Z rozmów

Elementarne, proste i przyjemne drobne utworki są znakomitym wprowadzeniem w świat muzyki dla najmłodszych adeptów sztuki grania na fortepianie.

Spis treści:

Spis treści:

Zbiór 32 krótkich utworków w łatwym opracowaniu Grażyny Radkowskiej na skrzypce z fortepianem. Wyjątek stanowi utwór "Rozmowa", który został opracowany na dwoje skrzypiec z fortepianem. Kompozycje są doskonałe dla młodszych muzyków, mogą być wykonywane zarówno przez uczniów, jak i ucznia z nauczycielem.

Lista utworów:
COMME D'HABITUDE – Claude Francois
DZIEWCZYNY BĄDŹCIE DLA NAS DOBRE NA WIOSNĘ – Wojciech Młynarski
EASY RIDER – Krzysztof Daukszewicz
EYE IN THE SKY – Alan Parsons Project
GOŁĘBI PUCH – Lombard
HAPPY BIRTHDAY SWEET SIXTEEN – Neil Sedaka
IMAGINE – John Lennon
JESTEM TWOJĄ AFRYKĄ – Varius Manx
LET'S GET LOUD – Jennifer Lopez
NIC ZA NIC – Izabela Trojanowska
ROZMOWA Z ANIOŁEM [WHEN I FELL] – Magda Femme
WIELKA WODA – Maryla Rodowicz
THE POWER OF LOVE – Jennifer Rush

Lista utworów:
Glory Glory Alleluja (Melodia Amerykańska)
Oh When The Saints (Melodia Amerykańska)
Yankee Doodle (Melodia amerykańska)
Pościg plemienia Siuksów (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Rozmowa bluesujących rąk (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Koci blues (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Kentucky blues (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Boogie straszącego wampira (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Indiański blues (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Hot rock (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Spiritual z pól bawełny (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Crescendo boogie (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Prawie tango (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Blues pędziesz ciuchci (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Blues Zosi (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Clementine (Melodia Amerykańska)
Amazing grace (Melodia Amerykańska)
Młotkiem w pianino boogie (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
USagent w Egipcie (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Blues drzemiącego hipopotama (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Down by the riverside (Melodia Amerykańska)
Deszczowy dzień (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Chińczyk w Missisipi (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Poczuj fale bluesa (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
24 th Street rag (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
San Francisko blues (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)
Leniwy miś (Biskupska Małgorzata, Bruce David opr.)

Lista utworów:
Moniuszko Stanisław - Rybka: Od dworu, spod lasa,
Moniuszko Stanisław - Czaty: Z ogrodowej altany,
Moniuszko Stanisław - Wyjazd z Ukrainy: A dokąd jedziesz, panie namiestniku,
Moniuszko Stanisław - Stary kapral: Naprzód! Naprzód marsz, rębacze!,
Moniuszko Stanisław - Świtezianka: Jakiż to chłopiec piękny i młody?,
Moniuszko Stanisław - Maciek: Hej, do tańca, dziewuchy!,
Moniuszko Stanisław - Sen: Chociaż zmuszona będziesz,
Moniuszko Stanisław - Pieszczotka: Moja pieszczotka,
Moniuszko Stanisław - Rozmowa (II): Kochanko moja!,
Moniuszko Stanisław - Zosia: Tu niegdyś w wiosny poranki,
Moniuszko Stanisław - Znasz-li ten kraj (II),
Moniuszko Stanisław - Do Niemna: Niemnie, domowa rzeko moja!,
Moniuszko Stanisław - Nawrócona: Wieczorem pewnego czasu,
Moniuszko Stanisław - Morel: Morel podajesz mi z drzewa,

Lista utworów:
Długi seans
Sobota czwarta rano
Incydent
Jeżeli jest
Bez emocji
Inny rytm
W tłumie
Plan
Papierosy i zapałki
Ta rozmowa
Siedem

