To co było raz

The principal aim of the Editorial Commitee has been to established a text which fully reveals Chopin's thought and corresponds to his intentions as closely as possible. For this reason the present edition has been based primarily on Chopin's autograph manuscripts, copies approved by him and first editions.

Lista utworów:
Rondo c-moll Allegro op. 1 (Chopin Fryderyk)
Rondo F-dur Vivace op. 5 (Chopin Fryderyk)
Rondo Es-dur Introduzione op. 16 (Chopin Fryderyk)
Rondo na dwa fortepiany C-dur op. 73 (Chopin Fryderyk)
Rondo C-dur ( bis, jeden fortepian ) op. 73 (Chopin Fryderyk)

Lista utworów:
Mazurek op. 7 nr 1 (Chopin F.)
Mazurek op. 7 nr 2 (Chopin F.)

Lista utworów:
Brothers Under The Sun (Bryan Adams, Gretchen Peters, Steve Jablonsky)
Don't Let Go (Weezer)
Get Off My Back (Bryan Adams, Eliot Kennedy)
Here I Am (Bryan Adams, Rebecca St. James, Steve Vai)
Here I Am (End Title) (Bryan Adams)
Homeland (Main Title) (Hans Zimmer)
I Will Always Return (Bryan Adams, Hans Zimmer, R.J. Lange)
I Will Always Return (Finale) (Bryan Adams, Hans Zimmer, R.J. Lange)
Nothing I've Ever Known (Bryan Adams, Eliot Kennedy, Hans Zimmer)
Rain (Dick Hyman, Ella Fitzgerald, Eric Johnson, Madonna, Patty Griffin, Suzanne Ciani, The Beatles)
Run Free (Hans Zimmer, Jim Dooley, Steve Jablonsky)
Sound The Bugle (Gavin Greenaway, Trevor Horn)
The Long Road Back (Hans Zimmer, Steve Jablonsky)
This Is Where I Belong (Bryan Adams, Hans Zimmer, R.J. Lange)
You Can't Take Me (Bryan Adams, Gavin Greenaway, R.J. Lange)

Manuel Martinez-Sobral to znakomity kompozytor i pianista urodzony w Gwatemali w 1879 roku. Jemu to właśnie Gwatemala zawdzięcza pierwsze XX-wieczne prace kompozytorskie. Martinez-Sobral prawdopodobnie komponował niemal wyłącznie na fortepian tylko dlatego, iż w jego otoczeniu byli tylko pianiści i komponowanie na inne instrumenty byłoby bezcelowe. Mimo to, stworzył kilka kompozycji orkiestrowych, które de facto były adaptacją orkiestrową wcześniejszych utworów fortepianowych. Tak było w przypadku 4 scen symfonicznych Acuarelas Chapinas z 1907 roku, które powstały z kompozycji fortepianowych z 1903 roku i były jednocześnie zaczątkiem wariacji na 2 fortepiany z 1922 roku. Hojas de Album, Cinco piezas Caracteristicas y una romanza a także prezentowany Vals Brillante de Concierto były napisane na fortepian zanim kompozytor rozpisał je na orkiestrę.
Jego utwory fortepianowe ukazują stałą, postępową ewolucję począwszy od klasycznej Sonaty papa Piano (1906) po drugą Evocaciones z 1924. W tych pracach moża zauważyć postęp w jego formach wyrazu i coraz to wyższy poziom warsztatu kompozytorskiego jaki udało mu się osiągnać bazując i zaczynając wyłącznie na najprostrzych formach klasycznych.
Martinez-Sobral był kompozytorem, który żył w totalnym, przymusowym odosobnieniu od wpływów europejskich i amerykańskich trendów muzycznych przełomu XIX i XX wieku. Zanim zaczął komponować nigdy nie podróżował za granicę. Jakikolwiek kontakt z muzyką jego czasów musiał być bardzo ograniczony, jako że żył w małym miasteczku, zapomnianego przez świat państwa Ameryki Łacińskiej. W tym kontekście, jego kultura muzyczna była ewidentnie klasyczna a jego odosobnienie nie pozolilo mu wyjść poza 1860 rok. Dlatego też bardzo istotne jest, by mieć na uwadze te specyficzne geograficzne i kulturowe uwarunkowania podczas sluchania/grania Martineza-Sobral, który to obok Ricardo Castillo był jednym z pierwszych kompozytorów Ameryki Łacińskiej pierwszej połowy XX wieku.

Lista utworów:
Sololis na fortepian (Maciej Zieliński)

Sing and play Broadway hits from the musicals Gypsy, Funny Girl, Bells are Ringing, and High Button Shoes.

Lista utworów:
All I Need Is The Girl (Jule Styne)
Bells Are Ringing (Jule Styne)
Better Than A Dream (Jule Styne)
Can't You Just See Yourself (Jule Styne)
Do It Yourself (Jule Styne)
Don't Rain On My Parade (Jule Styne)
Drop That Name (Jule Styne)
Everything's Coming Up Roses (Jule Styne)
Funny Girl (Jule Styne)
Get Away For A Day (Jule Styne)
His Love Makes Me Beautiful (Jule Styne)
I Am Woman, You Are Man (Jule Styne)
I Met A Girl (Jule Styne)
I Still Get Jealous (Jule Styne)
I'm The Greatest Star (Jule Styne)
Just In Time (Jule Styne)
Let Me Entertain You (Jule Styne)
Little Lamb (Jule Styne)
Mu-cha-cha (Jule Styne)
On A Sunday By The Sea (Jule Styne)
Papa, Won't You Dance With Me? (Jule Styne)
People (Jule Styne)
Sadie, Sadie (Jule Styne)
Small World (Jule Styne)
Some People (Jule Styne)
The Party's Over (Jule Styne)
There's Nothing Like A Model 'T' (Jule Styne)
Together Wherever We Go (Jule Styne)
You Are Woman, I Am Man (Jule Styne)
You'll Never Get Away From Me (Jule Styne)
You're My Girl (Jule Styne)

