Bo dzie jest na świeci

Spis treści:

Na książkę składają się artykuły zamieszczone w magazynie Rolling Stone. O Kurcie Cobainie piszą najlepsi dziennikarze muzyczni na świecie, wyjaśniając fenomen niezwykłej popularności jego zespołu. Pod względem graficznym jest to z pewnością najlepsza publikacja o liderze Nirvany, jaka ukazała się dotychczas na rynku.

Nie ulega wątpliwości, że Depeche Mode jest największym syntezatorowym zespołem na świecie, świadczy o tym choćby liczba sprzedanych płyt, która przekroczyła 40 milionów egzemplarzy. Członkowie Depeche Mode doświadczyli w swej karierze wszystkiego, włącznie z wyrokami sądowymi nakazującymi podjęcie leczenia od uzależnień; najważniejsze jednak, że przetrwali - w przypadku wokalisty Dave Gahana w całkiem dosłownym sensie. Pisząc monografię Depeche Mode autor przeprowadził ekskluzywne wywiady z członkiem założycielem zespołu Vincem Clarkiem i producentem Garethem Jonesem, oraz umieścił w książce niepublikowane wcześniej wywiady z aktualnymi depeszowcami. Książka jest absolutnym strzałem w dziesiątkę dla wszystkich fanów sceny elektronicznej.

Rok 2009 jest rokiem Mieczysława Karłowicza w stulecie jego tragicznej śmierci. W książce opisane jest krótkie życie wybitnego kompozytora i jego twórczość. Znajdują się tu szczegóły biograficzne i kompozytorskie Karłowicza nieznane dotąd czytelnikom. Publikacja wzbogacona została wieloma zdjęciami. Ważna publikacja na polskim rynku muzycznym.

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Sztuka aranżacji w muzyce jazzowej i rozrywkowej Wojciecha Kazimierza Olszewskiego stanowi kontynuację i poszerzenie tematyki zarysowanej w Podstawach harmonii we współczesnej muzyce jazzowej i rozrywkowej (NPL081076). W prezentowanej publikacji Autor wyjaśnia podstawowe pojęcia związane z aranżacją muzyczną dziedziną artystyczną jednak w dzisiejszym świecie mocno związaną z funkcją usługową. Pokrótce charakteryzuje instrumenty muzyczne, podaje ich skale, proponuje praktyczne sposoby łączenia ich w grupy, ze szczególnym uwrażliwieniem na walory brzmieniowe budowanej aranżacji. Czytelnik znajdzie tu także wskazówki, dotyczące różnych technik aranżowania, kolejnych etapów tej pracy oraz porady, jakich błędów unikać, by materiał końcowy był jednoznaczny i czytelny. Jeden z rozdziałów Autor poświęcił omówieniu najbardziej popularnych schematów rytmicznych, z jakimi można współcześnie zetknąć się w muzyce nie tylko jazzowej, ale również rozrywkowej (np. w muzyce popowej, rockowej czy w tańcach latynoamerykańskich).

Do wydania dołączono płytę z nagraniami przykładów nutowych zamieszczonych w Aneksie.

Mam nadzieję, że publikacja ta przyczyni się do lepszego, praktycznego zrozumienia problemów związanych z aranżacją muzyczną. Chociaż nie sposób omówić je wszystkie (), jednak jestem przekonany, że zetknięcie się z tymi tutaj zawartymi, rozbudzi wyobraźnię młodych adeptów sztuki aranżowania. (Wojciech Kazimierz Olszewski)

Książka przedstawia poglądy na muzykę i panoramę warunków, w jakich przyszło działać jej twórcom w XX wieku. Naświetla sytuacje, w których padały hasła całkowitego zerwania z przeszłością i podporządkowania sztuki propagandzie. Objaśnia rewolucjonizujący wpływ mediów na życie muzyczne, genezę rocka i fascynacji muzyką dawną. Uzmysławia, jak różnie można pojmować czym jest muzyka w zależności od tego, czy jest się Polakiem, Francuzem, Niemcem czy Kalifornijczykiem. Po trzeciej części Historii muzyki, przedstawiającej techniki kompozytorskie, ten tom dopełnia panoramę muzyki XX wieku o jej kontekst estetyczny i społeczno-polityczny.

Niektórzy rodzą się wielcy.
Niektórzy po wielkość sięgają.
O innych sława sama się upomina.
A jeszcze inni mają takiego pecha, że w szkolną ławę dzielą z Bono.