Zakk Wylde grał z zespołem Ozzy. Warto wspomnieć małą anegdotę z życia zespołu: pewnego koncertowego dnia Ozzy, Tony, Geezer Zakk i Bill byli bardzo niezadowoleni ze swoich występów. Powód? Ludzie w klubach byli zajęci sobą i swoimi sprawami, zupełnie nie zwracając uwagi na grający zespół. Wkurzony Ozzy postanowił coś z tym zrobić. Podczas jednego z koncertów (kiedy publiczność jak zwykle ignorowała zespół) Ozzy nagle zniknął ze sceny. Udał się do garderoby, gdzie pomalował całe ciało na fioletowo (łącznie z twarzą!!!), aby zwrócić uwagę widzów. Okazało się, że to nie zadziałało (!!!) i biedny Ozzy musiał przez kilka dni zmywać farbę z ciała. Chłopaki doszli do wniosku, że jedynym sposobem na zwrócenie uwagi publiczności będzie podkręcenie wzmacniaczy na maksymalną głośność, tak, aby ludzie nie słyszeli swoich rozmów i byli zmuszeni do słuchania zespołu...
Jest to zbiór ćwiczeń instrumentalnych na gitarę z dodatkowo dołączoną płytą CD, na której znajdują się wersje demonstracyjne poszczególnych utworów.

"Czy za twoich dziecinnych lat, babciu, panie nosiły gorsety i krynoliny i mdlały przy lada okazji?"
- Nie, kochanie, przecież taka stara nie jestem...
"Czy za twoich dziecinnych lat, dziadziu, były konne tramwaje i gramofony z tubą?"
- Ależ nie, taki stary to już ja nie jestem...
"A czy wy, kochani babciu i dziadziu, naprawdę byliście kiedyś mali?"
- Tak, zupełnie tak, jak wy, drogie wnuki, tylko że bawiliśmy się w trochę inne zabawy. Nie było jeszcze telewizji, ale mieliśmy radio, a w nim rozmowy "Starego Doktora" Janusza Korczaka i śpiewanie piosenek z Bronisławem Rutkowskim. Chodziliśmy do przedszkola, a potem do szkoły, i znaliśmy bardzo dużo różnych piosenek, bo na każdą okazję jest jakaś piosenka. Możecie zresztą zajrzeć do tego śpiewnika i zobaczyć "co dziakowie śpiewali, kiedy byli mali".
I najlepiej zaśpiewajcie razem z nami."
Niniejsza publikacja zawiera 47 piosenek w opracowaniu na głos wokalny z akompaniamentem fortepianu. Książka wzbogacona jest kolorowymi ilustracjami. Ponadto część piosenek posiada uwagi dotyczące danej zabawy i ruchów, jakie mogą wykonywać dzieci podczas ich śpiewania. Do książki zostały dołączone także dwie płyty CD. Na pierwszej nagrane są wersje demonstracyjne piosenek, a na drugiej - wersja instrumentalna, którą można wykorzystać w przypadku braku instrumentu.

"Mojego Interlokutora poznałam w 1959 roku w legendarnej dziś Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie przy ul. Warszawskiej 11. Łączy nas wspólne próby chóru i koncerty, które w życiu szkoły odgrywały ważną rolę integrującą, dzieliła różnica wieku - w tym okresie życiowego doświadczenia ogromna.
Po kilku latach spotkaliśmy się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej i odtąd, choć główną płaszczyzną naszego porozumienia była muzyka, nie brakowało w naszych kontaktach zwykłej ludzkiej sympatii, z upływem czasu coraz głębszej, tym bardziej, że należeliśmy do tego samego pokolenia, które chwilami ze zdziwieniem spogląda na otaczający nas dzisiaj świat...
W niniejszej książce nie ma muzykologicznych analiz kompozycji Marka Stachowskiego ani pełnego opisu Jego drogi twórczej i życiowej. Jest zapis luźnych, niespiesznych rozmów o życiu wijących się meandrami, pełnych przeskoków tematycznych oraz powrotów do głównego wątku, rozmów prowadzonych przy kawie i kremówce przez dwoje ludzi, których połączyła miłość do muzyki, a także blisko pięćdziesięcioletnia zażyłość."
Anna Woźniakowska

Kolekcja zatytułowana "Okruchy chleba"zawiera osiem pieśni tematycznych na głos średni. Pod zapisem nutowym znajdują się całe teksty, brak jest akordów.

Fragment piosenki "Żniwa za pasem ..."

