Żuk E.

Spis treści:

Spis treści:

Podręcznik przeznaczony jest dla uczniów szkół muzycznych II stopnia i liceów muzycznych. Atrakcyjne walory narracyjne podręcznika podkreśla bogata ikonografia, liczne przykłady nutowe i mapy oraz ciekawy i oryginalny zestaw pomysłów dydaktycznych, służących sprawdzaniu stopnia opanowania materiału i rozwijaniu zainteresowań uczniów. Podręcznik uczy syntetycznego myślenia a także interdyscyplinarnego, logicznego kojarzenia faktów. Książka wciąga, intryguje, pobudza do szerszego zainteresowania przedmiotem. W przygotowaniu: cz. 2 - Od muzyki instrumentalnej baroku do końca XIX wieku cz. 3 - Muzyka XX wieku i muzyka współczesna

Our matching folio features note-for-note transcriptions with tab for all 13 tunes on Incubus' 4-star (All Music Guide), more melodic follow-up to their breakthrough debut Make Yourself. Includes: Aqueous Transmission • Are You In? • Blood on the Ground • Circles • Echo • 11am • Have You Ever • Just a Phase • Mexico • Nice to Know You • Under My Umbrella • Warning • Wish You Were Here.

Prezentowane "Paryskie światy Fryderyka Chopina" Williama G. Atwooda (ur. 1932) ukazują konteksty kluczowego okresu życia Chopina, tj. lat spędzonych przezeń w Paryżu od jesieni 1831 roku do końca życia. Tradycyjna perspektywa biografii chopinowskich została w tej książce całkowicie odwrócona: przedmiot opisu stanowią w niej tytułowe "paryskie światy", w całym ich bogactwie i różnorodności, zaś losy Chopina - choć tylko subtelnie wplecione w tę kanwę - zyskują nowe oświetlenie oraz faktograficzne tło, które nie zawsze uwzględniono w takim zakresie we wcześniejszych biografiach.

"Zygmunt Konieczny jest artystą niezwykłym. Tak można powiedzieć o każdym artyście, bo przecież niezwykłość jest immanentną cechą twórcy. Jest to prawda z rzędu tych stereotypów, od których zaczyna się zwykle słowa wstępne, dlatego zresztą została przywołana. Co wszakże w przypadku tego właśnie kompozytora znaczy owa niezwykłość? Pomińmy talent, oryginalność, wyobraźnię, jako nazbyt już oklepane oczywistości. Zwróćmy uwagę na jedną z cech: pokorę wobec sztuki. Kompozytor jest człowiekiem niezwykle łagodnym i nieśmiałym, czym zjednuje sobie ludzi, ale co też ludzie niejednokrotnie wykorzystują. W jednym nie idzie na żadne ustępstwa - w tym co dotyczy muzyki. O, wtedy potrafi się uprzeć, co tylko po części jest wynikiem charakteru Koziorożca. Nade wszystko wynika z szacunku dla muzyki."
Leszek Polony i Witold Turdza

Głównym przedmiotem analizy w obecnym tomie jest problematyka ontologiczna, implikowana przez pytanie o miejsce i rolę edukacji w całościowym procesie konstytuowania się jednostkowego bytu ludzkiego. W odróżnieniu od dotychczas stosowanych w filozofii wychowania podejść, zagadnienie to jest rozpatrywane z perspektywy antropologicznej.
Status obecnego tomu, podobnie jak poprzedniego, jest dwoisty. Pod pewnymi względami jest to monografia naukowa, gdyż dotyczy pojedynczego, nie w pełni rozpoznanego zagadnienia, w odniesieniu do którego stosuje się przyjętą w nauce procedurę formułowania problemów oraz zgłaszania uzasadnionych propozycji ich rozwiązania. Z drugiej strony jest to skrypt akademicki, miejscami o charakterze tylko konspektu wykładu, przeznaczony dla studentów kierunków pedagogicznych i nauczycielskich, wspomagający przyswajanie wiadomości z zakresu pedagogiki ogólnej.

