My do tego domu

Gitara należy do najstarszych instrumentów muzycznych, jej dzieje bowiem sięgają czasów starożytnych. Szkoła niniejsza jest jedną z prób przyjścia z pomocą wszystkim zwolennikom tego naprawdę pięknego instrumentu. Obejmuje ona zakres zaledwie kilku najczęściej używanych, a zarazem najłatwiejszych tonacji i opiera się przede wszystkim na materiale okresu klasycznego.

Od autora: "Brak polskiego podręcznika do nauki gry na akordeonie guzikowym nie sprzyjał rozpowszechnianiu się tego instrumentu i ujemnie wpłynął na poziom nauczania gry. Wśród uczniów spotyka się dzisiaj niewielu chętnych do nauki gry na akordeonie guzikowym, większość wybiera akordeon klawiszowy, nie doceniając olbrzymich możliwości technicznych i artystycznych, jakie daje instrument guzikowy. W wielu krajach zachodnich oraz krajach skandynawskich, akordeon guzikowy jest bardzo popularnym instrumentem. Na światowych konkursach akordeonowych duży procent wykonawców gra na guzikowych akordeonach. Podręcznik niniejszy, opracowany w sposób łatwy i przystępny dla samouków, w zasadzie jest przystosowany do użytku szkół i ognisk muzycznych. Zawiera szereg etiud i utworów oryginalnych na akordeon, a także transkrypcje najbardziej wartościowych pozycji z literatury muzycznej, głównie fortepianowej. Gamy i pasaże umieszczone są na końcu podręcznika; grać je należy systematycznie przed ćwiczeniami w odpowiednich tonacjach. <...>. Ucząc sie z niniejszego podręcznika, należy korzystać ze zbiorów etiud na akordeon i z oryginalnej literatury akordeonowej. Kolegom Jackowi Rudzkiemu i Tadeuszowi Kozłowskiemu dziękuję za pomoc w opalcowaniu utworów"

Wiele osób tylko dlatego nie decyduje się na pobieranie nauki gry na trąbce i innych dętych instrumentach, że obawia się nadwyrężenia płuc lub serca. Oczywiście gra na instrumentach dętych obarcza dodatkową pracą płuca i serce, ale nie w tym stopniu, aby mogła zaszkodzić zdrowiu... W możliwie prostej i zwięzłej formie autor podaje nie tylko zasady gry na instrumencie, ale i wprowadza ucznia w zagadnienia zapisu i wykonawstwa muzyki różnych stylów, łącznie z muzyką współczesną. Dodatkowo do publikacji dołączone są akompaniamenty do niektórych utworów.

Szkoła pomyślana została jako podręcznik do nauczania początkowego dla dzieci w różnym wieku. Można ją wykorzystywać zarówno w nauczaniu szkolnym, jak i przedszkolnym. Materiał uzupełniają gamy, krótkie ćwiczenia, etiudy oraz opatrzone tytułami drobne utworki. Całość została podzielona na dwie części. W pierwszej części uczeń zapoznaje się z podstawowymi elementami techniki skrzypcowej. Część druga obejmuje zmiany pozycji, jeden z najbardziej "skrzypcowych" rodzajów artykulacji - staccato, bardziej skomplikowane układy rytmiczne - rytm sicilianowy, triole, synkopy, oraz ozdobniki. Fotografie i rysunki mogą stanowić istotną pomoc dla ucznia podczas jego pracy domowej. Nowością tego podręcznika jest wyraźne wyartykułowanie poszczególnych problemów - zadań oraz ich powiązanie w jedną konsekwentną całość.

Legenda "króla rock-and-rolla" przetrwała jego śmierć. Miliony jego fanów w ogóle nie przyjęła tego faktu do wiadomości, wierząc, że uciekł on w prywatność i wiedzie gdzieś spokojne życie na marginesie wielkiego świata. Do dziś, choć coraz rzadziej, bulwarowe pisma przynoszą informacje o jego miejscach schronienia. Żywy, czy martwy, Elvis Presley stał się legendą.
Publikacja zawiera 18 utworów, m.in.: A Big Hunk O' Love, Blue Suede Shoes, Hard Headed Woman, Heartbreak Hotel, Hound Dog.