1. Pod ciężarem kłosów,
gną się żółte słomki.
Czas już bochen chleba,
wypiec z pierwszej mąki.

"Zygmunt Konieczny jest artystą niezwykłym. Tak można powiedzieć o każdym artyście, bo przecież niezwykłość jest immanentną cechą twórcy. Jest to prawda z rzędu tych stereotypów, od których zaczyna się zwykle słowa wstępne, dlatego zresztą została przywołana. Co wszakże w przypadku tego właśnie kompozytora znaczy owa niezwykłość? Pomińmy talent, oryginalność, wyobraźnię, jako nazbyt już oklepane oczywistości. Zwróćmy uwagę na jedną z cech: pokorę wobec sztuki. Kompozytor jest człowiekiem niezwykle łagodnym i nieśmiałym, czym zjednuje sobie ludzi, ale co też ludzie niejednokrotnie wykorzystują. W jednym nie idzie na żadne ustępstwa - w tym co dotyczy muzyki. O, wtedy potrafi się uprzeć, co tylko po części jest wynikiem charakteru Koziorożca. Nade wszystko wynika z szacunku dla muzyki."
Leszek Polony i Witold Turdza

...To nie do wiary - czerwiec 1979, ostatnie nasze spotkanie, Edwardzie. Na przystanku. Nie mieliśmy wiele czasu, ale rozmowa w kawiarni Amatorska zapadła mi w pamięć.

Kiedy się żegnaliśmy, powiedziałeś - nie licz na wielkość niczyją, każdy sam buduje swój ślad! I dodałeś jeszcze, na odchodnym: Jedźmy do Ilina, a stamtąd nad morze...
Jerzy Koperski (fragmenty listu-posłowia).

Zawartość płyt(2DVD) to niepowtarzalna okazja by zobaczyć Steva Vaia w dynamicznym pokazie gry prawdziwego rocka. Prezentuje wraz i z czterema muzykami rockowymi: Billy Sheehanem, Tony Macalpine, Virgil Donatim i Dave Weinerem 21 piosenek. Dołączono wywiady i zakulisowe rozmowy.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 1 - 3 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające.
Zastosowana została forma rozmowy z uczniami, co ułatwia i uatrakcyjnia naukę. Materiał teoretyczny omawia Muzykuś, ćwiczenia melodyczne wprowadza Melodyjka, ćwiczenia rytmiczne - Rytminka, a ćwiczenia sprawdzające - Testuś.
Materiał klasy 1. obejmuje pojęcia z teorii muzyki, jak pięciolinia, klucze muzyczne, linie dodane dolne i górne, akolada. Stopniowo wprowadzone są wartości rytmiczne: ćwierćnuta, półnuta, cała nuta, ósemka i szesnastka oraz ich pauzy. Jednocześnie następuje zapoznanie z taktem 2/4, 3/4 i 4/4 wraz z odpowiednim taktowaniem. Z wartościami rytmicznymi wprowadzane są sukcesywnie nazwy dźwięków. Dokładnie opracowana została gama C-dur oraz interwały na jej I stopniu (tercja, kwinta, i oktawa). Poprzez znaki chromatyczne krzyżyka, bemola i kasownika dochodzimy do pojęcia i rozróżniania trójdźwięku durowego i molowego. Z innych tematów opracowane są w klasie I: repetycja i volty, uzupełnienie ćwierćnutowe, przedłużanie wartości rytmicznych za pomocą kropki przy nucie oraz fermaty i łuku.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 1 - 3 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające.
Zastosowana została forma rozmowy z uczniami, co ułatwia i uatrakcyjnia naukę. Materiał teoretyczny omawia Muzykuś, ćwiczenia melodyczne wprowadza Melodyjka, ćwiczenia rytmiczne - Rytminka, a ćwiczenia sprawdzające - Testuś.
Materiał klasy II wprowadza omówienie, ćwiczenia, melodie i piosenki związane z gamami krzyżykowymi i bemolowymi: G-dur, D-dur i F-dur. Z zagadnień rytmicznych znajdują się: ćwierćnuta z kropką, triola ósemkowa oraz grupy szesnastkowe: ósemka-dwie szesnastki, dwie szesnastki-ósemka i ósemka z kropką-szesnastka. Omówione wraz z ćwiczeniami są takty 5/4 i 6/4, a także pojęcie przedtaktu. Z tematów rytmicznych jest również uzupełnienie ósemkowe oraz podwójna prędkość (Pp) i podwójne zwolnienie (Pz). Z zagadnień ogólnych wprowadzone jest Da capo al Fine, oznaczenia dynamiki i artykulacji oraz rodzaje tempa w utworze muzycznym. Porównanie trójdźwięku durowego i molowego dokonane zostało na podstawie gam C-dur i c-moll (harmonicznej). Wiadomości klasy II podsumowane są działem dotyczącym podziału i budowy interwałów, a tym odległości prymy czystej, sekundy małej i wielkie, tercji małej i wielkiej, kwarty czystej, kwinty czystej i oktawy czystej.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 1 - 3 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające.
Zastosowana została forma rozmowy z uczniami, co ułatwia i uatrakcyjnia naukę. Materiał teoretyczny omawia Muzykuś, ćwiczenia melodyczne wprowadza Melodyjka, ćwiczenia rytmiczne - Rytminka, a ćwiczenia sprawdzające - Testuś.
Materiał klasy III wprowadza omówienie, ćwiczenia, melodie i piosenki związane gamami molowymi w odmianach: a-moll, e-moll i d-moll oraz z majorową gamą B-dur.
Z zagadnień rytmicznych objaśniona jest synkopa, w tym synkopa przez łuk, przez wartość i w grupach szesnastkowych: szesnastka-ósemka-szesnastka i szesnastka-ósemka z kropką. Wprowadzone są takty ósemkowe - proste i złożone regularne, dokładnie opracowane zostało metrum 3/8, 6/8, 9/8, 12/8. Z tematów rytmicznych znajduje się również uzupełnienie szesnastkowe i uzupełnienie ósemkowe w taktach ósemkowych, a także grupowanie wartości ósemkowych w taktach ćwierćnutowych i ósemkowych. Z zagadnień ogólnych wprowadzone jest pojęcie polifonii, polimetrii i polirytmii. Ważnym działem kształcenia słuchu są interwały; znajdują się tu melodie i piosenki ćwiczące odległości prymy czystej, sekundy małej i wielkiej, tercji małej i wielkiej, kwarty czystej, kwinty czystej i oktawy czystej. Wiadomości klasy III podsumowane są trójdźwiękami w gamach majorowych do dwóch znaków przykluczowych (trójdźwięk durowy, molowy i zmniejszony).

