Guitarra

Lista utworów:
Danza Espanola No.5,

Federico García Lorca (ur. 5 czerwca 1898, zm. 19 sierpnia 1936 ) to wybitny hiszpański poeta i dramaturg, pamiętany także jako malarz, pianista i kompozytor. Do czasu wybuchu II Wojny Światowej zajmował się reżyserią teatralną i aktorstwem, oraz napisał swoje najgłośniejsze sztuki. Niniejsza publikacja zawiera cykl 13 dawnych pieśni hiszpańskich Lorci w transkrypcji gitarowej Ramona Cueto. We wstępie zawarto uwagi wykonawcze w języku hiszpańskim.

Utwór renesansowy skomponowany przez Luisa Milana w 1536 roku. Prezentowane wydanie zawiera transkrypcję utworu na gitarę klasyczną. Wymaga on przestrojenia trzeciej struny na dźwięk fis 1. Szesnastowieczne gitary różniły się od współczesnych i zapisywane były systemem tabulaturowym. Vihuela (na jakiej grał Luis Milan) - początkowo była cztero lub pięciostrunową gitarą. W tym samym czasie najpopularniejszym instrumentem wśród arystokracji całej Europy stała się lutnia, gitara Rizzio z Francji i guitarra battente z Włoch. W ostatecznej wersji wihuela była gitarą z sześcioma podwójnymi strunami z jelit. Była ona ok. 4 cale dłuższa od dzisiejszej gitary. Na gryfie było dwanaście progów. Jednym z pierwszych znanych artystów grających na vihueli, był właśnie Luis Milan. Ostatnia znana vihuela pochodzi z roku 1700 i reprezentuje końcowy etap rozwoju tego instrumentu.

Pavane szesnastowiecznego gitarzysty Luisa Milana. Utwór w transkrypcji dokonanej przez Emilio Pujol Villarubi (1886 - 1980), hiszpańskiego gitarzysty, który uważany jest za twórcę XX wiecznej dydaktyki gitarowej. Szesnastowieczne gitary różniły się od współczesnych i zapisywane były systemem tabulaturowym. Vihuela (na jakiej grał Luis Milan) - początkowo była cztero lub pięciostrunową gitarą. W tym samym czasie najpopularniejszym instrumentem wśród arystokracji całej Europy stała się lutnia, gitara Rizzio z Francji i guitarra battente z Włoch. W ostatecznej wersji wihuela była gitarą z sześcioma podwójnymi strunami z jelit. Była ona ok. 4 cale dłuższa od dzisiejszej gitary. Na gryfie było dwanaście progów. Jednym z pierwszych znanych artystów grających na vihueli, był właśnie Luis Milan. Ostatnia znana vihuela pochodzi z roku 1700 i reprezentuje końcowy etap rozwoju tego instrumentu.

Jedna z popularnijeszych pozycji znanych na świecie szkół nauki gry na gitarze (cz. 1) Julio Sagreras'a - południowo - amerykańskiego wirtuoza gitary. Tłumaczenia na język angielski dokonał Bernard Moore.

Pierwsza część szkoły gry na gitarze przeprowadza przez wprowadzenie do gry (pozycja, ruchy palców, czytanie nut, strojenie), przez rozmieszczenie dźwięków na progach aż po podstawy harmonii. Licznych przykładów można posłuchać na dołączonej płycie CD.

Hiszpański przewodnik po akordach gitarowych, zawiera zapis wszystkich akordów. Każda funkcja pokazana jest w zapisie nutowym, na diagramie gitarowym oraz kolorowej fotografii ukazującej sposób ułożenia palców na gryfie gitary. Całość wydana jest na papierze kredowym.

Publikacja ta jest doskonałą pozycją dla każdego gitarzysty. Zawiera ponad 400 akordów gitarowych przedstawionych w trojaki sposób: na diagramie chwytni, na zdjęciu ustawienia lewej ręki oraz na pięciolinii. Zdjęcia i diagramy są kolorowe.