Eres Mía

Marcin Józef Żebrowski należy do najwcześniejszych przedstawicieli kompozycji mszalnych wśród muzyków jasnogórskich. Znanych jest obecnie pięć przekazów rękopiśmiennych zawierających jego msze, spośród których cztery przechowywane są w archiwum jasnogórskim. Missa pastoralis należy do najczęściej bodajże cytowanych w literaturze muzykologicznej dzieł omawianego twórcy, głównie ze względu na szerokie wykorzystanie materiału motywicznego zaczerpniętego z polskiej muzyki ludowej. Kompozycja ta, w odróżnieniu od wcześniejszej 4-głosowej Missa pastoritia, przeznaczona jest na dwa głosy wokalne (canto i basso) z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, złożonego z tzw. Kirchentrio (dwoje skrzypiec i b. c.), wzmocnionego podwójnymi clarini. Na podkreślenie zasługuje pokrewieństwo stylistyczne obydwu mszy pastoralnych Żebrowskiego, które stanowią niewątpliwie najbardziej interesujące przykłady tej formy z kręgu polskiej kultury muzycznej.
W niniejszym wydaniu zawarto głosy, brak partytury.

Marcin Józef Żebrowski należy do najwcześniejszych przedstawicieli kompozycji mszalnych wśród muzyków jasnogórskich. Znanych jest obecnie pięć przekazów rękopiśmiennych zawierających jego msze, spośród których cztery przechowywane są w archiwum jasnogórskim. Missa pastoralis należy do najczęściej bodajże cytowanych w literaturze muzykologicznej dzieł omawianego twórcy, głównie ze względu na szerokie wykorzystanie materiału motywicznego zaczerpniętego z polskiej muzyki ludowej. Kompozycja ta, w odróżnieniu od wcześniejszej 4-głosowej Missa pastoritia, przeznaczona jest na dwa głosy wokalne (canto i basso) z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, złożonego z tzw. Kirchentrio (dwoje skrzypiec i b. c.), wzmocnionego podwójnymi clarini. Na podkreślenie zasługuje pokrewieństwo stylistyczne obydwu mszy pastoralnych Żebrowskiego, które stanowią niewątpliwie najbardziej interesujące przykłady tej formy z kręgu polskiej kultury muzycznej.
W niniejszym wydaniu zawarto partyturę utworu, brak głosów.

Beside masses and litanies, Vespers formed the core of the repertory of many cathedral, collegiate and monastery chapels. A fixed group of five psalms and the canticle Magnificat were set for varoius festivities of the liturgical year. The cycle Vesperae Dominicales by Perneckher contains settings of six psalms: Dixit Dominus 110 (109), Confitebor 111 (110), Beatus vir 112 (111), Laudate pueri 113 (112), In exitu 114 (113), Laudate Dominum 117 (116) ant the canticle Magnificat. A suitable selection of the movements makes it possible to perform the compositions during Sunday festivities (Psalms 110 - 114 and the Magnificat) or on the feasts of the Apostoles and Evangelists, Martyrs and Confessors (Psalms 110 - 113, 117 amd the Magnificat). In the musical realization of the text Perneckher adheres to the technical solutions of the day. The simultaneous presentation of two, or - more seldom - three or four psalm half-verses or verses is a fairly frequent practice, the comprehensibility of the text being considerably limited as a result. This approach is a manifestation of the new aesthetics, in which the musical factor becomes pre-eminent. In harmonic practice, the vesper cycle Vesperae Dominicales has clear features of the classical style. The whole is shaped on the basis of the major - minor system with the predominance of bright tonal references.

Lista utworów:
Vesperae Dominicales (Perneckher Franciszek)

Duety op.2 Duranowskiego reprezentują styl wczesnoromantyczny. Mamy tu bogactwo melodyki z pięknymi, długimi i niebanalnymi kantylenami; zauważamy także bardzo zaawansowaną i interesującą harmonię. Fragmenty koncertujące i akompaniujące pojawiają się w partiach obojga skrzypiec. Kompozytor doskonale operuje idiomem instrumentalnym tworząc wirtuozowskie, a jednocześnie wdzięczne i satysfakcjonujące dla wykonawcy partie.

Duety op. 16 Joachima Kaczkowskiego reprezentują styl wczesnoromantyczny. Mamy tu bogactwo melodyki z pięknymi, długimi i niebanalnymi kantylenami; zauważamy także bardzo zaawansowaną i interesującą harmonię. Fragmenty koncertujące i akompaniujące pojawiają się w partiach obojga skrzypiec. Kompozytor doskonale operuje idiomem instrumentalnym tworząc wirtuozowskie, a jednocześnie wdzięczne i satysfakcjonujące dla wykonawcy partie.