Kolekcja ośmiu utworów współczesnego kompozytora - Stanisława Halaty - w opracowaniu na marimbę solo. Zawarto tu następujące kompozycje:
1. "Brzeg" (ćwierćnuta = 80);
2. "Odwilż" (ćwierćnuta = 90);
3. "Podróż" (ćwierćnuta = 108);
4. "Przestrzeń" (ćwierćnuta = 100);
5. "Rozmowa" (ćwierćnuta = 100);
6. "Rotacja" (ćwierćnuta = 144);
7. "Sekwencja" (ćwierćnuta = 70);
8. "Spojrzenie" (ćwierćnuta = 82).

"Staropolskie kolędowanie" to jasełka składające się z czterech odsłon:
1 - "Święta Rodzina";
2 - "Pasterze";
3 - "U Heroda";
4 - "Uboga stajenka".
Napisane przez Tadeusza Wywrockiego teksty, monologi, wiersze i pastorałki stanowią całość o treści bożonarodzeniowej. Od końca XVII wieku do dnia dzisiejszego, tradycja kolędowania i wystawiania jasełek przekazywana z pokolenia na pokolenie, jest bardzo mocno związana z naszą polską rzeczywistością.

Publikacja z serii "Ludzie świata muzyki" zawiera rozmowy z Jadwigą Romańską przeprowadzone przez Wacława Krupińskiego.
"Tak potoczyło się moje życie - życie wspaniałe, okrutne i bezlitosne... Między piekłem a niebem. Pewnie dlatego tak rozumiem słowa Stanisława Wyspiańskiego, który w liście do Karola Maszkowskiego pisał m. in.: "A tylko człowiek cierpiący może być zdolny do tworzenia czegoś..." Wiem coś o tym. Najpełniej śpiewałam scenę śmierci w "Cyganerii", kiedy umarła mi siostra, najpiękniej śpiewałam IX Symfonię Beethovena, kiedy Maciek był w agonii, jakże przejmująco śpiewałam koncert, kiedy umierała moja ukochana mama... I dlatego wiem, że Wyspiański miał rację - cierpienie i ból wyzwalają wielką siłę twórczą. Chciałoby się nią uspokoić tamto cierpienie.
Mogę powiedzieć na pewno - jestem człowiekiem spełnionym. I spełnionym artystą. Wiem, ile osiągnęłam, jak wysoko udało mi się wejść. Wiem, co zrobiłam przez tyle dekad pracy artystycznej; znam smak znakomitych pochwalnych recenzji, zbieranych w wielu krajach. I brzmienie idących po plecach. O mrówkach. Nieraz sobie myślałam, że ten element można by dołączyć do definicji talentu..."

