowych, ale także opisów ciężkich zmagań z przeciwnościami losu. Książka ta zachwyci zarówno miłośnika opery, jak i laika – każdego, kto zechce poznać wymagającą, ale i niezmiernie ciekawą pracę artysty śpiewaka.

Publikacja zawiera rozważania dotyczące formy i interpretacji wybranych sonat fagotowych powstałych w okresie międzywojennym. Autor analizuje sonaty w kontekście uwarunkowań historycznych i kulturowych oraz ich wpływ na twórczość kompozytorów. Przedstawia różne oblicza neoklasycyzmu, reprezentowane przez opisywane kompozycje. Szczególną cechą pracy jest prowadzenie refleksji z punku widzenia artysty - wykonawcy.

Obszerna, bogato ilustrowana monografia nestora muzyki polskiej, wybitnego edytora twórcy Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina, pianisty laureata III Konkursu Chopinowskiego, w latach 1949- 2010 jego jurora, a także kompozytora i pedagoga profesora klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, którą ukończyli pianiści tej miary co Piotr Paleczny, Bronisława Kawalla i in. Niezaprzeczalnym walorem książki jest baza źródłowa, z jakiej korzystała autorka, a są nią m.in. rozmowy przeprowadzone z prof. Janem Ekierem oraz jego wybitnymi uczniami. Publikację uzupełniają liczne aneksy, zawierające wykaz nagrań Jana Ekiera, wykaz jego koncertów, a także spis kompozycji oraz artykułów i prac naukowych, wykaz materiałów filmowych i audycji radiowych z udziałem bohatera książki.