Ech raz

Contents: Sonata in Bb major • Sonata in C minor • Sonata in F major • Sonata in G major.

Fin de siecle. I refer to ours, that of the 20th century, which promises to come to a pectacular conclusion within the space of three lustra; a word, this, still to be found in the opera librettos, in the songs and verses of the last century, the 19th century. A renewed interst in the music of a not-too-distant past tends to characterize, as it caught up in a vast tidal movement, the final stage of every epoch. We are witnessing, today, a large scale return to the manners of the past, and often the spectator has the peculiar sensation of encountering aural or visual echoes of that past, which he has not lived through yet which he recognizes as something familiar, accessible; a sort of enchantment. (...)
Sylvano Bussotti.

Lista utworów:
La Traviata, Fantasia op. 248 (Verdi Giuseppe)

Johann Joachim Quantz (1697 - 1773) to niemiecki flecista, pedagog i kompozytor. Pośród jego ogromnej ilości dzieł można odnaleźć aż 286 koncertów na flet, dwoje skrzypiec, altówkę i basso continuo. Do niektórych swoich koncertów na flet i orkiestrę Quanz w części wolnej dokomponował również partie dodatkowego instrumentu solowego. Niniejsza publikacja - "Koncert na flet, fagot (ad libitum), orkiestrę smyczkową i basso continuo" Quanza w opracowaniu na flet i fortepian - jest przykładem takiej kompozycji. W drugiej części utworu, w partii fletu, odnaleźć można dodatkową partię fagotu ad libitum. Koncert posiada klasyczna formę. Składa się z trzech części: cz. I - Allegro (zakończone kadencją), cz. II - Adagietto oraz cz. III - Allegretto.

Gabriel Fauré (1845 - 1924) to organista i kompozytor francuski, uczeń m. in. Kamila Saint-Saënsa. Razem z Cezarem Franckiem reprezentuje on narodową muzykę francuską. Fauré miał ogromną inwencję melodyczną oraz niezwykłą wrażliwość harmoniczną. Jego utwory cechują się klasyczną prostotą i klarownością. Szczególnym zamiłowaniem kompozytor darzył małe formy (miniatury). "Pavane" to kompozycja skomponowana latem 1887 roku. Pierwotnie przeznaczona była na orkiestrę. Fauré pisał ją z myślą o koncertach paryskiego dyrygenta - Julesa Danbé. Ten jednak nie wykonał dzieła. "Pawana" stała się bardzo popularną kompozycją. Istnieje wiele jej opracowań, m. in. na fortepian solo oraz na fortepian z orkiestrą. Prezentowane wydanie dzieła jest opracowaniem "Pawany" na sopran lub alt, tenor lub baryton, flet i fortepian. Tekst wykorzystany w partiach głosów wokalnych pochodzi z twórczości Roberta de Montesquiou-Fezensac. W niniejszej publikacji zamieszczono również angielskie tłumaczenie tej poezji dokonane przez edytora - Roya Howata, oraz francuską wersję Gundhilda Lenz-Mulligan.

Leoš Janáček (1854 - 1928) to kompozytor czeski, animator kultury oraz kolekcjoner ludowych melodii słowiańskich. W oparciu o czeską muzykę ludową komponował m. in. opery, a także utwory na fortepian i orkiestrę. "Pochod Modráčků" to krótka kompozycja na flet i fortepian, utrzymana w harmonii nowoczesnej. Mimo, iż jest to utwór jednoczęściowy wyróżnić w nim można trzy odcinki: pierwszy w tempie Allegro, drugi - Piu mosso oraz trzeci - Presto.

Publikacja "Duos" na skrzypce i fortepian zawiera cztery utwory Franza Schuberta pochodzące z różnych jego opusów. Oprócz "Rondeau brillant" op. 70 są to dzieła skatalogowane i wydane po śmierci kompozytora. Wszystkie kompozycje cechują się klasyczną przejrzystą budową oraz typowo romantyczną wirtuozerią. W partii skrzypiec odnaleźć można m. in. szereg efektownych pochodów melodyczno - rytmicznych oraz pasaży. Pośród utworów znajduje się "Introdukcja i wariacje" op. 160 skomponowana przez Schuberta na temat jego pieśni "Trockne Blumen" z cyklu "Piękna młynarka". Niniejsza publikacja zawiera również opracowanie tej "Introdukcji i wariacji" na flet i fortepian.

Ross Lee Finney (1906 - 1997) to amerykański kompozytor, uczeń m. in. Nadii Boulanger, Albana Berga i Rogera Sessionsa. Jego twórczość obejmuje m. in. cztery symfonie, cztery koncerty oraz osiem kwartetów na różne obsady instrumentów. Utwór "Two Ballades" Finney przeznaczył na flety poprzeczne - flet w stroju C, flet piccolo i flet altowy (jeden wykonawca) oraz fortepian. Jest to kompozycja cechująca się harmoniką współczesną, zmienną, nieregularną rytmometryką, ciekawym kolorytem brzmieniowym, oraz użyciem różnych sposobów wydobycia dźwięku na fletach i fortepianie. W partii fletu odnaleźć można tremolanda, liczne tryle, czy też grę do wewnątrz pudła rezonansowego fortepianu. W głosie fortepianu natomiast Finney zastosował m. in. uderzanie i szarpanie strun instrumentu, glissanda na klawiszach i strunach oraz klastery dźwiękowe. Czas trwania kompozycji: ok. 15'.