"Do dziś ktoś odkrywa z niemałym zdumieniem, że to ja skomponowałem muzykę do popularnego serialu, lub na odmianę, że jestem także autorem prac naukowych, które raczej trudno śpiewać na melodię "Deszcze niespokojne" (...). Wielotorowość dawała mi poczucie życiowego bezpieczeństwa. Nie musiałem się czegoś trzymać kurczowo za wszelką cenę, bo mogłem robić z powodzeniem coś całkiem innego. W rezultacie czasem odpuszczałem ważne sprawy lekką ręką i ustępowałem bezkonfliktowo z placu boju. Może byłem zbyt pasywny, by walczyć drapieżnie o swoją pozycję, ale tak mi było dobrze i wcale nie czułem się nieszczęśliwy. Cóż, rzeki płyną różnymi korytami, a los ludzki różnie się układa."
Książka rysuje z grubsza portret Adama Walacińskiego. Z grubsza, bo temat nie jest do końca wyczerpany.

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Zagrajmy razem to zbiór miniatur na dwoje skrzypiec, napisanych przez Romualda Twardowskiego w 2009 roku na zamówienie Wydawnictwa EUTERPE. Główną ideą tej publikacji jest zachęcenie początkujących skrzypków do wspólnego muzykowania. Jednocześnie kompozytor dyskretnie wprowadza uczniów w świat muzyki współczesnej, np. stosując w krótkich fragmentach elementy chromatyki lub dobarwiając tonalną melodię jednego głosu „zgrzytliwymi” brzmieniami w partii drugich skrzypiec. Każda z miniatur opatrzona została oddziałującym na wyobraźnię tytułem, a nastrój części z nich dodatkowo podkreślają sugestywne, barwne ilustracje. Oswaja to dzieci z nowoczesnymi brzmieniami oraz ukazuje przystępne oblicze muzyki współczesnej. Wydanie uzupełnia aplikatura opracowana przez Andrzeja Gębskiego i Annę Betley-Gębską.

Adam Makowicz-gwiazda światowego formatu - jest bohaterem wywiadu rzeki przeprowadzonego przez jego menadżera Marka Strasza. Rozmowy prowadzone na lotniskach tranzytowych, w hotelach i salach koncertowych pomiędzy próbą a koncertem ukazują niezwykłego artystę, który podbił swoją wirtuozerią cały jazzowy świat. Miłośnicy jazzu odnajdą w tej książce opowieści o początkach jego muzykowania w krakowskich klubach studenckich,o współpracy z najwybitniejszymi polskimi artystami jazzowymi,o karierze w Stanach Zjednoczonych.Zwolennicy muzyki klasycznej z pewnością docenią sposób w jaki Makowicz łączy swój styl improwizacji z klasycznym wykonawstwem. Barwne życie i błyskotliwa kariera Makowicza oraz jego recepta na sukces i doskonałe zdrowie będą interesujące dla wszystkich, którzy lubią śledzić losy sławnych ludzi. Książkę uzupełniają wspomnienia jego przyjaciół, m.in.:Piotra Palecznego, Urszuli Dudziak, Janusza Muniaka i Michała Urbaniaka.

Brigitte Cormier porzuciła Sorbonę, by poświęcić się aktorstwu, grając sztuki klasyczne jak i repertuar awangardowy. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, wróciła do Paryża, gdzie zajęła się redakcją i tłumaczeniami. Ponieważ jej pasja to wydawanie książek i fotografia, założyła agencję komunikacji i skoncentrowała swoją działalność na różnych dziedzinach kultury. Od 2004 roku należy do zespołu redakcyjnego forumopera.com, internetowego pisma poświęconego operze. Brigitte Cormier od dawna marzyła o napisaniu biografii znanego artysty. Natchnienie pojawiło się nagle, gdy zetknęła się z wyjątkowym głosem i niezwykłą osobowością śpiewaczki Ewy Podleś. Niniejsza książka przetłumaczona i zaadaptowana z francuskiego stanowi owoc pięcioletnich poszukiwań, rozmów i wielu podróży. Francuskie wydanie książki ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Symétrie.
Ewa Podleś. Contralto assoluto to pozycja wydawnicza przedstawiająca w nadzwyczaj przystępny sposób życie artystyczne i prywatne jednej z największych polskich śpiewaczek operowych światowego formatu – niezwykła książka o wyjątkowej kobiecie, obdarzonej unikatowym darem: kontraltowym głosem. Książka Brigitte Cormier jest szczególną biografią, ukazującą świat operowo-koncertowy od środka oczami wybitnych muzyków: Ewy Podleś i jej męża, Jerzego Marchwińskiego. To, okraszony unikalnymi zdjęciami oraz licznymi recenzjami prasowymi, zbiór ciekawych historii związanych z wystawieniami oper na całym świecie, pełen anegdot o znanych śpiewakach i dyrygentach, zabawnych sytuacji rodzinnych i zawodowych, ale także opisów ciężkich zmagań z przeciwnościami losu. Książka ta zachwyci zarówno miłośnika opery, jak i laika – każdego, kto zechce poznać wymagającą, ale i niezmiernie ciekawą pracę artysty śpiewaka.

