2 walce Es

Bobrowicz Jan Nepomucen- urodził się w 1805 r. w Krakowie od wczesnych lat dzieciństwa grał na gitarze. Wielu świetnych artystów koncertujących w owych latach
angarzowało go do udziału w swoich występach, jak np. sławny skrzypek Karol Lipiński. Franciszek Liszt nazwał Bobrowicza ,, Chopinem gitary ". Bobrowicz był nie tylko gitarzystą ale także kompozytorem. Wydał około 70 pozycji, z czego zachowalo się około 50. Są to wariacje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje, pieśni na głos z gitarą.
W 200 rocznicę urodzin kompozytora powstała edycja tej publikacji, do której sięgnięcia szczerze zachęcamy.

Jan Nepomucen Bobrowicz urodził się w Krakowie w 1805 roku w rodzinie szlacheckiej. Należał do grupy najwybitniejszych gitarzystów epoki, do której zaliczeni zostali jeszcze trzej polscy wirtuozi: Feliks Horecki, Marek Sokołowski i Stanisław Szczepanowski. Jeszcze jako dziecko rozpoczął naukę gry na gitarze pod kierunkiem swojego ojca. Kształcił się później u Mauro Giulianiego w Wiedniu. W 1822 roku został przyjęty do Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego. Brał udział w koncertach wielu odwiedzających Kraków artystów oraz występował jako solista, zyskując sławę znakomitego wykonawcy.
Bobrowicz był gitarzystą - wirtuozem, jak również znakomitym kompozytorem. Napisał około 70 utworów, z czego zachowało się około 50. Są to wariacje, fantazje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje pieśni na głos z gitarą i transkrypcje utworów Chopina.
Niniejsza publikacja zawiera utwór "Distraction rondeau brillant et facile" z op. 17 i jest to pierwsze polskie wydanie tego utworu.

Jan Nepomucen Bobrowicz (1805 - 1881) był gitarzystą - wirtuozem, jak również znakomitym kompozytorem. Napisał około 70 utworów, z czego zachowało się około 50. Są to wariacje, fantazje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje pieśni na głos z gitarą i transkrypcje utworów Chopina. W 1837 roku w lipskim wydawnictwie Breitkopf & Haertel Jan Nepomucen Bobrowicz opublikował Variations et Polonaise sur un duo de l'opéra "I Caupleti e in Montecchi" op. 30. W 'Allgemeine Musikalische Zeitung' (1837, nr 38) zamieszczono informację na temat tej kompozycji: "Wariacje w pełni dostosowane do instrumentu, nie są bardzo trudne i ładnie brzmią; piąta w formie poloneza ma wyśmienite zakończenie".
Niniejsza publikacja jest pierwszym polskim wydaniem tego utworu.

Niniejszy zbiór przeznaczony jest dla początkujących i średnio zaawansowanych gitarzystów. Zawarłem w nim 22 utwory o zróżnicowanej stylistyce: od radosnych ragtimów, efektownych bluesów, poprzez nastrojowe walce, śpiewne ballady, aż po miniatury utrzymane w stylu latynoamerykańskim. Cechą wspólną tych kompozycji jest melodyjność, klarowna harmonia, przejrzysta faktura, czytelna forma, a także wyrównany stopień trudności. Zastosowane w utworach efekty i techniki gitarowe, tj. rasgueado, pizzicato, flażolety, tremolo, stukanie w pudło, pozwoliły mi uwypuklić bogactwo możliwości kolorystycznych oraz wyrazowych tego instrumentu.

Klamrą spinającą zbiór jest jego tytuł – Cały rok z gitarą. Utwory uporządkowane są w cztery grupy związane z kolejnymi porami roku. Stąd album rozpoczyna kilka miniatur „wiosennych”, następnie pojawiają się utwory w „gorących rytmach lata”, pełne zadumy i nostalgii „jesienne impresje”, a na końcu kompozycje
wywołujące w wyobraźni „zimowe obrazy”.

W większości utworów zamieściłem propozycję aplikatury zarówno prawej jak i lewej ręki, tak by ułatwić wykonawcom korzystanie z publikacji. Sugestie dotyczące opalcowania, dynamiki, agogiki nie wykluczają oczywiście realizacji własnych pomysłów wykonawczych.

Mam nadzieję, że zbiór ten spotka się z życzliwym przyjęciem i, zgodnie z jego tytułem, będzie towarzyszyć gitarzystom przez cały rok.

Specjalne podziękowania kieruję do Tatiany Stachak za pomoc merytoryczną, doping oraz ostateczne dokonanie wyboru utworów do niniejszego albumu.

Mirosław Drożdżowski

Feliks Horecki (Horetzky) urodził się 1 stycznia 1796 roku w Horyszowie Ruskim (k. Hrubieszowa). Nie wiadomo kto był jego pierwszym nauczycielem gry na gitarze. Około 1825 r. podjął pracę w Komisji Skarbu w Warszawie. Wkrótce jednak wyjechał do Wiednia w celu kontynuowania nauki u Mauro Giulianiego. Po roku wyruszył w podróż artystyczną po Europie. Około 1820 r. przybył do Anglii. Prowadził aktywną działalność koncertową. Występował m. in. z austriackim gitarzystą Leonhardem Schulzem. Następnym etapem jego życia był pobyt w Edynburgu, gdzie zajmował się komponowaniem i praca pedagogiczną. Jednym z jego uczniów był Stanisław Szczepanowski.. Przez pewien czas mieszkał wraz z żoną Zofią Roberton w Dublinie. Później wrócił do Edynburga, gdzie zmarł 6 października 1870 r. Feliks Horecki to jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki gitarowej XIX wieku. Napisał wiele pełnych wdzięku utworów na gitarę solo i dwie gitary. Są wśród nich kompozycje oryginalne (m. in. polonezy, walce, fantazje, polki, ronda, etiudy) oraz opracowania tematów operowych i melodii ludowych. Jest także Horecki autorem kilkudziesięciu pieśni na głos z gitarą. Ogółem napisał około 150 kompozycji.