Przygotowanie

Solfeż dla klasy I zawiera następujące rodzaje ćwiczeń:
- ćwiczenia melodyczne jednogłosowe;
- ćwiczenia melodyczno - rytmiczne dwugłosowe;
- ćwiczenia rytmiczne jednogłosowe.
Ćwiczenia melodyczne dla klasy I są w tonacji C-dur. Oprócz typowych ćwiczeń znajdują się tu także piosenki i fragmenty utworów znanych kompozytorów. Podstawą jest najprostszy przebieg linii melodycznej oparty na ruchu sekundowym i dźwiękach trójdźwięku tonicznego. Ćwiczenia te powinny być śpiewane solmizacją i literowo, a piosenki także ze słowami. Przy śpiewaniu ćwiczeń zawsze należy stosować taktowanie.
Ćwiczenia melodyczno - rytmiczne przeznaczone są do realizacji przez dwóch uczniów lub przez dwie grupy uczniów. Znajdujący się tu drugi głos można wykonywać wystukiwaniem rytmu, za pomocą klaskania lub z użyciem instrumentów perkusyjnych.
Ćwiczenia rytmiczne uczniowie wykonują za pomocą klaskania, wystukiwania rytmu lub na instrumentach perkusyjnych. W ćwiczeniach tych należy zawsze głośno liczyć miary taktu. Pełnym przygotowaniem do wykonywania ćwiczeń rytmicznych jest zapisanie w danym ćwiczeniu miar taktu (według wzoru podanego w pierwszym takcie). Jako ćwiczenia rytmiczne można także wykorzystać ćwiczenia melodyczne (za pomocą sylaby "ta" lub wystukując występujące w ćwiczeniu wartości rytmiczne).
Wszystkie ćwiczenia zamieszczone w podręczniku zachowują ściśle zasadę stopniowania trudności, a jednocześnie wprowadzają dużą różnorodność w podanym materiale ćwiczeniowym.

Polifoniczna faktura Fantazji Telemanna sprawia iż są one znakomitym przygotowaniem i wprowadzeniem do solowych sonat i partit J.S.Bacha. Można je traktować zarówno jako kompozycje padagigiczne jak i koncertowe. Wyrabiają poczucie formy i smaku muzycznego.

Polifoniczna faktura Fantazji Telemanna sprawia iż są one znakomitym przygotowaniem i wprowadzeniem do solowych sonat i partit J.S.Bacha. Można je traktować zarówno jako kompozycje padagigiczne jak i koncertowe. Wyrabiają poczucie formy i smaku muzycznego.

Polifoniczna faktura Fantazji Telemanna sprawia iż są one znakomitym przygotowaniem i wprowadzeniem do solowych sonat i partit J.S.Bacha. Można je traktować zarówno jako kompozycje padagigiczne jak i koncertowe. Wyrabiają poczucie formy i smaku muzycznego.

Płyta zawiera pokaz mistrzowskiej gry na skrzypcach prezentowany przez mistrza Vassara. Prezentuje technikę gry, ułożenie rąk, wibrato, przygotowanie instrumentu do gry. Uczy jak wydobyć dźwięk, improwizować. Na fortepianie akompaniuje Bob Hoban.

Poprzez gry, zabawy, samodzielne wykonywanie instrumentów perkusyjnych (grzechotek, kastanietów, ksylofonu), plastyczne i ruchowe interpretacje różnych form muzycznych, tworzenie własnych małych kompozycji, dzieci mają okazję do poznania elementów i zasad muzyki oraz różnych form muzycznych (AB, ABA, ronda).

Autorki pokazują, jak łączyć poznawanie muzyki własnego regionu, polskich tańców narodowych, muzyki góralskiej czy twórczości Chopina z samodzielnym przygotowaniem wystawy klasowej lub wspólnej inscenizacji, z nauką tańca, wyprawą do muzeum czy filharmonii.

Zbiór zawiera 100 ćwiczeń. Są one przeznaczone dla szkół muzycznych II stopnia. Celem tego zbioru jest przygotowanie uczniów do realizacji ćwiczeń atonalnych. Autor w ćwiczeniach podkreśla interwały sekundy, kwarty i septymy - uzyskanej często przez nałożenie na siebie dwóch kwart. Zbiór stanowi próbę uzupełnienia istniejących ćwiczeń solfeżowych, opartych na przykładach z muzyki klasycznej i ludowej, ćwiczeniami operującymi interwaliką charakterystyczną dla muzyki atonalnej. Ćwiczenia dla wygody śpiewania, są zapisywane w skali od a - w oktawie małej do d - w oktawie dwukreślnej (z wyjątkiem ćwiczeń wstępnych w rozdziale II i III).

Marian Sawa (ur.1937 roku), należy do grona wybitnych polskich organistów. W latach 1956-66 był organistą w Kościele Garnizonowym w Warszawie. Ukończył studia w PWSM w Warszawie pod kierunkiem Feliksa Rączkowskiego (organy) oraz Kazimierza Sikorskiego (kompozycja). Prezentowana publikacja zawiera "Mszę Maryjną" Sawy na chór mieszany (SATB) i organy. Utwór skomponowany został w 1994 roku. Składa się z kolejnych pieśni: na rozpoczęcie mszy św., na przygotowanie darów - "O Maryjo, świata Pani", "Święty, święty, święty" oraz "Baranku Boży".

Początkową część Biuletynu wypełniają artykuły, których treść koncentruje się głównie wokół samego problemu kształcenia muzyków kościelnych i jego różnych form.

