Chwała

"Można zjawisko, któremu na imię Penderecki nazywać wielorako. I tak też się działo od samego początku i dzieje nadal. Nadawane mu określenia rymują się ze sobą lub rozmijają się, stając przy tym na tym samym lub przeciwnym brzegu. Naprzeciw wyrazom podziwu stają więc anatemy, rzucane również przez tych, którzy wcześniej podziwiali. Bo droga twórcza autora Trenu, Pasji i Raju utraconego ma charakter ekspulsywny. Zmienia się, zaskakując spontanicznością i dynamizmem reakcji na świat i życie. Reakcji będących wyrazem osobowości obdarzonej nie tylko zdolnościami, ale i temperamentem twórczym, i charakterem osobistym o barwie i sile niepowtarzalnej. Nade wszystko - tej niosącej w sobie odwagę bycia sobą. W każdej sytuacji i naprzeciw każdej."
[Mieczysław Tomaszewski]

Publikacja ta "przyda się"uczniom i studentom klas saksofonowych, a także saksofonistom amatorom dlatego pozwolono zamieścić w niej więcej szczegółowych informacji i ciekawostek, niż wymagałaby tego obrona postawionych w niej tez. Co zaś tyczy się tych, którym owe tezy mogą się wydać niesłuszne czy choćby wątpliwe - zwłaszcza tych, którzy nie widzą możliwości pełnej koegzystencji klasycznej i jazzowego saksofonu-mamy nadzieję, że będą walczyć w obronie swojego punktu widzenia, bo dzięki temu próby łączenia "ognia z wodą "będą trwały i przynosiły owoce, tak jak to trwa do tej pory.