Espanola

"Musimy stale pamiętać o tym, że piękno Hiszpanii nie jest pogodne, łagodne i spokojne, lecz gwałtowne, spalone żarem i pozbawione umiaru, a niekiedy nawet granic. Jest to piękno nieposiadające jasnego, rozumnego wzoru, o który mogłoby się oprzeć, piękno, które oślepione własnym blaskiem bije głową o mur." F.G.Lorca, Madryt 1930. W skład "Suity hiszpańskiej" wchodzą następujące części: Grenada, Cataluńa, Sevilla, Cadiz, Asturias, Aragon, Castilla, Cuba.

Lista utworów:
La Pastoreta (Ruiz-Pipo Antonio)
A Raiz Do Toxo Verde (Ruiz-Pipo Antonio)
Quién Dirá Que Estoy casada (Ruiz-Pipo Antonio)
La Virgen Fué Lavandera (Ruiz-Pipo Antonio)
L'hereu Riera (Ruiz-Pipo Antonio)
Manana Por La Manana (Ruiz-Pipo Antonio)
Ahi La Tienes (Ruiz-Pipo Antonio)

Manuel de Falla w 1905 roku odniósł zwycięstwo w konkursie na operę narodową ogłoszonym przez Academia de Bellas Artes. Przedstawił wówczas dwuaktową operę "Krótkie życie". Nagrodą miało być premierowe przedstawienie w Madrycie, do którego jednak nigdy nie doszło. Jak wyraził się de Falla: "Być docenionym w Hiszpanii to trudniejsze niż gdziekolwiek indziej." Dlatego też wyjechał on bez niczyjej wiedzy do Paryża, gdzie zawarł przyjaźń m. in. z C. Debussym, M. Ravelem i F. Schmittem. Kiedy de Falla przybył z operą "Krótkie życie", zawierającą elementy narodowe i wigor niezwykle modny w paryskim świecie muzycznego impresjonizmu, zyskał na uznaniu. Od tego czasu Manuel de Falla zdobył ważną pozycje w muzyce europejskiej. W publikacji zawarto dwa tańce hiszpańskie z opery "Krótkie życie" w opracowaniu na fortepian w układzie na cztery ręce.

Obszerna publikacja zawiera w sumie 18 utworów na fortepian na cztery ręce, takich kompozytorów jak George Bizet, Anton Dworzak, Igor Stravinsky czy Sergei Rachmaninoff.

12 tańców hiszpańskich Enrique Granadosa (1867-1916). Granados to hiszpański pianista i kompozytor, współtwórca narodowego stylu w muzyce hiszpańskiej. Naukę gry na fortepianie pobierał u Joana Pujola, a także u Felipe Pedrella i Isaaca Albeniza. W 1887 przeniósł się do Paryża, gdzie studiował u Charlesa de Beriot oraz wszedł w kontakt z wieloma wybitnymi kompozytorami francuskimi, między innymi z Camillem Saint-Saënsem. W 1889 powrócił do Barcelony i rozpoczął karierę jako pianista - wirtuoz i kompozytor, a już 1901 roku założył w Barcelonie szkołę pianistyczną swojego imienia, która po jego śmierci prowadzona była przez jego ucznia Franka Marshala pod nazwą Academia Marshall. Enrique Granados wraz z żoną zginęli 24 marca 1916 roku, wracając statkiem "The Sussex" z premiery opery "Goyescas" w Nowym Jorku. Statek został storpedowany przez Niemców podczas walk I wojny światowej.

Dziewięć prostych utworów na fortepian, skomponowanych przez Bruce'a Berra. Publikacja ta, w założeniu przeznaczona jest dla uczących się gry na fortepianie i ma na celu poszerzenie ich doświadczenia na polu muzyki współczesnej.