Lista utworów:
Moniuszko Stanisław - Rybka: Od dworu, spod lasa,
Moniuszko Stanisław - Czaty: Z ogrodowej altany,
Moniuszko Stanisław - Wyjazd z Ukrainy: A dokąd jedziesz, panie namiestniku,
Moniuszko Stanisław - Stary kapral: Naprzód! Naprzód marsz, rębacze!,
Moniuszko Stanisław - Świtezianka: Jakiż to chłopiec piękny i młody?,
Moniuszko Stanisław - Maciek: Hej, do tańca, dziewuchy!,
Moniuszko Stanisław - Sen: Chociaż zmuszona będziesz,
Moniuszko Stanisław - Pieszczotka: Moja pieszczotka,
Moniuszko Stanisław - Rozmowa (II): Kochanko moja!,
Moniuszko Stanisław - Zosia: Tu niegdyś w wiosny poranki,
Moniuszko Stanisław - Znasz-li ten kraj (II),
Moniuszko Stanisław - Do Niemna: Niemnie, domowa rzeko moja!,
Moniuszko Stanisław - Nawrócona: Wieczorem pewnego czasu,
Moniuszko Stanisław - Morel: Morel podajesz mi z drzewa,

Lista utworów:
Moniuszko Stanisław - Pieśń Nioły,
Moniuszko Stanisław - Śpiew Medory,
Moniuszko Stanisław - Pieśń uwięzionego myśliwca,
Moniuszko Stanisław - Lirnik wioskowy II,
Moniuszko Stanisław - Lirnik wioskowy III,
Moniuszko Stanisław - Nad rzeką,
Moniuszko Stanisław - Pożegnanie,
Moniuszko Stanisław - Piosnka Sabaudczyka,
Moniuszko Stanisław - O Zosi sierotce,
Moniuszko Stanisław - Niedziela,
Moniuszko Stanisław - Motyl,
Moniuszko Stanisław - Polna różyczka,
Moniuszko Stanisław - Marzenie,
Moniuszko Stanisław - Piosnka obłąkanej Ofelii,
Moniuszko Stanisław - Grajek,
Moniuszko Stanisław - Chanson,
Moniuszko Stanisław - Pieśń Nai,
Moniuszko Stanisław - Wilija,
Moniuszko Stanisław - Spomnienie,
Moniuszko Stanisław - Pellegrina rondinella,
Moniuszko Stanisław - Łódka,
Moniuszko Stanisław - Do oddalonej,
Moniuszko Stanisław - Romance,
Moniuszko Stanisław - Śpiewak w obcej stronie,
Moniuszko Stanisław - Dzwon zapustny,
Moniuszko Stanisław - Sen,
Moniuszko Stanisław - Kwiaty,
Moniuszko Stanisław - Cztery krakowiaki, I: Na krakowskiej ziemicy,
Moniuszko Stanisław - Czarny krzyżyk,
Moniuszko Stanisław - Piosnka bez tytułu,
Moniuszko Stanisław - Nasza ziemica,

Lista utworów:
Moniuszko Stanisław - Entuzjasta,
Moniuszko Stanisław - Miłość,
Moniuszko Stanisław - Słoneczko,
Moniuszko Stanisław - Chłopek,
Moniuszko Stanisław - Przepióreczka,
Moniuszko Stanisław - Niedźwiadek,
Moniuszko Stanisław - Nad Nidą,
Moniuszko Stanisław - Szumi gaj,
Moniuszko Stanisław - Pieśń wójta,
Moniuszko Stanisław - Le vieux vagabond,
Moniuszko Stanisław - Pieśń żeglarzy,
Moniuszko Stanisław - Piosenka żołnierza,
Moniuszko Stanisław - Rada,
Moniuszko Stanisław - Wieczorny dzwon,
Moniuszko Stanisław - Piosnka,
Moniuszko Stanisław - Prządka,
Moniuszko Stanisław - Do słowika,
Moniuszko Stanisław - Kłosek,
Moniuszko Stanisław - Korale,
Moniuszko Stanisław - Wyjazd na wojnę,
Moniuszko Stanisław - Starość,
Moniuszko Stanisław - Stara kapota,
Moniuszko Stanisław - Matysek,
Moniuszko Stanisław - Wezwanie do mazura,
Moniuszko Stanisław - Pieśń wojenna,
Moniuszko Stanisław - Sołtys,
Moniuszko Stanisław - Cztery pory roku,
Moniuszko Stanisław - Togda-to,
Moniuszko Stanisław - Wesoła piosenka,
Moniuszko Stanisław - Święty Piotr,
Moniuszko Stanisław - Żałuję,
Moniuszko Stanisław - Pieśń o Pocieju i złamaniu nogi,
Moniuszko Stanisław - Pieśń o królu Ćwieczku,
Moniuszko Stanisław - Dziad i baba,
Moniuszko Stanisław - Wiosna,
Moniuszko Stanisław - Pieśń wieczorna,
Moniuszko Stanisław - Panicz i dziewczyna,
Moniuszko Stanisław - Chochlik,
Moniuszko Stanisław - Hulanka,
Moniuszko Stanisław - Wędrowna ptaszyna,
Moniuszko Stanisław - Poleć, pieśni, z miasta,
Moniuszko Stanisław - Kukułka,
Moniuszko Stanisław - Przepióreczka woła,
Moniuszko Stanisław - Latem brzózka mała z liściem rozmawiała,

