Green Horn

Niniejsza publikacja jest szóstym zeszytem zbioru "Pieśni" Franza Schuberta. Odnaleźć w nim można kompozycje wokalne pochodzące z różnych opusów. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją była przede wszystkim poezja. Swoim pieśniom nadawał więc formę w zależności od budowy wybranego tekstu (np. formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów pieśni w romantyzmie zaczął podkreślać znaczenie partii fortepianu.

Lista utworów:
A Lovely Night (Richard Rodgers)
Cinderella March (Richard Rodgers)
Cinderella Waltz (Richard Rodgers)
Do I Love You Because You're Beautiful? (Tony Martin, Vic Damone)
Gavotte (Francois-Joseph Gossec, J.S. Bach, Jan Ladislav Dussek, Jean-Baptiste Lully, Jean-Philippe Rameau, Johann Sebastian Bach, Jules Massenet, Lodovico Roncalli, Mike Garson, Richard Rodgers)
He Was Tall (Richard Rodgers)
Impossible (Anberlin, Christina Aguilera, Kelly Clarkson, Shontelle)
In My Own Little Corner (Richard Rodgers)
Loneliness Of Evening (Richard Rodgers)
Me, Who Am I? (Richard Rodgers)
Prologue (Alan Menken, Alan Silvestri, Andrew Lloyd Webber, Benjamin Britten, Cindy Berry, Dave Perry, Frank Wildhorn, Frederick Loewe, Gustav Holst, Jean Perry, Jerry Bock, John Williams, Joseph M. Martin, Joseph M. Martin (arr.), Joseph Martin, Joseph Martin (arr.), Leonard Bernstein, Richard Rodgers, Robert Lowry, Samuel Longfellow)
Stepsister's Lament (Richard Rodgers)
Ten Minutes Ago (Richard Rodgers)
The Prince Is Giving A Ball / Now Is The Time (Richard Rodgers)
There's Music In You (Richard Rodgers)
When You're Driving Through The Moonlight (Richard Rodgers)

Pieśni Mieczysława Karłowicza pojawiły się w dziejach pieśni polskiej jako zjawisko dosyć niezwykłe. W twórczości wybitnego symfonika – jako jego utwory młodzieńcze – stały się wprawdzie znaczącym, ale jedynie przedtaktem twórczości w pełni dojrzałej i mistrzowskiej. Niemal wszystkie powstały na przestrzeni jednego roku. Komponowane niejako na marginesie akademickiej nauki kompozycji, zdają się stanowić zapis uczuć i myśli dogłębnie osobistych, sejsmograficznie notujących bieżący stan ducha.
Z dwudziestu dziewięciu – o jakich wiemy, że zaistniały – zachowały się dwadzieścia dwie; siedem niewydanych, niekiedy jedynie naszkicowanych, zginęło w czasie II wojny światowej. Gdy pominąć parę z tych, o charakterze odrębnym – tworzą całość o spójności niezwyczajnej. Jak się po bliższych badaniach okazało, ową spójnością określonego charakteru naznaczona została cała twórczość Karłowicza. Poematy symfoniczne autora Odwiecznych pieśni rozgrywają się bowiem w tej samej co pieśni przestrzeni idei i sensów; zostały naznaczone analogicznymi kategoriami ekspresji. A jest to przestrzeń, którą naczelny biograf kompozytora Adolf Chybiński określił jako „tętniącą tragedią i bezbrzeżnym smutkiem, rezygnacją i tęsknotą za innym światem''.
Pod względem stylu wypowiedzi pieśni Mieczysława Karłowicza – jakkolwiek głęboko zakorzenione w stylu późnoromantycznym – bywają określane jako twórczość stojąca u progu fazy modernizmu.
Zdzisław Jachimecki pisał o nich w 1930 r.: „Pełna ciepła nuta liryczna w wielu spośród nich, szczerość inspiracji, objawiająca się w bardzo naturalnie wysnutych melodiach, niewyszukane formy akompaniamentu, trafnie jednak dostosowanego do nastroju danej poezji i organicznie łączącego się ze śpiewem, poprawność deklamacji i konstrukcji utworów wyrobiły pieśniom Karłowicza zasłużoną popularność w kołach śpiewactwa polskiego.”

(fragm. wstępu autorstwa M. Tomaszewskiego)