Amie

Contents: Schumann: Albumleaf, Waltz • Czerny: Alla Polka, Idyl • J.S. Bach: Chorale (Alle Menschen mussen sterben), Gavotte from French Suite No. 5, Sarabande from French Suite No. 7 • Haydn: Andante from Symphony La Reine de France • Lully: Carnaval (Sarabande) • Beethoven: Ecossaises, The Heavens are Telling • Grieg: The First Primrose • Gossec: Gavotte, Tambourin • Schubert: Waltzes, Wandering • Finnish Folk Tune • Gathering Peascods • The Little Red Lark • Pastheen Fionn • Schwesterlein • Thou Has Left Me Ever, Jamie • Venez, Agreable Printemps • Wha Wadna Fecht for Charlie?

„Dwuaktowa opera „Nagroda, czyli Wskrzeszenie Królestwa Polskiego” do tekstu warszawskiego dramatopisarza, aktora, śpiewaka, reżysera i dyrektora Teatru Narodowego w Warszawie Ludwika Adama Dmuszewskiego, wykonana została w tymże teatrze 24 XII 1815 podczas koronacji w Warszawie cara Rosji Aleksandra I na króla Polski. Jej treść zawiera szereg akcentów panegirycznych pod adresem cara. Z opery tej ocalało tylko libretto oraz uwertura opracowana i wydana przez kompozytora w 1820 w wersji fortepianowej. Opracowanie to zamieścił Karol Kurpiński w dodatku muzycznym do założonego i redagowanego przez siebie pisma muzycznego „Tygodnik Muzyczny, wychodzącego w Warszawie w latach 1820-1821. W swej twórczości dążył Kurpiński do utrwalania narodowych cech ówczesnej muzyki polskiej. Między innymi wykorzystywał różne gatunki tańców ludowych. W uwerturze do opery Nagroda kompozytor wprowadził charakterystyczną rytmikę trzech tańców ludowych: poloneza, krakowiaka i mazura. Tańce te stanowią całe tworzywo muzyczne tej kompozycji.

Juliusz Zarębski - Pianista i kompozytor. Urodzony 28 lutego 1854 w Żytomierzu, zmarł 15 września 1885 tamże.
Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała mu matka. Już od 10. roku życia koncertował w żytomierskich salonach. W 1870 ukończył z odznaczeniem gimnazjum i wyjechał do Wiednia, gdzie w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki studiował kompozycję u Franza Krenna oraz grę na fortepianie w klasie Josefa Dachsa. Konserwatorium ukończył z dwoma złotymi medalami w ciągu dwóch lat, choć nauka przewidziana była na sześć lat. W 1873 udał się do Petersburga i po trzech miesiącach nauki zdał egzamin na dyplom "wolnego artysty". W 1874 wyjechał do Rzymu i do 1875 studiował grę na fortepianie pod kierunkiem Ferenca Liszta, z którym połączyła go trwała przyjaźń. Liszt opiekował się Zarębskim, występując z nim na wspólnych koncertach i ułatwiając mu dzięki swoim wpływom publikację utworów.
Karierę pianisty-wirtuoza Juliusz Zarębski rozpoczął koncertami w Odessie i Kijowie wiosną 1874 roku. Z wielkim powodzeniem występował w wielu miastach Europy, m.in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie. Zainteresował się ponadto nowo skonstruowanym przez Edouarda Mangeota fortepianem o dwóch klawiaturach. W ciągu dwóch miesięcy opanował technikę gry na tym instrumencie, opracował dla niego repertuar i wystąpił w 1878 na Wielkiej Wystawie w Paryżu odnosząc ogromny sukces. W 1880 objął stanowisko profesora mistrzowskiej klasy fortepianu w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli, gdzie zamieszkał na stałe. Od 1883 z powodu kłopotów zdrowotnych (gruźlica) niemal całkowicie zrezygnował z koncertowania.

Prezentowany zbiór został opublikowany w 1903 r. przez warszawską oficynę Gebethner@ Wolff pod tytułem "Petits bijoux". 12 Dous mignons sur des airs favoris op. 16. Kopię pierwodruku otrzymano z Berlina.

Adolf Rzepko urodził się w 1825 r. w Pradze, a zmarł w 1892 r. w Warszawie. Był polskim pianistą, oboistą, dyrygentem, pedagogiem i kompozytorem czeskiego pochodzenia. Studiował w praskim konserwatorium w klasie oboju, fortepianu i organów (Vaclav Tomasek) oraz kompozycji (F. D. Weber). Od 1846 r. udzielał w Warszawie prywatnych lekcji muzyki. Prowadził chóry w kościołach: św. Anny i św. Aleksandra. Pracował m in. w Sieradzu, Kaliszu Piotrkowie Trybunalskim i Gidlach. W latach 1870 - 1872 był oboistą w orkiestrze Teatru Wielkiego. Adolf Rzepko napisał m. in Elementarne zasady muzyki (1869) i Szkołę na fortepian. Skomponował szereg utworów kameralnych i fortepianowych, pieśni na głos z fortepianem, msze oraz kilka opracowań polskich pieśni i arii na fortepian na 4 ręce.