Duet

Lista utworów:
Białe Boże Narodzenie (Rutkowski Andrzej)
Gdy się Chrystus rodzi (Rutkowski Andrzej)
Bóg się rodzi (Rutkowski Andrzej)
Mędrcy świata Monarchowie (Rutkowski Andrzej)
Lulajże Jezuniu (Rutkowski Andrzej)

Punktem wyjścia dla drugiej części Ucznia i Nauczyciela jest poziom techniczny i znajomość dźwięków osiągnięte w poprzednim zeszycie z tego cyklu. Nowym elementem technicznym pojawiającym się w drugim zeszycie jest gra kciukiem. W Odzie do radości oraz Starodawnej piosence francuskiej uczeń prowadzi melodię na strunach basowych i strunie wiolinowej G używając wyłącznie kciuka. W kolejnych utworach pojawiają się na przemian frazy wykonywane bądź kciukiem, bądź pozostałymi palcami (Chór strzelców, Largo, Taniec słowiański). Gra kciukiem i pozostałymi palcami w obrębie jednej frazy wprowadzona została w utworze Życzenie. Drugim istotnym elementem technicznym, który pojawia się w niniejszej publikacji jest gra w drugiej pozycji. Utwory możliwe do wykonania w pierwszej pozycji celowo opalcowano w ten sposób, aby uniknąć dźwięków pustych strun, jak też umożliwić wygodną grę kciukiem (Oda do radości, Starodawna piosenka francuska, Chór strzelców, Largo, Taniec słowiański, Życzenie). Warto przy tej okazji uzmysławiać uczniom istotną rolę palcowania w grze na gitarze, które ma nie tylko uzasadnienie praktyczne, ale również kształtuje muzyczną stronę utworu: wpływa na barwę i wybrzmiewanie dźwięku, umożliwia płynne i logiczne frazowanie. W utworach podano również propozycję palcowania prawej ręki zaznaczając jednak tylko, którym palcem najwygodniej jest rozpocząć frazę. W utworach Życzenie, Plaisir d'amour, Sinfonia, Łabędź problemem technicznym są zmiany pozycji (przez pustą strunę, przez przesunięcie palca po strunie lub palcem docelowym). W ostatnich trzech utworach uczeń poznaje również nowe dźwięki na strunach wiolinowych w wysokim rejestrze. Podobnie jak w pierwszym zeszycie z tej serii każdy utwór zajmuje dwie strony. Strony nauczyciela zawierają pełną partyturę, natomiast strona ucznia tylko głos solowy. W każdym z utworów zamieszczono propozycję dynamiki. Poziom dynamiki w akompaniamencie powinien być modyfikowany w taki sposób, by w przypadku ucznia grającego słabszym dźwiękiem nauczyciel nie zagłuszał partii solowej. Zastosowanie techniki tirando lub apoyando, a także zmiana podanego opalcowania (np. gdy w przypadku małej ręki gra bez pustych strun okaże się zbyt trudna) zależy od decyzji nauczyciela i indywidualnych predyspozycji manualnych ucznia.

"Studies at dusk" is a collection of seven short original pieces for two guitars which is intended for students who are approaching and establishing the intermediate level of playing. They are directed by two main concerns, that of rhythm and technique. Thus, each piece introduces a new note value and concentrates on asoects of technique which are basic (such as rest stroke and scales) or others that are normally reserved for more advanced pieces (such as harmonics, tambour and pizzicato).

Lista utworów:
Eventide (Stimpson M.)
Ringing (Stimpson M.)
Showers (Stimpson M.)
Air (Stimpson M.)
Shadows (Stimpson M.)
Lament (Stimpson M.)
Close (Stimpson M.)

Mozart, born in Salzburg in 1756, was a child prodigy. By the age of five he was playing complete, pieces on the harpsichord, and was experimenting with the violin and with compositions; while still a child he won acclaim in courts and capitals throughout Europe. He spent much of the rest of his short life trying to earn enough to make his mark in society, performing his own piano concertos to the fickle Vienna public, and composing prolifically in almost every genre.

Lista utworów:
Four Country Dances (Mozart W. A.)
Romance (Mozart W. A.)
Rondo (Mozart W. A.)

Publikacja zawiera partyturę trzech utworów Piotra Czajkowskiego: "Październik", "Listopad" i "Grudzień" na duet gitar klasycznych. Aranżacji dokonał Fernando Fernandez - Lavie, kompozytor, profesora i założyciel Narodowego Konserwatorium Gitarystyki w Strasbourgu.

Publikacja zawiera trzy utwory Piotra Czajkowskiego: "Maj", "Czerwiec", "Lipiec" na duet gitar klasycznych. Aranżacji dokonał Fernando Fernandez - Lavie - kompozytor, profesor i założyciel Narodowego Konserwatorium Gitarystyki w Strasbourgu.

One of the greatest legacies of 20th century Art is the music of Erik Satie (1866 - 1925). The dadaistic personality and wry composer of Paris who, during his lifetime, was appreciated by only a few avant - garde writers and musicians, but who, today, is recognized as the same kind of key figure in the modern music movement as Cezanne in the visual arts and Gertrude Stein in the turn - of the century literature.