Każdy chce być sławny, ale w Dublinie lat siedemdziesiątych młody punkowiec Neil McCormick marzy o czymś więcej niż o marnym losie gwiazdki pop – wierzy, że jego przeznaczeniem jest wieść życie prawdziwego boga rocka. Rozplanował już wszystko – płyty, koncerty, okrzyki w imię pokoju na świecie. Lecz istnieje jedna rzecz, której nie wziął pod uwagę. Chłopak siedzący na drugim końcu klasy ma swoje własne plany.

„Killing Bono” to historia dwóch rozbieżnych istnień. Kiedy Bono i jego U2 sięgali po światową sławę i gwiazdorstwo, ich szkolny przyjaciel Neil torował sobie drogę w przeciwnym kierunku. Kiepskie dragi, dziwaczny seks, jeszcze dziwniejsze fryzury: Neil doświadczył tego wszystkiego na złudnej ścieżce ku umykającej chwale. Ale czasem to właśnie frajerzy mają do opowiedzenia najciekawsze kawałki.

W „Killing Bono” gościnnie wystąpią: papież, Bob Dylan i cała galaktyka sław. To niesamowicie zabawny, zdumiewająco szczery i przedziwnie poruszający zapis życia w cieniu prawdziwej supergwiazdy.


„W szkole byłem fanem Neila McCormicka. Był o wiele bardziej cool niż ja, do tego komponował fajne piosenki i sądziłem, że byłaby z niego pierwszorzędna gwiazda rocka. Okazało się, że myliłem się co do tego ostatniego. A teraz napisał świetną książkę”.
Bono

„Jest to najlepsza książka o człowieku, który próbuje zostać kimś w branży muzycznej, jaką czytałem”.
Sir Elton John

NEIL McCORMICK, felietonista Daily Telegraph, publikował w wielu brytyjskich tytułach prasowych, takich jak GQ, Marie Clare, The Sunday Times oraz The Observer. Mieszka w Londynie.

stron 380 + wklejka 10


WSTĘP
W szkole byłem fanem Neila McCormicka. Był o wiele bardziej cool niż ja, do tego komponował fajne piosenki i sądziłem, że byłaby z niego pierwszorzędna gwiazda rocka. Okazało się, że myliłem się co do tego ostatniego. A teraz napisał świetną książkę. Nieco mnie przyhamowała, dała do myślenia... aż mnie przeszedł dreszcz. Pewnie wielu czytelników skrzywi się podczas lektury i z pewnością jednym z nich jestem ja. Możecie sobie wyobrazić, że jest mi trudno polubić książkę taką jak ta – straszliwie drze ze mnie łacha – ale jest niezwykle zabawna i bardzo poruszająca. Rozpoznaję siebie w jego prozie, a to nieczęste. Nadzwyczajna oraz pociągająca jest jego szczerość i ta powaga unosząca się nad wszystkim, co opisuje i, co więcej, nigdy nie brak mu pasji. Umiejętność pisania o ważnych sprawach w lekki sposób jest prawdziwym darem Neila. W książce znajduje się kilka wątków, ocieramy się o trudne rzeczy, ale odbijają się one od nas jak duże piłki plażowe. I prawdziwie zadziwiające jest, że piosenki, które napisał, zacytowane w książce, dzwonią jak dzwony, a przecież nawet nie można usłyszeć ich melodii. Aspiracje tego pechowego bohatera są fantazją jedynie do chwili, kiedy przeczytacie te teksty. A wtedy zdacie sobie sprawę, że nie czytacie o gościu, który myśli, że byłby niezłą gwiazdą rocka. On naprawdę wierzy w to, co niegdyś powiedział Marlon Brando w filmie Na nabrzeżach... „Mogłem być kimś więcej”.

