Zawsze mało

Duke Ellington od dzieciństwa związany był z muzyką, ale kształcił się w zupełnie innym kierunku, a po szkole założył warsztat malowania szyldów. Nie przestawał jednak grać i poznawać teorii muzyki, skomponował kilka utworów i zawsze trzymał się blisko sceny muzycznej. Od 1919 r. występował z kolegami z dzieciństwa, Sonnym Greerem, Artiem Whetsolem i Ottonem Hardwickiem. W 1923 r. wyjechał do Nowego Jorku, gdzie występował z Elmerem Snowdenem, a rok później założył własny zespół. W tym samym roku stworzył wraz z autorem tekstu Joem Trentem rewię "Chocolate Kiddies". W 1927 r. zespół Ellingtona był już dość znany na Wschodnim Wybrzeżu i w nowojorskich nocnych klubach. Pod koniec roku jego grupa wygrała konkurs i została zaangażowana w prestiżowym harlemowskim klubie Cotton Club. Wkrótce dzięki transmisjom radiowym klubowych koncertów słuchano w całych Stanach.
Publikacja zawiera 17 najpopularniejszych utworów fortepianowych w stylu jazz Duke'a Ellingtona. Wśród tytułów znajdziesz m. in.: "Caravan", "In a Sentimental Mood", "Prelude to a Kiss", "Satin Doll", "Take the A Train" i wiele innych.

Druga Sonata Alicji Jonas przywołuje do życia fantazyjny świat dźwięków i widoków. Jej język muzyczny delektuje się nowymi tworzywami i brzmieniami, zachowując jednocześnie głęboką polską wrażliwość, stwarzając mieszankę elegancji, miejscami odurzającą, lecz zawsze zdecydowanie amerykańską. Poczynając od przejrzystych, zgrabnych pasaży nasuwających na myśl przejażdżkę wczesnym rankiem w nowojorskim metrze, poprzez rozleniwienie przy późnej kolacji - być może wywołane zbyt dużą ilością jedzenia i dobrego wina pod koniec długiego dnia - a kończąc na hałaśliwej, niesfornej kakafonii rynku Pikę Place w Seattle, kompozycja ta maluje pędzlem mistrza cudowne obrazy w utworze muzycznym. [Jonathan Dawe]