Lista utworów:
Sur un mur (Satie E.)
Sur un arbre (Satie E.)
Sur un pont (Satie E.)
Gnossienne 4 (Satie E.)
Gnossienne 5 (Satie E.)
Gnossienne 6 (Satie E.)
Deux reveries nocturnes (Satie E.)
Sarabande 1 (Satie E.)
Sarabande 2 (Satie E.)
Sarabande 3 (Satie E.)

The "Three Elegiac Melodies" for two guitars lend themselves to the expressive qualiies of the instrument, with melodic and textural interest divided equally between the parts. Whilst not presenting undue technical problems, performing the pieces will help players develop a sensitivity to balance and ensemble and players may gain extra insight and enjoyment by learning both parts.

Lista utworów:
Melodie elegiac 1 (Bowers Timothy)
Melodie elegiac 2 (Bowers Timothy)
Melodie elegiac 3 (Bowers Timothy)

W trzecim zeszycie Ucznia i nauczyciela szczególną uwagę zwrócono na problemy artykulacyjne. W wielu utworach (m.in.: Słoń, Wesoły wieśniak, Musette, Walc Griega) pojawiają się szczegółowe oznaczenia, np.: staccato, portato, a także różnego rodzaju akcenty. Nowym elementem jest również zastosowana w kilku utworach technika legato (Romans, Musette, Walc Griega). Podczas pracy nad tymi utworami warto zwrócić uwagę na problem wybrzmiewania dźwięku na gitarze. Precyzyjna realizacja pauz oraz artykulacji staccato lub portato wymaga wykonania dodatkowego ruchu w celu stłumienia dźwięku (bądź poprzez zdjęcie palca lewej ręki ze struny, bądź przez stłumienie dźwięku palcami prawej ręki). Problem ten jest często zaniedbywany w nauczaniu gry na gitarze, co sprawia, że gra wielu uczniów jest pod względem artykulacyjnym mało klarowna i wyrazista. W trzecim zeszycie uczeń poznaje również nowe dźwięki w wysokim rejestrze oraz uczy się grać w wysokich pozycjach zarówno na strunach wiolinowych jak i basowych (np. Gawot, Gymnopédie, Romans, Walc Griega). Warto przy tej okazji uzmysławiać uczniom istotną rolę palcowania w grze na gitarze, które ma nie tylko uzasadnienie praktyczne (związane z wygodą gry), ale również kształtuje muzyczną stronę utworu: wpływa na barwę i wybrzmiewanie dźwięku, umożliwia płynne i logiczne frazowanie. W utworach podano również propozycję palcowania prawej ręki, zaznaczając jednak tylko, którym palcem najwygodniej jest rozpocząć frazę. Bardziej szczegółowe palcowanie pojawia się w kilku fragmentach, w których sugerowane jest wprowadzenie kciuka lub palca serdecznego. Ostatnie trzy zawarte w niniejszej publikacji utwory są już nieco trudniejsze – zarówno od strony technicznej, jak i muzycznej – pojawiają się w nich zmiany tonacji, ozdobniki, dwudźwięki, triole, a także bardziej skomplikowane grupy rytmiczne (Walc Griega, Walc Chopina, Humoreska).

Suita 5 - częściowa Edwarda Griega (1843 - 1907) zaaranżowana na duet gitarowy. Kilka części Suity wymaga przestrojenia struny szóstej na dźwięk d. We wstępie publikacji zawarto wyjaśnienia oznaczeń znajdujących się w notacji muzycznej.

Felix Mendelssohn Bartholdy (1809 - 1847) to wybitny przedstawiciel epoki romantyzmu. Pochodzący ze słynnej żydowskiej rodziny kompozytor został uznany za genialne dziecko pierwszy raz po Amadeuszu Mozarcie. Kompozytor zasłynął także z tego, iż po latach zapomnienia przypomniał światu twórczość Jana Sebastiana Bacha. Niniejsza publikacja zawiera 4 Pieśni bez słów, które w oryginale przeznaczone są na fortepian. W obecnym wydaniu Pieśni zostały zapisane na duet gitarowy. W Pieśniach bez słów Mendelssohn zapoczątkował romantyczną miniaturę instrumentalną. Zbiór zawiera utwory z op. 38, op. 53, op. 62 i op. 85. Notacja pod względem aplikatury została opracowana przez Jürgena Schöllmann.

W publikacji zawarto Taniec Hiszpański Enrique Granadosa (1867 - 1916), jednego z wybitniejszych hiszpańskich kompozytorów, twórcy tzw. stylu narodowego. Publikacja jest transkrypcją na duet gitarowy. Zamieszczone palcowanie, jak i całą transkrypcję opracował René Kappeler. Utwór napisany jest w tempie andante. Do zagrania potrzebne jest przestrojenie 6 strony do dźwięku D. Liczne są tu wielodźwięki wymagające dobrego przygotowania technicznego.