Spis treści
Słowo wstępne; Antropologia systemowa fundamentem światopoglądowym pedagogiki (O perspektywę antropologiczną w pedagogice ogólnej * Pedagogika jako nauka o człowieku * Problematyka antropologii pedagogicznej * Jakiej antropologii potrzebuje pedagogika? * Niezbędność perspektywy systemowej w antropologii * Paradygmat systemowy i pojęcie systemu * Antropologia w poszukiwaniu systemowego obrazu człowieka * Człowiek czy antroposystem? * Perspektywa synchroniczna i diachroniczna w poznaniu antroposystemu * O systemowy obraz antroporozwoju); Człowiek rozwijający się - losy idei (Rozwój człowieka jako kategoria historyczno-kulturowa * Wybrane kategorie desygnujące rozwój * Jednostka ludzka - z dziejów idei * Jednostka ludzka - współczesne perspektywy oglądu i kategorie opisu * Naukowe teorie rozwoju osobniczego człowieka * Filozoficzne koncepcje rozwoju osobniczego człowieka); Homogeneza (Rozwój jednostki ludzkiej - przegląd dążeń integracyjnych * Ku systemowej wizji rozwoju osobniczego człowieka * Kategoria homogenezy - ogólna charakterystyka pojęcia * Teliczny wymiar homogenezy - dziedziną pedagogiki * Opieka jako kategoria antropologiczna); Z problematyki pedagogicznego samopoznania (Fides et ratio w doświadczeniu pedagogicznym * Refleksje o uniwersum językowym edukacji * Trzy myśli o aksjologii pedagogicznej)

Jeśli do tej pory nie znalazłeś tego czego szukasz... To tu znajdziesz wszystko: Piosenki, remiksy, single, albumy i CD, filmy i teledyski, miejsca koncertów, trasy i festiwale, pełna światowa dyskografia, listy utworów granych na koncertach, występy solowe, biografie członków zespołu, współpracownicy zespołu, interesujące miejsca, występy radiowe i telewizyjne Książka jest bogato ilustrowana i zawiera wiele fotografii i pamiątek z całej kariery U2, z których wiele nie znalazło się do tej pory w druku.

U zarania ruchu nie było wyraźnych ideologicznych podziałów. Muzyka punkrockowa fascynowała różnych ludzi. Nie będziemy się oszukiwać, że wszyscy byli świadomi. Był taki koleś "Rocker", słuchał kapel przypisanych rockersom, ale punk też go kręcił. Inni ludzie po prostu obcinali włosy, bo moda na punk była od nich silniejsza. Wśród nas wielu było ekshipisów, którzy uważnie słuchali tekstów punkrockowych i nierzadko utożsamiali się z nimi. Tak było choćby w wypadku kultowego "Chrystusa" wrocławskich Zwłok. Wszystkich łączyła muzyka. Punka się słuchało, jadło się go i połykało. Tak. Na początku nie było analiz. One pojawiły się dopiero po dwóch, trzech latach. Ludzie nie mieli początkowo świadomości, o czym śpiewa Dead Kennedys i że przesłanie jest równie ważne jak sam wygląd. Nieskromnie mogę powiedzieć, że z Radkiem Janowskim nauczyliśmy ludzi słuchać muzyki, na początku punkrockowej, ale także nowej fali, awangardy itp.. Otwieraliśmy im głowy na nowe klimaty. Możesz się śmiać, ale w tamtych czasach... Dawaliśmy im światło. Ludzie, którzy zetknęli się z taką muzyką, nigdy nie stali się źli do końca. Próbowali zrobić coś alternatywnego w życiu. I o to chodziło. Często dzięki tej muzyce wychodzili z życiowych zakrętów. Nie wszyscy, bo nie byliśmy przecież Jezusami Chrystusami. Ale gdy słyszę teraz opinie, że punk rock wyzwala przemoc, jestem wściekły. Zawsze będę mówił, że muzyka łagodzi obyczaje. Dzieci pogujące pod sceną, słuchając UK Subs, Cockney Rejects czy Damned, to ma być zło całego świata? Przecież to jest super. Taki czysty upust energii.

Książka Piotra Kamińskiego to dzieło wyjątkowe w swoim gatunku. Ponad 230 kompozytorów! Dorobek kilkunastu z nich omówiono w całości! Oryginalne tytuły, przyzwoite streszczenie wraz z podaniem incipitów co ważniejszych fragmentów omawianej opery. Nadto historia utworu z komentarzem analityczno-historycznym, nierzadko bardzo wartościowym, a do tego zwięzłe rekomendacje fonograficzne, chronologia prapremier (wraz z datami, miejscem prawykonania i obsadą!). Wszystko to zgromadzone w jednym wydawnictwie, pisane przez jednego autora (sic! światowy ewenement, umożliwiający zachowanie jednolitości ocen), prawdziwy „niezbędnik”, nawet dla bardzo wybrednego konesera-słuchacza, poszukiwacza cymeliów czy pedantycznego kolekcjonera z bogatymi zbiorami. [Ewa Łętowska]

"Do dziś ktoś odkrywa z niemałym zdumieniem, że to ja skomponowałem muzykę do popularnego serialu, lub na odmianę, że jestem także autorem prac naukowych, które raczej trudno śpiewać na melodię "Deszcze niespokojne" (...). Wielotorowość dawała mi poczucie życiowego bezpieczeństwa. Nie musiałem się czegoś trzymać kurczowo za wszelką cenę, bo mogłem robić z powodzeniem coś całkiem innego. W rezultacie czasem odpuszczałem ważne sprawy lekką ręką i ustępowałem bezkonfliktowo z placu boju. Może byłem zbyt pasywny, by walczyć drapieżnie o swoją pozycję, ale tak mi było dobrze i wcale nie czułem się nieszczęśliwy. Cóż, rzeki płyną różnymi korytami, a los ludzki różnie się układa."
Książka rysuje z grubsza portret Adama Walacińskiego. Z grubsza, bo temat nie jest do końca wyczerpany.