Kolekcja Symfonii (nr 1 - 5) Ludwiga van Beethovena zaaranżowanych na fortepian solo przez Ottona Singera.
Data dokładnego powstania Symfonii nr 1 C-dur op. 21 nie jest znana, ponieważ nie zachował się ani manuskrypt, ani żadne szkice. Początki pracy miały miejsce prawdopodobnie ok. 1794 roku, natomiast ukończona została nie wcześniej niż latem 1799 roku. 2 IV 1800 odbyło się prawykonanie I Symfonii, które prowadził sam Beethoven w ramach swojego koncertu kompozytorskiego.
Symfonia nr 2 D-dur op. 36 ukończona została jesienią 1802 roku. Widać w niej, że kompozytor porusza się w świecie muzyki Haydna i Mozarta, dlatego też długo dzieło uchodziło za zbyt długie w całości i sztuczne. Charakter II Symfonii jest pogodny i jasny.
Prawykonanie Symfonii nr 3 Es-dur "Eroica"odbyło się 3 I 1805 roku w prywatnym domu wiedeńskiego bankiera - Würtha. Dzieło składa się z części: I - Allegro con brio, która ma wywołać wrażenie bohaterskiej wielkości i walki; II - Adagio assai, o charakterze marsza żałobnego; III - Allegro vivace, w której panuje atmosfera szybkiego ruchu oraz nastrój tajemniczości; IV - Finał (Allegro molto) stanowiący cykl wariacji opartych na krótkim temacie wprowadzonym przez instrumenty smyczkowe techniką pizzicato.
Powstanie Symfonii nr 4 B-dur op. 60 datuje się na rok 1806. Nie miała ona wielu zwolenników. Dzieło nie kryje w sobie żadnej programowości, czy też poetyckiej treści, jest jednak bardzo pogodne. Składa się z części: Wstęp (Adagio), cz. I - Allegro vivace, cz. II - Adagio, cz. III - Allegro vivace i cz. IV - Finał (Allegro ma non troppo).
Prace nad Symfonią nr 5 c-moll op. 67 trwały dość długo (ok. 8 lat). Pierwsze wykonanie odbyło się 22 XII 1808 roku podczas "akademii", w ramach której odbyło się także prawykonanie m. in. VI Symfonii "Pastoralnej". Dzieło pełne jest kontrastów emocjonalnych, głębokiej uczuciowości przeplatanej dramatyczną wymową.

Publikacja jest drugą częścią kolekcji Symfonii Ludwiga van Beethovena, zawiera Symfonie nr 6 - 9. Symfonia nr VI "Pastoralna" jest utworem 5 - częściowym. Kompozytor zapragnął zilustrować tu doznania, jakie wywołuje u wrażliwego człowieka styczność z przyrodą. Beethoven opatrzył tytułem każdą z części szóstej Symfonii:
Część I - Obudzenie się pogodnych uczuć z chwilą przybycia na wieś;
Część II - Scena nad strumykiem;
Część III - Zabawa wiejska;
Część IV - Burza;
Część V - Pieśń pasterska. Radosne i dziękczynne uczucia po burzy.
Symfonia VII i VIII są to dwa pokrewne utwory powstałe bezpośrednio po sobie. Pierwsze wykonanie VII Symfonii odbyło się 8 XII 1813 w sali uniwersytetu wiedeńskiego. Od dawna starano się wyjaśnić ideową treść VII Symfonii i powiązać ją z jakimś programem. Wagner np. nazywał ją "apoteozą tańca". W rzeczywistości jednak, zarówno VII jak i VIII Symfonia, przedstawiają raczej odwrót od programowej idei poetyckiej. Manuskrypt VIII Symfonii F-dur op. 93 datowany jest własnoręcznie przez kompozytora: "Symfonia - Linz, w miesiącu październiku 1812". Okres ten był dla kompozytora pełen problemów, oraz borykania się z głuchotą. Jednak w VIII Symfonii nie ma śladów tych przeżyć. Utwór jest humorystyczny, lekki, o beztroskim tonie. Symfonia VIII, obok Symfonii I, jest najkrótszą z wszystkich dziewięciu. Od prawykonania VIII Symfonii do chwili wystąpienia Beethovena z IX Symfonią d-moll op. 125 minęło 10 lat. Prawykonanie Symfonii IX miało miejsce 7 V 1824 i zostało gorąco przyjęte przez publiczność.

These solos for developing pianists lie comfortably under the hands, with fingering charts provided at the top of each title page. These solos present challenges to the student in such areas as contrasting touches, various sound levels and balance.

Lista utworów:
The Charleston Rag (Blake Eubie)
Eubie Dubie (Blake Eubie)
Eubie's Classical Rag (Blake Eubie)
Brittwood Rag (Blake Eubie)
Kitchen Tom (Blake Eubie)
Poor Katie Redd (Blake Eubie)
The Baltimore Todolo (Blake Eubie)
Poor Jimmy Green (Blake Eubie)
Rhapsody in Ragtime (Blake Eubie)

Lista utworów:
Entr'act (Korngold E. W.)