Publikacja zawiera 100 piosenek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Znajdziemy ty piosenki Na pory roku, o zabawkach, zawodach, zwierzętach, świętach, dniu Babci i Dziadka i wiele innych. Książka dla nauczycieli rytmiki oraz muzyki w klasach 1-3 szkoły podstawowej. Piosenki zawierają zapis linii melodyczne,j akordy i teksty.

Obszerna, bogato ilustrowana monografia nestora muzyki polskiej, wybitnego edytora twórcy Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina, pianisty laureata III Konkursu Chopinowskiego, w latach 1949- 2010 jego jurora, a także kompozytora i pedagoga profesora klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, którą ukończyli pianiści tej miary co Piotr Paleczny, Bronisława Kawalla i in. Niezaprzeczalnym walorem książki jest baza źródłowa, z jakiej korzystała autorka, a są nią m.in. rozmowy przeprowadzone z prof. Janem Ekierem oraz jego wybitnymi uczniami. Publikację uzupełniają liczne aneksy, zawierające wykaz nagrań Jana Ekiera, wykaz jego koncertów, a także spis kompozycji oraz artykułów i prac naukowych, wykaz materiałów filmowych i audycji radiowych z udziałem bohatera książki.

Utwory muzyczne cieszące się ogromną popularnością wśród odbiorców nazywamy przebojami. W muzyce jazzowej przyjęło się nazywać je standardami. Na ogół są to kompozycje jazzowe. Zdarzają się także adaptacje melodii ludowych. Do nich właśnie należy St. James Infirmary.[...].

Jazzowe interpretacje tego utworu czerpią linię melodyczną z oryginału, natomiast tekst zmieniał się na przestrzeni lat. Istnieją jego dwie podstawowe wersje. Pierwsza jest opowieścią żołnierza, który stracił zdrowie i wszystkie pieniądze w domu publicznym. Pojawił się w barze, aby uto-pić smutek w alkoholu, i opowiadał towarzyszowi o odwiedzinach w szpitalu St. James Infirmary, w którym zobaczył swoje umierające dziecko. Tak śpiewał m.in. Dave Van Ronk w 1959 roku. Natomiast Louis Armstrong w drugiej, bardziej popularnej wersji tego utworu, nagranej w 1927 roku, opuścił kwestię rozmowy w barze i swą historię zaczął wprost od odwiedzin w szpitalu. Oba warianty kończą się tak samo: wskazówkami co do sposobu pochówku bohatera.
Utwór ten wykonywany był bardzo często podczas pogrzebów w Nowym Orleanie. Jego współczesne wersje można usłyszeć na koncertach zespołów dixielandowych".

Książka „Górecki. Portret w pamięci” Beaty Bolesławskiej-Lewandowskiej jest zapisem rozmów z osobami z kręgu Henryka Mikołaja Góreckiego, polskiego kompozytora XX wieku. Z mozaiki wspomnień wyłania się portret kompozytora, jakiego wcześniej nie znaliśmy.
Jak pisze autorka: „Kiedy 12 listopada 2010 roku dotarła do mnie wiadomość o śmierci Henryka Mikołaja Góreckiego, pomyślałam, że oto definitywnie kończy się pewna epoka w historii muzyki polskiej, ale jednocześnie uświadomiłam sobie, że chciałabym zrobić coś, co byłoby możliwie najlepszym upamiętnieniem tej niezwykłej postaci naszego życia muzycznego".

Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.