Lista utworów:
Chłopcy z obcych mórz (Sielicki Ryszard)
Co będzie za żelazną bramą (Abratowski Jerzy)
Doliny w kwiatach (Skorupka Adam)
Dwa serca jak pociągi dwa (Rutkowski Andrzej)
Jestem kobietą (Olszak Wojciech)
Księżycowe dziewczyny (Figiel Piotr)
Mazowieckie noce (Żak Czesław)
Niedomówienia (Korzyński Andrzej)
O mnie się nie martw (Krzeczek Józef)
Powiedz, jaką chcesz piosenkę (Januszko Andrzej)
Przytul mnie (Łosowski Sławomir)
Rebeka (Białostocki Zygmunt)
Trzynastego (Poznakowski Ryszard)
W siną dal (Matuszkiewicz Jerzy)
Za każdy uśmiech (Kukulski Jarosław)

"Materiał ten powinien stanowić możliwie najpełniejszą (aczkolwiek niekompletną - mam tego świadomość) monografię tego "kultowego" i kulturotwórczego miejsca, jakim był Krakowski jazz Klub "Helikon". Autorzy wspomnień, osoby bezpośrednio uczestniczące w życiu klubu, dzielą się swoim osobistym, niepowtarzalnym spojrzeniem na tamto miejsce i tamten czas. Dlatego ich relacje zamieściliśmy prawie bez zmian, uważając, ze autor pisząc wspomnienia poświęcił im wystarczająco dużo czasu i uwagi. Staraliśmy się nie ingerować zanadto w składnię ani stylistykę, chcąc zachować własny, charakterystyczny styl wypowiedzi autorów. Zdajemy sobie sprawę z absolutnej wyjątkowości zbieranych materiałów. Relacje i impresje z jednej strony, a archiwalia z drugiej oraz na potrzeby niniejszej książki sporządzona możliwie najpełniejsza lista stałych bywalców Jazz Klubu, pozwalają odtworzyć atmosferę tamtych czasów. Mamy taką nadzieję."
Grzegorz Tusiewicz

Piosenki zawarte w publikacji przeznaczone są dla uczniów młodszych klas szkół muzycznych. Odnoszą się do szeregu zagadnień z zakresu kształcenia słuchu i rytmiki, ilustrowanych równocześnie muzyką. Teksty piosenek nawiazują - czasem w sposób zabawny - do wiadomości potocznych, do różnych znaczeń tego samego słowa, do znanych powiedzeń lub do innych dziedzin wiedzy. Mówią o gamie, całych tonach i półtonach, o pojęciu muzycznej odległości, dotyczą konkretnych interwałów, tłumaczą, jak np. odróżnić sekundę wielką od małej. Wśród proponowanych piosenek znajdziemy także rytmy tańców: poloneza, krakowiaka, oberka, polki.

Głównym przedmiotem analizy w obecnym tomie jest problematyka ontologiczna, implikowana przez pytanie o miejsce i rolę edukacji w całościowym procesie konstytuowania się jednostkowego bytu ludzkiego. W odróżnieniu od dotychczas stosowanych w filozofii wychowania podejść, zagadnienie to jest rozpatrywane z perspektywy antropologicznej.
Status obecnego tomu, podobnie jak poprzedniego, jest dwoisty. Pod pewnymi względami jest to monografia naukowa, gdyż dotyczy pojedynczego, nie w pełni rozpoznanego zagadnienia, w odniesieniu do którego stosuje się przyjętą w nauce procedurę formułowania problemów oraz zgłaszania uzasadnionych propozycji ich rozwiązania. Z drugiej strony jest to skrypt akademicki, miejscami o charakterze tylko konspektu wykładu, przeznaczony dla studentów kierunków pedagogicznych i nauczycielskich, wspomagający przyswajanie wiadomości z zakresu pedagogiki ogólnej.