"Obfitość muzyki skomponowanej w XX wieku oraz jej ogromne zróżnicowanie sprawiły, że okresowi temu poświęcone są dwie książki. Wytyczną dla pierwszej, a więc tego tomu, jest podstawowy poziom wiedzy wymaganej przy egzaminie maturalnym z historii muzyki (...). Argumentem przemawiającym na rzecz tak obszernego omówienia repertuary powstałego w minionym stuleciu była chęć przybliżenia do czytelników muzyki uważanej niekiedy za "trudną", "niezrozumiałą", a nawet "brzydką". Oczywiście, rodzi to pytanie: czy muzykę można "zrozumieć"? Otóż w pewien sposób można, a służy temu poznanie technik kompozytorskich, czyli zasad według których kompozytorzy "składają dźwięki" - jak pisze Gwizdalanka we wstępie "Od Autora". Prezentowany podręcznik zawiera liczne fotografie, przykłady muzyczne, fragmenty partytur, ilustracje, rysunki, diagramy wykresy, które z pewnością przybliżą uczniom zagadnienia związane z muzyką XX wieku.

"Świadomość fonologiczna, jako wstępny warunek postępów w nauce czytania i pisania, stanowiła przedmiot rozległych badań w ciągu ostatnich niemal trzydziestu lat. Jest to jedna z kilku zdolności metajęzykowych, warunkujących postępy w nauce czytania i pisania na szczeblu nauczania elementarnego w językach alfabetycznych (...). Świadomość fonologiczna umożliwia skoncentrowanie się na dźwiękach mowy, tworzących słowa, lub na fonemowej strukturze słów, niezależnie od ich znaczenia" - pisze redaktor książki "Dźwięki mowy". Niniejsza publikacja podzielona jest na cztery części poprzedzone "Wstępem": Na początku - część teoretyczna przybliżająca nauczycielom i pedagogom pojęcie "świadomości fonologicznej". Następnie trzy części zawierające, oparte na czarno-białych rysunkach, ćwiczenia dla dzieci ("Zabawy z rymami", "Głoski zaczynające i kończące słowa", "Głoska a litera"). W większości polegają one na wymawianiu różnych słów, czy też uzupełnianiu diagramów na zasadzie skojarzeń.

Rok 2009 jest rokiem Mieczysława Karłowicza w stulecie jego tragicznej śmierci. W książce opisane jest krótkie życie wybitnego kompozytora i jego twórczość. Znajdują się tu szczegóły biograficzne i kompozytorskie Karłowicza nieznane dotąd czytelnikom. Publikacja wzbogacona została wieloma zdjęciami. Ważna publikacja na polskim rynku muzycznym.

Książka przedstawia poglądy na muzykę i panoramę warunków, w jakich przyszło działać jej twórcom w XX wieku. Naświetla sytuacje, w których padały hasła całkowitego zerwania z przeszłością i podporządkowania sztuki propagandzie. Objaśnia rewolucjonizujący wpływ mediów na życie muzyczne, genezę rocka i fascynacji muzyką dawną. Uzmysławia, jak różnie można pojmować czym jest muzyka w zależności od tego, czy jest się Polakiem, Francuzem, Niemcem czy Kalifornijczykiem. Po trzeciej części Historii muzyki, przedstawiającej techniki kompozytorskie, ten tom dopełnia panoramę muzyki XX wieku o jej kontekst estetyczny i społeczno-polityczny.

Wywiad – rzeka z Danutą Grechutą, która wspomina męża – Marka Grechutę. Ich wspólne życie trwało 36 lat, z czego większa część przypadła na czasy Polski Ludowej. W książce znajdziemy również opis czasów współczesnych oraz wspomnienia o ważnych dla państwa Grechutów osobach. Do tego wiele anegdot i ciekawostek z życia zawodowego i prywatnego. Niewątpliwą atrakcję stanowi duża liczba nigdy niepublikowanych zdjęć oraz dokumentów. Wywiad przeprowadził Jakub Baran.

