Temat z wariacjami op. 35

Niniejsza Publikacja gromadzi w sobie jedenaście oryginalnych utworów na fortepian (cztery ręce) pochodzących z dorobku różnych kompozytorów okresów klasycyzmu i romantyzmu. W zbiorze odnaleźć można m. in. dwie sonaty Amadeusza Mozarta, dwa marsze Franza Schuberta, "Sonatinę C-dur" Carla Marii Webera, oraz divertimento Josepha Haydna - "Il maestro e lo scolare" posiadające formę tematu z wariacjami.

Ignaz Joseph Pleyel (1757 - 1831) to kompozytor i kapelmistrz austriacki, uczeń Josepha Haydna. Jest twórcą symfonii, koncertów, a także wielu kwartetów smyczkowych. W 1795 roku Pleyel osiadł w Paryżu, gdzie założył sklep muzyczny. Następnie otworzył tam w 1807 roku słynną fabrykę fortepianów (prowadzoną przez jego syna - Kamila). Publikacja "6 Duos" op. 48 zawiera sześć kompozycji Pleyela na skrzypce i fortepian lub na dwoje skrzypiec i fortepian. Kompozytor załącza bowiem dodatkowy, odrębny głos dla skrzypiec drugich. Są to krótkie, klasyczne utwory o trzyczęściowej budowie. "Duo I" np. posiada części: Allegro - Andante - Rondo, a "Duo IV" : Andante - Menuetto (z triem) - Allegretto (w formie tematu z wariacjami).

Creative Music I Revised contains materials both for sight reading, transposition, and for improvisation which are closely related to those presented in Music for Piano I Revised. Here the learners reapply in slightly altered fashion the basic musical ideas just encountered. The goal is for students to be able to read and understand music at the level of their current technical advancement and to be able to apply the appropriate concepts to each new example.
This book provides a wide variety of related musical materials to diversify each person's learning experiences. Students should transpose as much as time permits and create literally an infinite variety of musical examples of their own. The nurturing of individual productivity and appreciation of quality performance are crucial components of the growth motivation that will stimulate for further learning.
Students should improvise many examples before notating one and should do that as quickly as possible. Teachers should focus on the learning processes so that students will be able to achieve better, more interesting products.

Spis treści:

Lista utworów:
Aria z sześcioma wariacjami (Pachelbell I.)
Sonata d-moll (Scarlatti Domenico)
Sonata g-moll (Scarlatti Domenico)
Temat z wariacjami (La Roxeiane) (Haydn Joseph)
Sonata a-moll (Banhall Ja.)
Rondo c-moll (Paisiello D.)
Rondo D-dur (Mozart W. A.)
Sonata nr 19 (cz. 1) op. 49 nr 1 (Beethoven Ludwig van)
Ballada (Temat z wariacjami) (Bartok Bela)
Temat z wariacjami (Pieti W.)
Sonatina op. 110 nr 2 (Greczaninow A.)
Wariacje a-moll op. 40 nr 2 (Kabalewski D.)
Sonatina op. 1 (Kukta W.)

II Symfonię B-dur op. 19 Karol Szymanowski napisał w latach 1909 - 1910. Pierwsze szkice powstały w kwietniu 1909 r., szkic całości był gotowy we wrześniu 1909 r. Orkiestracja trwała od października 1909 r. do końca 1910 r., a nawet (ostatnie stronice części II) do początku 1911 r. Był to czwarty utwór Szymanowskiego na orkiestrę symfoniczną, po Uwerturze koncertowej E-dur op. 12 (1904 - 1905), nie doprowadzonej do kompletności I Symfonii f-moll op. 15 (1906 - 1907) i Pentezilei, pieśni na sopran i orkiestrę op. 18 do słów Stanisława Wyspiańskiego.
II Symfonia wykonana została po raz pierwszy w Warszawie 7 IV 1911 przez orkiestrę Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Grzegorza Fitelberga, następnie pod tą samą batutą w Berlinie 1 XII 1911, Wiedniu 18 I 1912, Lipsku 29 I 1912 i Krakowie 25 IV 1912 (grała tu orkiestra Wiener Konzert - Verein). Mimo powodzenia u publiczności i uznania ze strony krytyków, jakie dzieło zdobyło, Szymanowski nie był zadowolony z szaty orkiestrowej II Symfonii. Wiele jednak czasu upłynęło, zanim znalazł wolną chwilę, by dokonać koniecznych, wedle niego, retuszy, redukcji i poprawek instrumentacyjnych, a nawet formalnych. Sposobność taka nadarzyła się w lipcu 1927 r., kiedy kompozytor przebywał w Chojnicach, majątku przyjaciół na Pomorzu, reperując zdrowie i nerwy, w latach 1926 - 1927 wyraźnie pogarszające się. Nie był w owym czasie zdolny do pracy twórczej, zajęcie się dawnym utworem stanowiło jej swoisty substytut.
II Symfonia składa się z dwóch części: I - Allegro moderato. Grazioso (350 taktów), oraz II - Lento. Temat z wariacjami (291 taktów), którą kończy Fuga. Finale. Allegro moderato molto energico (119 taktów).

Publikacja zawiera facsimile rękopisu.