Spis treści
Słowo wstępne; Antropologia systemowa fundamentem światopoglądowym pedagogiki (O perspektywę antropologiczną w pedagogice ogólnej * Pedagogika jako nauka o człowieku * Problematyka antropologii pedagogicznej * Jakiej antropologii potrzebuje pedagogika? * Niezbędność perspektywy systemowej w antropologii * Paradygmat systemowy i pojęcie systemu * Antropologia w poszukiwaniu systemowego obrazu człowieka * Człowiek czy antroposystem? * Perspektywa synchroniczna i diachroniczna w poznaniu antroposystemu * O systemowy obraz antroporozwoju); Człowiek rozwijający się - losy idei (Rozwój człowieka jako kategoria historyczno-kulturowa * Wybrane kategorie desygnujące rozwój * Jednostka ludzka - z dziejów idei * Jednostka ludzka - współczesne perspektywy oglądu i kategorie opisu * Naukowe teorie rozwoju osobniczego człowieka * Filozoficzne koncepcje rozwoju osobniczego człowieka); Homogeneza (Rozwój jednostki ludzkiej - przegląd dążeń integracyjnych * Ku systemowej wizji rozwoju osobniczego człowieka * Kategoria homogenezy - ogólna charakterystyka pojęcia * Teliczny wymiar homogenezy - dziedziną pedagogiki * Opieka jako kategoria antropologiczna); Z problematyki pedagogicznego samopoznania (Fides et ratio w doświadczeniu pedagogicznym * Refleksje o uniwersum językowym edukacji * Trzy myśli o aksjologii pedagogicznej)

"Abba - Ojcze" to śpiewnik zawierający prawie osiemset pieśni i piosenek religijnych zebranych i opracowanych przez ks. Hieronima Chamskiego. Jak pisze ks. Chamski we wstępie "Od autora": "Abba Ojcze jest śpiewnikiem kościelnym, gdyż zawiera pieśni o Bogu i Jego wielkich tajemnicach. Ponieważ głównym elementem przeżycia religijnego w pieśni jest treść, zaś muzycznego - rytm: daltego prostota i płynność śpiewu stanowią wielkie zalety wspólnej modlitwy". Śpiewnik podzielony jest na kolejne działy: obrzędy Mszy św.,
pieśni eucharystyczne, pieśni do Serca Pana Jezusa, pieśni adwentowe, kolędy i pastorałki, pieśni pokutne i pasyjne, pieśni wielkanocne, pieśni przygodne, pieśni do Najświętszej Maryi Panny, pieśni do Świętych Pańskich, pieśni za zmarłych, litanie i nieszpory, ewangelia w piosence. Nad pięciolinią z głosem melodycznym do śpiewania umieszczono symbole akordów, pozwalających na odtworzenie akompaniamentu na instrumentach klawiszowych lub gitarze. Publikacja w twardej oprawie posiadająca szyty, cienki papier oraz kolorową, foliowaną okładkę.

"Obfitość muzyki skomponowanej w XX wieku oraz jej ogromne zróżnicowanie sprawiły, że okresowi temu poświęcone są dwie książki. Wytyczną dla pierwszej, a więc tego tomu, jest podstawowy poziom wiedzy wymaganej przy egzaminie maturalnym z historii muzyki (...). Argumentem przemawiającym na rzecz tak obszernego omówienia repertuary powstałego w minionym stuleciu była chęć przybliżenia do czytelników muzyki uważanej niekiedy za "trudną", "niezrozumiałą", a nawet "brzydką". Oczywiście, rodzi to pytanie: czy muzykę można "zrozumieć"? Otóż w pewien sposób można, a służy temu poznanie technik kompozytorskich, czyli zasad według których kompozytorzy "składają dźwięki" - jak pisze Gwizdalanka we wstępie "Od Autora". Prezentowany podręcznik zawiera liczne fotografie, przykłady muzyczne, fragmenty partytur, ilustracje, rysunki, diagramy wykresy, które z pewnością przybliżą uczniom zagadnienia związane z muzyką XX wieku.