Brigitte Cormier porzuciła Sorbonę, by poświęcić się aktorstwu, grając sztuki klasyczne jak i repertuar awangardowy. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, wróciła do Paryża, gdzie zajęła się redakcją i tłumaczeniami. Ponieważ jej pasja to wydawanie książek i fotografia, założyła agencję komunikacji i skoncentrowała swoją działalność na różnych dziedzinach kultury. Od 2004 roku należy do zespołu redakcyjnego forumopera.com, internetowego pisma poświęconego operze. Brigitte Cormier od dawna marzyła o napisaniu biografii znanego artysty. Natchnienie pojawiło się nagle, gdy zetknęła się z wyjątkowym głosem i niezwykłą osobowością śpiewaczki Ewy Podleś. Niniejsza książka przetłumaczona i zaadaptowana z francuskiego stanowi owoc pięcioletnich poszukiwań, rozmów i wielu podróży. Francuskie wydanie książki ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Symétrie.
Ewa Podleś. Contralto assoluto to pozycja wydawnicza przedstawiająca w nadzwyczaj przystępny sposób życie artystyczne i prywatne jednej z największych polskich śpiewaczek operowych światowego formatu – niezwykła książka o wyjątkowej kobiecie, obdarzonej unikatowym darem: kontraltowym głosem. Książka Brigitte Cormier jest szczególną biografią, ukazującą świat operowo-koncertowy od środka oczami wybitnych muzyków: Ewy Podleś i jej męża, Jerzego Marchwińskiego. To, okraszony unikalnymi zdjęciami oraz licznymi recenzjami prasowymi, zbiór ciekawych historii związanych z wystawieniami oper na całym świecie, pełen anegdot o znanych śpiewakach i dyrygentach, zabawnych sytuacji rodzinnych i zawodowych, ale także opisów ciężkich zmagań z przeciwnościami losu. Książka ta zachwyci zarówno miłośnika opery, jak i laika – każdego, kto zechce poznać wymagającą, ale i niezmiernie ciekawą pracę artysty śpiewaka.

Obszerna, bogato ilustrowana monografia nestora muzyki polskiej, wybitnego edytora twórcy Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina, pianisty laureata III Konkursu Chopinowskiego, w latach 1949- 2010 jego jurora, a także kompozytora i pedagoga profesora klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, którą ukończyli pianiści tej miary co Piotr Paleczny, Bronisława Kawalla i in. Niezaprzeczalnym walorem książki jest baza źródłowa, z jakiej korzystała autorka, a są nią m.in. rozmowy przeprowadzone z prof. Janem Ekierem oraz jego wybitnymi uczniami. Publikację uzupełniają liczne aneksy, zawierające wykaz nagrań Jana Ekiera, wykaz jego koncertów, a także spis kompozycji oraz artykułów i prac naukowych, wykaz materiałów filmowych i audycji radiowych z udziałem bohatera książki.

Mazurek fortepianowy w muzyce polskiej XX wieku to książka obejmująca mazurki fortepianowe skomponowane w latach 1900-2000 przez kompozytorów, którzy deklarowali swą przynależność do polskiej kultury zarówno tworzonymi dziełami, jak i innymi formami ekspresji potwierdzającymi ich kulturową więź z Polską. Wobec zagmatwanych dwudziestowiecznych dziejów narodu polskiego, który dwukrotnie odzyskiwał i tracił swoją suwerenność państwową, był poddawany działaniom przesiedleńczym oraz innym formom społecznego nacisku, kryterium deklarowanej tożsamości narodowej pozwala objąć refleksją wszystkie dzieła wpisujące się w tę muzyczną tradycję, niezależnie od miejsca i okoliczności ich powstania.

Elementarz solfeżowy to podręcznik do nauczania przedmiotu - Rytmika z kształceniem słuchu dla klasy I szkoły muzycznej I stopnia. Zamieszczony w nim materiał ćwiczeniowy obejmuje 28 rozdziałów, które mogą być wykorzystywane kolejno lub według uznania nauczyciela. Treść podręcznika odpowiada obowiązującej podstawie programowej oraz reformie wdrażanej w szkołach muzycznych I stopnia. Do podręcznika dla nauczyciela dołączone są teksty nutowe oraz płyta z nagranymi akompaniamentami fortepianowymi. wszystkie rozdziały podręcznika z wyjątkiem czterech pierwszych mają podobną strukturę i zawierają: temat lekcji, związana z nim śpiewankę lub piosenkę, ćwiczenie rytmiczne, ćwiczenie solfeżowe i słuchowe, element zabawowy oraz szlaczek jako zadanie domowe.

Obszerne wydanie encyklopedyczne zawierające 121 sylwetek piosenkarzy, kompozytorów oraz osób związanych z polską piosenką. Zawarto tu biogramy muzyczne i artystyczne, jak również wywiady, zdjęcia, dyskografie. Do każdego opisu danego artysty dołączany jest reprezentatywny tekst piosenki, wykonywanej w czasach ich świetności i sławy.

Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.