Ask Me Now

Edward Grieg (1843 - 1907) to norweski dyrygent, pianista i kompozytor, pochodzenia szkockiego, nazywany "Chopinem północy". Jeszcze za życia kompozytora opublikowano ponad 148 jego pieśni solowych. Grieg przywiązywał ogromną wagę do tekstu słownego. Jego pieśni charakteryzują się niezwykłą zgodnością słowa i melodii (zarówno we frazowaniu jak i akcentacji). Zeszyt drugi "Complete Songs" jest to zbiór wybranych pieśni na głos i fortepian Griega. Publikacja zawiera kompozycje z op. 58, 59, 60, 61, 67, 69, 70 oraz pieśni sygnowane "EG" - od numeru 121 do 157. Jedynie w pieśni pt. "Doomed" głos wokalny został zanotowany w kluczu basowym. Partie głosu wokalnego we wszystkich pozostałych utworach posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Lista utworów:
Back In Business (Stephen Sondheim)
Dawn (Dario Marianelli, Eric William Barnum, Stephen Sondheim, Y. Kuramoto)
Goodbye For Now (Stephen Sondheim)
I Never Do Anything Twice (Stephen Sondheim)
I Remember (Kenny Chesney)
If You Can Find Me, I'm Here (Stephen Sondheim)
Little Dream (Stephen Sondheim)
Live Alone And Like It (Stephen Sondheim)
More (Matthew West, Usher)
No, Mary Ann (Stephen Sondheim)
Rainbows (Stephen Sondheim)
Sand (Phish)
Sooner Or Later (I Always Get My Man) (Stephen Sondheim)
Take Me To The World (Stephen Sondheim)
The Glamorous Life (Stephen Sondheim)
The Two Of You (Stephen Sondheim)
Theme From Stavisky (Stephen Sondheim)
They Ask Me Why I Believe In You (Stephen Sondheim)
Water Under The Bridge (Stephen Sondheim)
What Can You Lose (Stephen Sondheim)
When? (Stephen Sondheim)

Lista utworów:
Zwycięska droga (Lutosławski Witold)
Śpiew oTarninie (Lutosławski Witold)

Pieśni Mieczysława Karłowicza pojawiły się w dziejach pieśni polskiej jako zjawisko dosyć niezwykłe. W twórczości wybitnego symfonika – jako jego utwory młodzieńcze – stały się wprawdzie znaczącym, ale jedynie przedtaktem twórczości w pełni dojrzałej i mistrzowskiej. Niemal wszystkie powstały na przestrzeni jednego roku. Komponowane niejako na marginesie akademickiej nauki kompozycji, zdają się stanowić zapis uczuć i myśli dogłębnie osobistych, sejsmograficznie notujących bieżący stan ducha.
Z dwudziestu dziewięciu – o jakich wiemy, że zaistniały – zachowały się dwadzieścia dwie; siedem niewydanych, niekiedy jedynie naszkicowanych, zginęło w czasie II wojny światowej. Gdy pominąć parę z tych, o charakterze odrębnym – tworzą całość o spójności niezwyczajnej. Jak się po bliższych badaniach okazało, ową spójnością określonego charakteru naznaczona została cała twórczość Karłowicza. Poematy symfoniczne autora Odwiecznych pieśni rozgrywają się bowiem w tej samej co pieśni przestrzeni idei i sensów; zostały naznaczone analogicznymi kategoriami ekspresji. A jest to przestrzeń, którą naczelny biograf kompozytora Adolf Chybiński określił jako „tętniącą tragedią i bezbrzeżnym smutkiem, rezygnacją i tęsknotą za innym światem''.
Pod względem stylu wypowiedzi pieśni Mieczysława Karłowicza – jakkolwiek głęboko zakorzenione w stylu późnoromantycznym – bywają określane jako twórczość stojąca u progu fazy modernizmu.
Zdzisław Jachimecki pisał o nich w 1930 r.: „Pełna ciepła nuta liryczna w wielu spośród nich, szczerość inspiracji, objawiająca się w bardzo naturalnie wysnutych melodiach, niewyszukane formy akompaniamentu, trafnie jednak dostosowanego do nastroju danej poezji i organicznie łączącego się ze śpiewem, poprawność deklamacji i konstrukcji utworów wyrobiły pieśniom Karłowicza zasłużoną popularność w kołach śpiewactwa polskiego.”

(fragm. wstępu autorstwa M. Tomaszewskiego)