Karol Józef Lipiński (ur. 30 października 1790 w Radzyniu Podlaskim na Lubelszczyźnie, zm. 16 grudnia 1861 w Urłowie) - polski skrzypek, kompozytor i pedagog.
Od wczesnego dzieciństwa zdradzał wybitne zdolności muzyczne. Gry na skrzypcach uczył się od piątego roku życia - początkowo od ojca Feliksa (1765-1847) (kapelmistrza orkiestry w majątku Potockich w Radzyniu Podlaskim koło Lublina).
Po przeniesieniu się Lipińskich w 1799 roku do Lwowa grał w orkiestrze prowadzonej przez ojca w domu Adama Starzeńskiego oraz w zespołach kameralnych. Pod koniec 1809 r. Lipiński został zaangażowany na stanowisko koncertmistrza orkiestry teatru niemieckiego we Lwowie ( Obowiązujący do 1842 roku przywilej teatralny obejmował tylko teatr niemiecki - polscy aktorzy działali wyłącznie na podstawie nie zawsze formalnych umów z przedsiębiorcami austriackimi). Po dwóch latach pracy w orkiestrze został jej kapelmistrzem. We Lwowie mieszkał przez 40 lat do 1839 r., pracując jako dyrygent, a potem dyrektor orkiestry. We Lwowie powstała zdecydowana większość jego kompozycji, m.in. symfonie, trzy koncerty skrzypcowe, kaprysy, polonezy.
Około 1810 roku powstały pierwsze autorskie utwory Lipińskiego: 3 symfonie Es-dur, B-dur, Uwertura D-dur. W 1812 roku odbył podróż do Warszawy, aby zapoznać się z pracą teatru operowego.
W roku 1814 wyjechał do Wiednia, aby poznać sławnego wówczas niemieckiego skrzypka-wirtuoza Ludwika Spohra. Po tym spotkaniu postanowił obrać karierę koncertującego skrzypka, zaś po powrocie do Lwowa porzucił pracę w teatrze i zajął się doskonaleniem gry na skrzypcach. Równocześnie tworzy i zajmuje się działalnością pedagogiczną.
Pod koniec października 1817 r. udaje się na koncerty do Włoch. Spotał się z Paganinim w 1818 r. (wspólnie koncertowali dwukrotnie 17 kwietnia i 24 maja 1818 r.).
W latach 1819-1824 koncertował w Kijowie, Krakowie, Poznaniu, Berlinie, Lipsku i Wrocławiu, Wilnie, Krzemieńcu i Kamieńcu Podolskim. W tym czasie powstały liczne jego utwory.
W 1823 r. koncertował w Kijowie wspólnie z Marią Szymanowską. Występował w Warszawie w grudniu 1827 i na początku 1828 r. dając sześć koncertów w Teatrze Narodowym, po których otrzymał nominację na pierwszego skrzypka Dworu Królewsko-Polskiego.
W 1829 r. podczas uroczystości koronacyjnych Mikołaja I, na które przybył również Paganini obaj artyści koncertowali wywołując w prasie warszawskiej gorącą polemikę na temat wyższości ich gry. Lipiński po powrocie z Warszawy zaniechał koncertowania i poświęcił się pracy kompozytorskiej. W 1834 r. rozpoczął występy z nowym repertuarem w Warszawie i Poznaniu, w 1835 roku udał się na półtoraroczną podróż artystyczna na Zachód. W Lipsku sprawował stanowisko koncertmistrza w słynnej orkiestrze Gewandhaus. Stamtąd udał się do Paryża. Koncertował niewiele z powodu długiej naprawy uszkodzonych skrzypiec. Z Paryża przeniósł się z koncertami do Anglii (Londyn, Manchester).
W latach 1837-1839 poczynił starania o stanowisko koncertmistrza kapeli króla saskiego w Dreźnie, które otrzymał w 1839 r. Niemal do ostatnich dni swego życia działalności jego związana była z tym miastem.
Współpracował z R. Wagnerem, przyjaźnił się z R. Schumannem. W Dreźnie powstały jego ostatnie utwory.Tutaj też rozwinął swoją działalność pedagogiczną kształcąc wielu skrzypków i opiekując się młodymi talentami (H. Wieniawski). Paganini zapytany, kto według niego jest najlepszym skrzypkiem na świecie odpowiedział: "Nie wiem kto jest najlepszy, ale Lipiński ma na pewno drugie miejsce".
Zmarł z powodu astmy.
Największe dzieła:
•Wariacje na tematy z opery "Kopciuszek" Rossiniego op. 10
•Rondo alla polacca op. 13
•I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14
•II Koncert skrzypcowy D-dur (Concerto militaire; Wojskowy) op. 21
•Variations de Bravoure op. 22
•Fantazja i wariacje na tematy z opery "Lunatyczka" Belliniego op. 23
•Fantazja na motywach opery "Krakowiacy i Górale" Stefaniego op. 33
•III Koncert skrzypcowy e-moll op.24
•IV Koncert skrzypcowy A-dur op.32