Bono

Brigitte Cormier porzuciła Sorbonę, by poświęcić się aktorstwu, grając sztuki klasyczne jak i repertuar awangardowy. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, wróciła do Paryża, gdzie zajęła się redakcją i tłumaczeniami. Ponieważ jej pasja to wydawanie książek i fotografia, założyła agencję komunikacji i skoncentrowała swoją działalność na różnych dziedzinach kultury. Od 2004 roku należy do zespołu redakcyjnego forumopera.com, internetowego pisma poświęconego operze. Brigitte Cormier od dawna marzyła o napisaniu biografii znanego artysty. Natchnienie pojawiło się nagle, gdy zetknęła się z wyjątkowym głosem i niezwykłą osobowością śpiewaczki Ewy Podleś. Niniejsza książka przetłumaczona i zaadaptowana z francuskiego stanowi owoc pięcioletnich poszukiwań, rozmów i wielu podróży. Francuskie wydanie książki ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Symétrie.
Ewa Podleś. Contralto assoluto to pozycja wydawnicza przedstawiająca w nadzwyczaj przystępny sposób życie artystyczne i prywatne jednej z największych polskich śpiewaczek operowych światowego formatu – niezwykła książka o wyjątkowej kobiecie, obdarzonej unikatowym darem: kontraltowym głosem. Książka Brigitte Cormier jest szczególną biografią, ukazującą świat operowo-koncertowy od środka oczami wybitnych muzyków: Ewy Podleś i jej męża, Jerzego Marchwińskiego. To, okraszony unikalnymi zdjęciami oraz licznymi recenzjami prasowymi, zbiór ciekawych historii związanych z wystawieniami oper na całym świecie, pełen anegdot o znanych śpiewakach i dyrygentach, zabawnych sytuacji rodzinnych i zawodowych, ale także opisów ciężkich zmagań z przeciwnościami losu. Książka ta zachwyci zarówno miłośnika opery, jak i laika – każdego, kto zechce poznać wymagającą, ale i niezmiernie ciekawą pracę artysty śpiewaka.

Biografia Sergieja Diagilewa - legendarnego założyciela Baletów Rosyjskich. Na świecie pozycja ta szybko stała się bestsellerem i wpisała się do klasyki literatury baletowej. Napisana żywym językiem monografia "Diagilew" jest skierowana do szerokiego grona odbiorców. Co ważne, książka jest atrakcyjna nie tylko dla teoretyków i historyków tańca, teatrologów i muzykologów, choreografów i tancerzy. Jej zakres tematyczny oraz żywa forma wypowiedzi pozwolą amatorom tańca, wielbicielom tradycyjnego baletu i tańca współczesnego zapoznać się z postacią ojca założyciela XX-wiecznego baletu. Dodatkowym atutem publikacji jest to, że będzie ona stanowić pozycję obowiązkową dla licealistów, którzy wybiorą egzamin maturalny z wiedzy o teatrze.

Obszerne wydanie encyklopedyczne zawierające 121 sylwetek piosenkarzy, kompozytorów oraz osób związanych z polską piosenką. Zawarto tu biogramy muzyczne i artystyczne, jak również wywiady, zdjęcia, dyskografie. Do każdego opisu danego artysty dołączany jest reprezentatywny tekst piosenki, wykonywanej w czasach ich świetności i sławy.

U2 Propaganda jest bogatą antologią najlepszych tekstów, wywiadów, zdjęć, listów, piosenek, anegdot i żartów, jakie przez dwadzieścia lat ukazywały się na łamach oficjalnego fanzinu U2.
Książka daje jedyną w swoim rodzaju, fascynującą okazję prześledzenia „od wewnątrz” rozwoju i kariery jednej z największych grup rockowych na świecie. Czyni to piórami i aparatami fotograficznymi ludzi, którzy byli najbliżej U2, a często piórami i aparatami fotograficznymi samych członków zespołu.

W U2 Propaganda znajduje się 250 kolorowych fotografii – z których wiele nigdy wcześniej nie publikowano – artykuły pisane przez fanów, krytyków i członków U2, oraz wyczerpujące, zaskakujące, a często zabawne wywiady.

U2 Propaganda jest bez wątpienia najpełniejszym kompendium wiedzy o zespole, najlepszą książką o U2, jaka kiedykolwiek powstała. Wystarczy do niej zajrzeć.

Praca profesora Sławomira Tomasika - pełnego zaangażowania pedagoga, kształcącego wielu uczniów i studentów na całym świecie - to pierwsza na polskim rynku książka opisująca proces korekty aparatu gry skrzypka. Autor dzieli się w niej swoim bogatym doświadczeniem oraz wiedzą, krok po kroku pokazując, w jaki sposób naprawić techniczne niedoskonałości gry. Wprawki muzyczne, zarówno oparte na kanonie literatury skrzypcowej, jak i stworzone przez Autora specjalnie na potrzeby przeprowadzonego procesu, uzupełnione są ćwiczeniami ruchowymi, a wszystko przekazane w sposób klarowny i uporządkowany. Nieprawidłowy aparat gry to istotny problem pedagogiczny, ale przy odpowiednio przeprowadzonej korekcie można zniwelować błędne nawyki każdego skrzypka. Niniejsza książka wraz z dołączonymi do niej filmami instruktażowymi będą w tym procesie niezbędna pomocą.