Publikacja jest siódmym zeszytem łatwych pieśni dwugłosowych z akompaniamentem organów. Każdy organista potrafi łatwo ocenić czy dana pieśń nadaje: na wejście, przygotowanie darów, komunię, dziękczynienie czy na wyjście.

Publikacja jest dwunastym zeszytem łatwych pieśni dwugłosowych z akompaniamentem organów. Każdy organista potrafi łatwo ocenić czy dana pieśń nadaje się: na wejście, przygotowanie darów, komunię, dziękczynienie czy na wyjście.Układ dwugłosowy pieśni pozwala obniżyć melodię, aby wierni mogli łatwo wspólnie śpiewać .

Pieśni chóralne zeszyt 9 zawiera zróżnicowany repertuar pieśni na wejście, przygotowanie darów, dziękczynienie i wyjście. Znajdziemy tu takie utwory jak: "Bądź pozdrowiony, Jezu", "Dzięki Ci , Panie", "Jak odnaleźć mam Chrystusa", "Otwórz mi oczy", "Panie zostań z nami", "Przed Twym miłosierdziem" i inne. Układ dwugłosowy mieszany pozwala obniżyć melodię pieśni tak, by wierni mogli uczestniczyć w wspólnym śpiewie.

Pieśni chóralne zawierają zróżnicowany repertuar. Organista ocenia czy pieśń nadaje się na wejście, przygotowanie darów, komunię, dziękczynienie czy wyjście. Głosy żeńskie śpiewają melodię a głosy męskie dopełniają harmonię. Dodatkowo dołączono wyciąg głosów chóralnych.

Publikacja składa się z czterech tomów. Przeznaczona zarówno dla pedagogów jak i uczniów oraz koncertujących muzyków kompendium wiedzy o zagadnieniach gry skrzypcowej pióra znanego i cenionego skrzypka i pedagoga – Tadeusza Wrońskiego.
W I tomie autor omawia zagadnienia związane z intonacją, zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Porusza kwestię zależności intonacji od aparatu gry i proponuje specjalne ćwiczenia służące uzyskaniu czystej intonacji. Omawia też sposoby odpowiedniego palcowania utworów oraz powiązań pomiędzy psychiką instrumentalisty a intonacją gry.
Tom II poświęcony jest właściwemu palcowaniu utworów. Autor rozważa kwestię obiektywnych praw rządzących palcowaniem, zależności pomiędzy palcowaniem a artykulacją lub akcentami. W publikacji znajdują się także analizy opracowań palcowania konkretnych utworów.
W tomie III autor koncentruje się na technikach pracy nad utworem, uczenia się, sposobami doskonalenia pamięci i metodami radzenia sobie z tremą.
W IV tomie autor omawia aparat lewej i prawej ręki oraz postawę ciała podczas gry. Porusza problem korekty aparatu gry i związanych z nim trudności. Rozważa też zagadnienie pracy ze zdolnymi i mniej zdolnymi uczniami.

Część druga Szkoły na kontrabas, zatytułowana Midi, jest kontynuacją części pierwszej Szkoły – Mini, której treść obejmowała podstawowe informacje o budowie instrumentu, elementarne zagadnienia teoretyczne, mające zastosowanie w praktyce wykonawczej początkujących muzyków, oraz propozycje utworów, których skala trudności ograniczała się do pozycji I oraz IV.
W części drugiej Szkoły na kontrabas autor wprowadza kolejne pozycje na gryfie. Każdy rozdział podręcznika to nowa pozycja lub nowe zagadnienie techniczne. Pozycjom przypisane są tonacje wraz odpowiednimi ćwiczeniami, etiudami oraz wzorami rytmów. Cały materiał ćwiczeniowy stanowi przygotowanie do wykonania konkretnych utworów. Wśród tych wybranych kompozycji znajdują się popularne melodie z różnych krajów, fragmenty znanych dzieł klasycznych oraz standardy jazzowe. Opracowane są tak, by umożliwić soliście grę z akompaniamentem fortepianu, w duecie z drugim kontrabasem lub w trio (dwa kontrabasy i fortepian).
Twórczym zastosowaniem nowo poznanej tonacji, rytmów oraz skali są ćwiczenia z improwizacji. Umieszczone zostały w różnych rozdziałach niniejszego podręcznika i oparte zostały na schematach odpowiadających określonemu stylowi muzycznemu.

Grzegorz Frankowski

Praca profesora Sławomira Tomasika - pełnego zaangażowania pedagoga, kształcącego wielu uczniów i studentów na całym świecie - to pierwsza na polskim rynku książka opisująca proces korekty aparatu gry skrzypka. Autor dzieli się w niej swoim bogatym doświadczeniem oraz wiedzą, krok po kroku pokazując, w jaki sposób naprawić techniczne niedoskonałości gry. Wprawki muzyczne, zarówno oparte na kanonie literatury skrzypcowej, jak i stworzone przez Autora specjalnie na potrzeby przeprowadzonego procesu, uzupełnione są ćwiczeniami ruchowymi, a wszystko przekazane w sposób klarowny i uporządkowany. Nieprawidłowy aparat gry to istotny problem pedagogiczny, ale przy odpowiednio przeprowadzonej korekcie można zniwelować błędne nawyki każdego skrzypka. Niniejsza książka wraz z dołączonymi do niej filmami instruktażowymi będą w tym procesie niezbędna pomocą.