Echo

W niniejszym opracowaniu wszystkie ozdobniki oznaczam znakiem mordentu, podając jednocześnie propozycje ich rozwiązań wykonawczych, które umieszczone są nad nutą w postaci palcowania lub zapisu na głównej bądź dodanej, górnej pięciolinii. Kierując się względami technicznymi, a także specyfiką instrumentu, w obecnej wersji utworu rezygnuję z realizacji niektórych ozdobników, które przytaczam jednak za orginałem i ujmuję w wydaniu w nawiasie (Alina Gruszka).

Hommaeg a Aleksander Tansman powstał w 2006 roku i została dedykowany polskiej gitarzystce - Annie Pietrzak. Jest to jeden z pierwszych utworów Marka Pasiecznego, w którym nie pojawiają się, wszechobecne dotychczas w jego twórczości, inspiracje jazzem i muzyką filmową. Tytuł kompozycji zdradza nowe fascynacje kompozytora - tym razem jest to muzyka polska i spuścizna jednego z najsłynniejszych kompozytorów polskich XX wieku - Aleksandra Tansmana. Mimo, że w utworze odnaleźć można echa stylu twórcy Cavatiny oraz liczne nawiązania do polskiej muzyki ludowej (stylizacje polskich tańców ludowych w drugiej i trzeciej części suity, a także wykorzystanie motywów tradycyjnej piosenki "Cichy zapada zmrok" w części czwartej), to motywy te wykorzystane zostały z charakterystycznym dla Pasiecznego polotem i swobodą wnosząc nową jakość do współczesnego repertuaru gitarowego. Jak w każdym swoim utworze kompozytor - gitarzysta w pełni wykorzystał możliwości techniczne oraz walory harmoniczne i kolorystyczne instrumentu. Hommaeg a Aleksander Tansman jest utworem o średnim stopniu trudności.

Płyta zawiera wszystkie kompozycje Tatiany Stachak z publikacji Zaproszenie do walca, a także dwa utwory z publikacji Gitara ekstra klasa. Wykonawcą utworów jest gitarzysta i pedagog Michał Nagy.
Pomysłem na zbiór Zaproszenie do walca było stworzenie kolekcji prezentującej rozmaite odmiany i stylizacje tej popularnej formy muzycznej. Wszystkie czternaście utworów łączy taneczny charakter oraz pulsująca w trójdzielnym rytmie melodia. Każdy walc jest jednak inny, a cała kolekcja daleka od monotonii. Poszczególne utwory różnią się tempem, charakterem, stylem. Są wśród nich kompozycje nawiązujące do romantycznej stylistyki brillante, francuskiego walca-musette, są również miniatury utrzymane w klimacie latynoamerykańskim, w nastroju ulicznych kafejek i muzyki retro. Utwory cechuje umiarkowany poziom trudności technicznej, czytelna faktura, prosta forma oraz wpadające w ucho, łatwe do zapamiętania melodie. Tytuły miniatur czasem sygnalizują stylistykę lub odnoszą się do subiektywnych uczuć i nastrojów, aby w ten sposób zachęcić wykonawców do tworzenia własnych interpretacji, szlifowania muzycznej wrażliwości.