Too Late Too Late

Jan Nepomucen Bobrowicz urodził się w Krakowie w 1805 roku w rodzinie szlacheckiej. Należał do grupy najwybitniejszych gitarzystów epoki, do której zaliczeni zostali jeszcze trzej polscy wirtuozi: Feliks Horecki, Marek Sokołowski i Stanisław Szczepanowski. Jeszcze jako dziecko rozpoczął naukę gry na gitarze pod kierunkiem swojego ojca. Kształcił się później u Mauro Giulianiego w Wiedniu. W 1822 roku został przyjęty do Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego. Brał udział w koncertach wielu odwiedzających Kraków artystów oraz występował jako solista, zyskując sławę znakomitego wykonawcy.
Bobrowicz był gitarzystą - wirtuozem, jak również znakomitym kompozytorem. Napisał około 70 utworów, z czego zachowało się około 50. Są to wariacje, fantazje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje pieśni na głos z gitarą i transkrypcje utworów Chopina.
Niniejsza publikacja zawiera utwór "Distraction rondeau brillant et facile" z op. 17 i jest to pierwsze polskie wydanie tego utworu.

Jan Nepomucen Bobrowicz (1805 - 1881) był gitarzystą - wirtuozem, jak również znakomitym kompozytorem. Napisał około 70 utworów, z czego zachowało się około 50. Są to wariacje, fantazje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje pieśni na głos z gitarą i transkrypcje utworów Chopina. W 1837 roku w lipskim wydawnictwie Breitkopf & Haertel Jan Nepomucen Bobrowicz opublikował Variations et Polonaise sur un duo de l'opéra "I Caupleti e in Montecchi" op. 30. W 'Allgemeine Musikalische Zeitung' (1837, nr 38) zamieszczono informację na temat tej kompozycji: "Wariacje w pełni dostosowane do instrumentu, nie są bardzo trudne i ładnie brzmią; piąta w formie poloneza ma wyśmienite zakończenie".
Niniejsza publikacja jest pierwszym polskim wydaniem tego utworu.

Journey Variations powstały w roku 1999 w wyniku fascynacji kompozytora francuskim impresjonizmem, a w szczególności twórczością Francisa Poulenca i jego suitą Les Soirées de Nazelles. Temat główny „narodził się” w czasie podróży – stąd tytuł „journey”. W formie są to typowe wariacje neoklasyczne obejmujące wstęp, przedstawienie tematu, kontrastowe wariacje oraz efektowny finał. Jednak język melodyki i harmoniki jest tu jak najbardziej impresjonistyczny. Kompozytor postrzega ten utwór jako swoisty eksperyment, w którym: „autonomia ruchu melodycznego zanika na korzyść (…) przemienności harmoniczno-melodycznej”. Utwór został napisany z wyczuciem możliwości technicznych gitary, dlatego z powodzeniem może być wykonywany zarówno przez uczniów średnich szkół muzycznych jak i, ze względu na wysokie walory artystyczne, włączony do repertuaru studentów akademii muzycznych oraz koncertujących wirtuozów gitary. Utwór dedykowany jest polskiemu gitarzyście – Michałowi Danielowi Bąkowi, który dokonał pierwszego płytowego nagrania Journey Variations.