„Mieszkamy w ťWilli wśród różŤ. W domu, w którym kiedyś żył i komponował Feliks Nowowiejski, mój dziadek, a Janka pradziadek […] cały dom pełen jest jego zdjęć i pamiątek”.


Wnuczka Feliksa Nowowiejskiego, Bogna Nowowiejska-Bielawska, zabiera czytelników w niezwykłą opowieść o życiu tego wybitnego kompozytora i organisty. Bohaterem opowieści jest także jej syn Janek, który pragnie poznać historię swojego pradziadka. Każdego wieczoru mama zdradza mu inne szczegóły z życia kompozytora: opowiada o czasach szkolnych, wielkich podróżach, powstaniu muzyki do Roty, dyrygowaniu ogromnym chórem, a także zaczarowanej batucie i pierścieniu, który Feliks Nowowiejski otrzymał od królowej Holandii.


Uzupełnieniem tej pięknie wydanej, bogato ilustrowanej książki jest wyjątkowa płyta z nagraniami utworów Feliksa Nowowiejskiego. Wyjątkowa, ponieważ kompozycje Mistrza zostały nagrane w „Willi wśród róż”, na zabytkowym fortepianie marki Blüthner, a grał je jego syn Jan, ojciec Bogny, dziadek Janka. Na płycie usłyszycie także głos samego Janka – zaproszenie do wysłuchania tej niezwykłej opowieści.

Utwory muzyczne cieszące się ogromną popularnością wśród odbiorców nazywamy przebojami. W muzyce jazzowej przyjęło się nazywać je standardami. Na ogół są to kompozycje jazzowe. Zdarzają się także adaptacje melodii ludowych. Do nich właśnie należy St. James Infirmary.[...].

Jazzowe interpretacje tego utworu czerpią linię melodyczną z oryginału, natomiast tekst zmieniał się na przestrzeni lat. Istnieją jego dwie podstawowe wersje. Pierwsza jest opowieścią żołnierza, który stracił zdrowie i wszystkie pieniądze w domu publicznym. Pojawił się w barze, aby uto-pić smutek w alkoholu, i opowiadał towarzyszowi o odwiedzinach w szpitalu St. James Infirmary, w którym zobaczył swoje umierające dziecko. Tak śpiewał m.in. Dave Van Ronk w 1959 roku. Natomiast Louis Armstrong w drugiej, bardziej popularnej wersji tego utworu, nagranej w 1927 roku, opuścił kwestię rozmowy w barze i swą historię zaczął wprost od odwiedzin w szpitalu. Oba warianty kończą się tak samo: wskazówkami co do sposobu pochówku bohatera.
Utwór ten wykonywany był bardzo często podczas pogrzebów w Nowym Orleanie. Jego współczesne wersje można usłyszeć na koncertach zespołów dixielandowych".

Praca profesora Sławomira Tomasika - pełnego zaangażowania pedagoga, kształcącego wielu uczniów i studentów na całym świecie - to pierwsza na polskim rynku książka opisująca proces korekty aparatu gry skrzypka. Autor dzieli się w niej swoim bogatym doświadczeniem oraz wiedzą, krok po kroku pokazując, w jaki sposób naprawić techniczne niedoskonałości gry. Wprawki muzyczne, zarówno oparte na kanonie literatury skrzypcowej, jak i stworzone przez Autora specjalnie na potrzeby przeprowadzonego procesu, uzupełnione są ćwiczeniami ruchowymi, a wszystko przekazane w sposób klarowny i uporządkowany. Nieprawidłowy aparat gry to istotny problem pedagogiczny, ale przy odpowiednio przeprowadzonej korekcie można zniwelować błędne nawyki każdego skrzypka. Niniejsza książka wraz z dołączonymi do niej filmami instruktażowymi będą w tym procesie niezbędna pomocą.